به گزارش خبرنگار مهر، آخرین شب کنسرت گروه موسیقی همنوازان شیدا در دو بخش و به طبق توضیحاتی که در بروشور برنامه ارائه داده شده بود با توجه موسیقی دستگاهی فرم "ساز و آواز" برگزار شد.
در بخش نخست از این کنسرت بداهه نوازی محمدرضا لطفی به همراه تنبک نوازی احمد مستنبط و دف نوازی مهرزاد هویدا به روی صحنه رفت، به این ترتیب که لطفی در بخش اول همراه با دفتری که اشعار انتخاب شده برای اجرای بداهه نوازی در آن نوشته شده بود به روی صحنه آمد و دو غزل از اشعار مولانا را در بیات ترک با صدای خود اجرا کرد .
قسمت دوم از این کنسرت پس از بیست دقیقه تنفس با اجرای همنوازان شیدا در دستگاه همایون به آهنگسازی لطفی،آواز علیرضا فریدون پور و تنظیم قطعات توسط حمیدرضا مرتضوی به روی صحنه رفت.
قطعه نخست از این اجرا تصنیف "هنر گام زمان" با شعری از سایه بود و مجموع قطعات این کنسرت با تکنوازی سه تار، چهارمضراب ، ساز و آواز بداهه و همراهی ساز سنتور براساس شعری از سعدی ،تصنیف بیداد"خیز که امروز" براساس شعری از مولانا و ادامه آواز - اوج بیداد ادامه پیدا کرد.
پایان بخش این کنسرت اجرای دوباره تصنیف "هنرگام زمان" به عنوان قطعه بیز به روی صحنه رفت.
در حاشیه
- سالن نمایشگاه میلاد پراز جمعیت بود؛ در بخش نخست اجرا لطفی به همراه تنبک و دف نوازی خود در پایین ترین قسمت های صحنه نشسته بود و تماشاگرانی که در قسمت میانی سالن نشسته بودند دید کافی به صحنه نداشتند اما این مشکل در بخش دوم از اجرا با تغییر جای نوازندگان از بین رفت.
- طراحی صحنه با وجود 30 فانوس و شمع های روشن شده و تار نوازی محمدرضا لطفی و تنبک نوازی احمد مستنبط و دف نوازی مهرزاد هویدا، فضای زیبایی را به سالن میلاد بخشیده بود ولی این حس زیبا به دلیل نبود آواز مناسب برای اجرای قطعات و یا با بداهه خوانی خود لطفی از بین می رفت و به گفته بسیاری از تماشاگران ای کاش بخش نخست از این کنسرت تنها به موسیقی سازی اختصاص داشت.
- لطفی در بخشی از یادداشت خود در بروشور این کنسرت به این نکته اشاره کرده است که فرم اصلی این کنسرت فرمی است که از در اغلب برنامه های گلها پیروی می شده است .
- بخش دوم از این کنسرت با آواز علیرضا فریدون پور همراه بود و این خواننده نخستین اجرای صحنه ای خود را پشت سر می گذاشت اما به نظر می رسید این خواننده تسلط کافی برای اجرای قطعات را نداشت و نوعی تعجیل در لحن آواز او نیز دیده می شد.
نظر شما