محرم فصل عشق ورزی/ انتظار عاشقان به پایان رسید

به گزارش خبرنگار مهر، این شب‌ها صدای بلندگوی تکیه محل بلندتر شده و ذکر یا زینب و یا حسین(ع) را در هر محله‌ای طنین انداز کرده است.

خوب که گوش دل بسپاری صدایی می‌شنوی، صدای کاروان عشق و نور را، کاروانی که به سرزمین کربلا نزدیک می‌شود، کاروانی که بهترین‌های عالم حسین(ع)، ابولفضل العباس، علی اصغر، زینب(ع) .... را به همراه دارد.

این روزها است که رباب در گوش پسر 6 ماهه‌اش سرود شهادت و شهامت را می‌خواند و از شیره جانش که آمیخته با ولای حسین(ع) است او را سیراب کرده و در گوشش نجوا می‌کند: بخواب علی اصغرم، راحت بخواب طفل 6 ماهه‌ام، به سرزمینی نزدیک می‌شویم که شدت رنج و محنت این سرزمین خواب را از چشمان کوچکت می رباید، در این سرزمین است که حرمت ما را می‌شکنند.

دوباره محرم از راه می‌رسد و به انتظار عاشقان حسین(ع) برای فرا رسیدنش پایان می‌دهد. محرم ماهی است که چشمها را پر از اشک و آه می‌کند، و دل‌ها راخونین، ماهی که از مصیبتش آسمان خون گریه می‌کند.

محرم ماهی است که حسین(ع) و یارانش با وقار، عظمت و با شکوه و بزرگی به دیدار معبودشان رفتند و سازنده تاریخی پر افتخار شدند.

نام حسین(ع) با گریه و ناله آمیخته است و عزادارن حسینی از اول تا آخر عمر پس از گذشت قرن‌ها با شور و شوق و حرارت بیشتر در سوگ سید الشهداء می‌گریند.

صدای گریه، پیراهن سیاه، پرچم سیاه گنبد حسین، نشان از آمدن فصلی تازه است. فصل غربت، فصل تشنگی، فصل چادرهای خاکی و پاهای کوچک و برهنه پر از خون، فصل تازیانه‌های بی‌رحمانه.

اشک زیباترین شعر و بی‌تاب ترین محبت و پرگدازترین ایمان و تب دارترین احساس است و در این ماه بسیار می‌گرییم در مصیبت حسین(ع) و یاران همیشه جاویدش، می‌گرییم در غم از دست دادن خورشیدهای پر فروغی که روشنگر راه بشریت بودند.

در این روزها است که یاد ناله‌های خواهری ناله‌های دلمان را بی‌صدا بلند می‌کند و یاد گلوی خشک بریده احساس تشنگی‌مان را بیشتر، یاد سوز گشواره کشیده دلمان را می‌سوزاند و انتظار فرج بی‌تابمان می‌کند.

وضو می‌گیریم و پیراهن سیاه می‌پوشیم. با اجازه از مادرش فاطمه دست به سینه می‌گیریم و با دستهای پرنیاز و دلی آکنده از درد و رنج برای شرکت در مجلس عزاداری پسرش حسین آماده می‌شویم.

با چشمانی اشک بار با حضرت سید الشهدا سخن می‌گویم و مطمئن هستیم که او با مهربانی و سخاوت در اندک زمانی دلهایمان را شاد می‌کند.

حسین نامی پر معنا است که ایثار، گذشت، شهامت و شجاعت تنها قطره‌ای کوچک از دریای بیکران فضائل اوست. حسین(ع) زنده جاوید است و پس از قرن‌ها، همچنان بر قلب‌های انسانهای آزاده قدرتمندانه حکومت می‌کند.

هنوز صدای "هل من ناصر ینصرنی" حسین (ع) از فراز تاریخ در نوای طبل‌ها، زنجیرها و سنچ ها چنان شور و شوقی به پا می‌کند که گویی کربلایی دیگر در راه است.

محرم زنگار دلها را شستشو می‌دهد و دل را به عشق حسین‌(ع) پیوند می‌زند. محرم فصل عشق ورزی به اسوه جوانمردی، آزادگی، عزت، کرامت و شجاعت است.

محرم حرف عشق است و امروز هزاران هزار دل، بی تابانه دنبال حسین اند، محرم فصل عشق است و از خداوند می‌خواهیم که توفیق شناخت بیشتر آن امام همیشه جاوید را به ما عطا کند.