سزارین هسته ای آمانو یا سقط جنین/ چراغ خاموش کمیته چیلکات

خود گزارش آژانس به دلایل عدیده فنی حقوقی و خارج از میزان صلاحیت مدیرکل دارای نواقص متعددی است. گزارشی که "شاید"ها و "احتمالات" آن بیش از مطالب یقینی است. البته همین شایدها مستمسکی شد برای بوش و بلر که به عراق حمله کنند. بی دلیل نیست که در این اوضاع کمیته انگلیسی "چیلکات" که قرار بود این روزها گزارش بررسی عملکرد دولت بلر در حمله به عراق به دلیل وجود تسلیحات کشتارجمعی را صادر کند با چراغ خاموش اعلام کرد که به دلایل تکنیکی شش ماه گزارش اعلام نتیجه بررسی هایش را به عقب انداخته است! که نباید نسبت به این امر هم با خوشبینی نگاه کرد.
 

حداقل انتظار از بی طرفی فنی حقوقی یک سازمان جهانی آن است که بدون دخالت دادن مسائل سیاسی، تحت فشار و جوسازی قدرتهای برتر که درصدد تحمیل اراده خود بر مردم سایر کشورهای جهان هستند قرار نگرفته و در برخورد تخصصی در حوزه صلاحیت خویش با عدل و انصاف رفتار نماید، تا هم بر وجهه جهانی خود بیفزاید و هم الگوی رفتار سایر مجامع و حتی کشورهای مختلف دنیا در ارتباط و تعامل با یکدیگر شود.
 

اگر از همه اشکالات حقوقی و محتوائی این گزارش بگذریم و فقط به جو روانی ایجاد شده در پرتو انتشار این گزارش نگاهی بیندازیم متوجه این سناریوسازی خواهیم شد.
 

توجه به بازیهای اخیر غربیها که خالی از عقل و منطق است ضروری است؛ اول گزارش حقوق بشری احمد شهید، بعد سناریوی قتل سفیر سعودی و جوسازی بین المللی با همکاری سعودی ها در سازمان ملل، سپس تهیه آتش سنگین حمله به ایران از سوی صهیونیستها و گزارش آمانو، کاترین اشتون سیاست دادن هویج را شروع کرده و دعوت به مذاکره می کند تا در مرحله بعد به ایران برچسب تمرد از مذاکره و یا عدم همکاری بزند.
 

لذا حداقل انتظار مردم و نخبگان کشور این است که ارگانهای ذیربط در کنار فعالیتهائی سیاسی مطبوعاتی، در زمینه فعالیتهایشان اطلاع رسانی کنند تا شاید باب بحث و بررسی بیشتر تحرکات فنی، حقوقی و دیپلماتیک باز شود. متاسفانه علیرغم ماهیت نیمه حقوقی گزارش مدیرکل آژانس، درباره اشکالات آن هیچ گزارش مطبوعاتی فنی در مطبوعات ایران منتشر نشده است. به نظر می رسد این عدم انعکاس بیانگر ضعف ما در این مقولات باشد. این گزارش را نباید صرفا یک حرکت سیاسی برای فشار بر ایران تلقی کنیم. باید با تبعات فنی حقوقی این گزارش به گونه ای برخورد شود که هزینه اشتباهات مدیرکل و آژانس هم سنگین و هم با هزینه ایران پرداخته نشود. این خیلی خوب است که ایران به عنوان مسئولیت پذیری بین المللی با آژانس همکاری کند ولی نه به اینصورت که از زبان مسئولین اینگونه گفته شود که ایران منبعد با آژانس همکاری بیشتری خواهد کرد! لذا پیشنهاد می کنم:
 

سند کردن تمامی تحرکات دشمنان در مجامع حقوقی
از روند سیاسی اجرای بندهای قطعنامه 598 جنگ عراق علیه ایران و مخصوصاً بند شش آن که منجر به گزارش دبیرکل سازمان ملل متحد در 18 آذر 1370( 9 دسامبر 1991) شد درس بگیریم و لحظه ای در مستند کردن و ثبت تمامی این تهدیدات مطبوعاتی، فعالیتهای تخریبی و جاسوسی کشورهای غربی علیه ایران لحظه ای به خود شک راه ندهیم. فرستادن سی دی اعترافات جاسوسان آمریکایی برای رئیس جمهوری آن کشور و یا دبیرکل کافی نیست. تمامی مراحل ثبت حقوقی شده و قدم به قدم همراه مستندات و حتی با حضور مقامات قضائی بیطرف مجامع جهانی مربوطه باشد.
 

شکایت حقوقی از مدیرکل
با استخدام چند وکیل خبره بین المللی کلیه مستندات همکاریهای ایران با آژانس در اختیار آنها قرار گیرد و طبق دستورالعمل مشخص از آنها خواسته شود راههای حقوقی و فنی برخورد با اشکالات فنی حقوقی این گزارش و زیاده روی هایی که مدیرکل آژانس داشته مورد بررسی قرار داده و نظر بدهند. این حرکت باید از دایره اجرائی ارگانهای دولتی خارج شود. سیستم اداری ما مناسب پیگیری چنین مسائلی نیست. این حرکت خیلی ضروری و یکی از اهرم هایی است که هم می تواند در کوتاه مدت و هم دراز مدت برای ایران نفع داشته باشد. اطلاع رسانی مناسب و جامعی که بیانگر کلیه اقدامات حقوقی دیپلماتیک مسئولین در این زمینه باشد می تواند به تعمیق این بحثها در میان حقوقدانان و تحرک دیپلماتیک و حقوقی کمک و زمینه حرکات سیاسی آینده ما را تقویت کند.
 

تعیین طرف مذاکره
ایران باید برای یکبار و همیشه تصمیم خود را بگیرد و برای شفاف سازی روند آتی همکاری خود با جامعه جهانی درب سیاست چماق و هویج را ببندد. تعدد کانالهای علنی و مخفی، برای به بن بست کشاندن ما است. یعنی باید مشخص شود که در مقوله هسته ای با حسن نیت های بیش از حد معمول ایران در گذشته به منظور حاکمیت عقل و منطق در روابط بین المللی بالاخره کدام مسیر را برای شفافیت و ایجاد اعتماد می خواهد دنبال کند. دلیلی ندارد ایران اجازه بدهد که طرف مقابل و با اهداف غیر شفاف و متناقضی برای گرفتن امتیاز سیاسی در مقوله هسته ای طرف مذاکره ایران را تعیین کند. اتفاقاً با یک فعالیت قوی حقوقی و دیپلماتیک باید این گزارش را مبدا کار آینده با آژانس، مجموعه 5+1 و یا روسیه قرار داد. قرار نیست دائماً ما را با این سیاست و پیامهای متناقض مخفی و علنی سرگرم و هر روز نیز اهرمهای ما را از بین برده و در دست آخر نیز در سه کنج قرار دهند. اگر پرونده در شورای امنیت سازمان ملل است دیگر همکاری و تعهد به آژانس چه معنائی دارد؟  
 

فعالیت رسانه ای
اگر چه رسانه های کشور در انعکاس اخبار و چند مصاحبه که عموماً با دست اندرکاران اجرائی و افراد سیاسی صورت پذیرفت اهتمام به خرج دادند ولی متاسفانه به اندازه کافی به ابعاد گوناگون و مخصوصاً ضعف فنی حقوقی آن بها نداده و به آن ابعاد نپرداخته اند. حداقل انتظار این است که رسانه ها می توانستند قوی تر برخورد کنند و با دعوت متخصصان حقوقی کشور هم اذهان عمومی را روشن کنند و هم ارگانهای اجرائی را با عنوان کردن مطالبات افکار عمومی به تحرک وادارند. تحرک قوی رسانه ای در حدی که جنبه های گوناگون ضعفهای این گزارش را تبیین کند دستاوردهای خوبی هم برای مسئولین اجرائی کشور برای عملیاتی کردن آنها دارد و هم طرف مقابل را منفعل می کند. حداقل در پرتو ضعف دیپلماسی عمومی و برگزاری جلسات کارشناسان در پشت درهای بسته و نبود موسسات تحقیقاتی خصوصی که حاصل تفکر و سناریو سازی شان به افکار عمومی راه پیدا کند تا مردم را در پشت تصمیم سیاست سازان و تصمیم گیران کشور قرار دهد به قدرت رسانه و دیپلماسی رسانه ای ایمان بیاوریم.
----------------------
نصرت الله تاجیک، سفیر سابق اردن