خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و ادب: آنچه در این کتاب آمده، شرح شکارهایی است که ناصرالدین شاه از محرم 1279 قمری تا ذیحجه 1281 قمری داشته و اکثر آنها در اطراف تهران اتفاق افتاده است.
کتاب «گزارش شکارهای ناصرالدین شاه قاجار» در واقع قدیمی‌ترین خاطراتی است که از ناصرالدین شاه منتشر می‌شود؛ شروع کتاب مربوط به زمانی است که او 32 ساله بوده و در پازدهمین سال سلطنتش به سر می‌برده است.
خاطرات ناصرالدین شاه در این کتاب عبارت است از: شرح ماجراهای شکار و تفریح و گشت و گذار در شهرستانک، دونا، کجور و کنار دریا، بلده، کن، جاجرود، دوشان تپه، گلندوک (یا به قول خودش گلهندونک)، شکرآب، کلاردشت، مسیله و گاه تهران یا به قول خودش دارالخلافه. البته آمد و شد ناصرالدین شاه طی 3 سالی که مربوط به این کتاب است، در مناطق فوق تکرار می‌شود.
«فاطمه قاضی‌ها» که تصحیح و پژوهش این کتاب را بر عهده داشته، در مقدمه خود تاکید کرده که اصل اسناد (دست‌نوشته‌های ناصرالدین شاه) با مجموعه اسنادی دیگر در سال 1362 از کاخ گلستان که در آن زمان وابسته به وزارت امور اقتصادی و دارایی وقت بود، به سازمان اسناد ملی ایران (سابق) منتقل شد و بدون شک نسخه مولف، اصلِ دستخط ناصرالدین شاه است.
اطلاعات ارزنده ناصرالدین شاه درباره جغرافیای تاریخی و زیست محیطی، توصیف وی از دشت، باغ، کوه، آبادی، امامزاده و روستاهای کوچک و حتی افرادی که دیده و ملاقات کرده، لباس، چهره و طرز سخن گفتن آنها و اشاره‌هایش به انواع پرندگان شکاری و پستاندارانی که در آن زمان در زیستگاه‌ها به سر می‌برده‌اند، از نکات جالب این کتاب برای محققان جغرافیا و محیط زیست است.
نظر شما