به گزارش خبرنگار مهر، مراسم اختتامیه دومین جشنواره داستان کوتاه پایداری عصر روز سهشنبه 24 آبان در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.
در ابتدای این مراسم، که با همت انتشارات هزاره ققنوس، سفیر اردهال و نیز با همراهی مدیریت فرهنگی منطقه 3 شهرداری تهران و معاونت امور فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار شد، جواد محقق دبیر علمی این دوره از جشنواره به قرائت بخشهایی از بیانیه هیئت داوران پرداخت.
این بیانیه با اشاره به اینکه داستانهای کوتاه کوتاه در میان علاقهمندان به داستان همچنان مقولهای بحثانگیز به شمار میروند، به این موضوع اشاره کرد که داستان کوتاه کوتاه در میان مخاطبان خود همچنان با کجفهمیهایی روبروست. بسیاری از داستاننویسان کلاسیک فهمی از آن ندارند و داستاننویسان اخلاقگرا نیز تمایلی به آن نشان نمیدهند، از سوی دیگر برخی از منتقدان عنوان میکنند که ادبیات سوپرمارکتی پیشینهای دارد که نمونه اعلای آن ادبیات کلاسیک و عرفانی شرق است.
این بیانیه در ادامه با اشاره اعضای هیئت داوران این دوره از این جایزه شامل جواد محقق، محمد جواد جزینی، نرگس آبیار، محمدعلی گودینی، خلیل رشنوی و محمدرضا حاجیآبادی و با اشار به مطالعه 423 اثر در این دوره از این جشنواره تاکید کرد: فعالان حوزه ادب پایداری باید با بضاعت بیشتری در راه خلق این نوع از داستان کوتاه قدم و قلم بزنند؛ چراکه افزایش بالای کیفیت و کمیت در این نوع از داستاننویسی نشان از حضور فعال نسل جوان و علاقه به این سبک ادبی نشان میدهد.
تجلیل از جمعی از نویسندگان و شاعران و ناشران سادات از دیگر برنامههای این اختتامیه بود که طی آن از تلاشهای سیدضیاء الدین شفیعی، سید احمد نادمی، سید اکبر میرجعفری و سید مصطفی میرعلیاکبری تجلیل به عمل آمد.
داستانهای جشنواره من را هیجان زده کرد
بخش پایانی و پیش از اعلام نتایج این دوره از جشنواره داستان کوتاه پایداری نیز به سخنرانی فریدون عموزاده خلیلی رئیس هیئت مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان اختصاص یافت.
عموزاده این جشنواره را نخستین جشنواره مردمی و خصوصی در حوزه ادبیات پایداری عنوان کرد و گفت: خلاء وجود جشنوارهای مردمی در حوزه ادبیات پایداری در تمام سالیان گذشته احساس میشد و با اینکه صاحب اصلی جنگ مردم هستند ولی متاسفانه جشنوارههایی از این دست به مردم سپرده نشده است.
وی با اشاره به جشنواره داستان کوتاه پایداری گفت: شاید به دلیل اینکه این جشنواره با حمایتهای دولتی برگزار نشده است با کاستیهایی همراه باشد اما وقتی من داستانهای این جشنواره را خواندم به آینده آن امیدوار شدم.
عموزاده در ادامه به معرفی سه واژه در روش داستان نویسی خود پرداخت و گفت: من وسوسه نوشتن، فراموشی و رهایی را سه عامل اساسی در نوشتن میدانم؛ وسوسه از این حیث که نسل جوان کشور که ذهنشان برای داستاننویسی عمدتا شکل نگرفته است و ذهنش با داستان به بند کشیده نشده است. همه ما به نوعی باید برای نوشتن وسوسه شویم، باید چیزی باشد که ما را به نوشتن وسوسه کند و این اصل نخست در نویسندگی است.
وی ادامه داد: اصل دوم من یعنی قبل از نوشتن باید هر آنچه از داستان و قصه و تئوری نوشتن را در ذهنمان داریم به فراموشی بسپاریم. در مورد رهایی نیز نظر من این است که باید بدون تصنع و شیوههای مرسوم در باب سانسور سوژهمان را دریابیم و بنویسیم.
وی در پایان تاکید کرد: برخی از سوژههای داستانی و متون داستانی در این جشنواره من را واقعا به هیجان آورد و این خوشحال کننده است.
نظر شما