سرگشتگی تعامل بین مدیران سیما

به گزارش خبرنگار مهر، "سرگشته" به کارگردانی محمدحسین حقیقی را می‌توان اثری فاخر و آبرومند خواند که در بستری مذهبی و با پرداخت درست از بالا و پست زندگی یک مسلمان شیعه، سریالی تاثیرگذار و همسو با آرمان‌های نظام و انقلاب فرهنگی از آب درآمده بود اما تنها از شبکه قرآن به روی آنتن رفت. اقدامی که با توجه به سبقه کمرنگ شبکه قرآن در تولید آثار نمایشی و بی اطلاعی مردم از چنین امری صرفا به معنای پخش بی هدف یک سریال و از سر باز کردن وظیفه‌ای تحمیلی بود.

چنین حرکتی را می‌توان از چند سو مورد توجه قرار داد. نخست آنکه سریال سازی از گران‌ترین فعالیت‌های صدا و سیما است که نوع تاریخی مذهبی آن هزینه‌های فراتری نیز می‌طلبد و "سرگشته" اثری بود که با بودجه محدود و غیراستاندارد و به شکلی  استثنایی ساخته شد. به نظر می‌رسد مدیران شبکه قرآن به جای رد پیشنهاد ساخت یک سریال با اختصاص هزینه‌ای غیرطبیعی انتظار شکست پروژه و پا پس کشیدن سازندگان آن را داشته‌اند.

اما با گذشت چهار ماه تصویربرداری و در حالی که تغییرات مدیریتی شبکه قرآن و مجموعه صدا و سیما از خطر تعطیلی و توقف کار پروژه جلوگیری می‌کرد سازندگان "سرگشته" توانستند این سریال را به ثمر برسانند. بعد از آن تدوین و صداگذاری و ساخت موسیقی آن هم به صورت جداگانه برای هر قسمت آغاز شد و کار با خوانندگی تیراژ علیرضا قربانی به پخش رسید.

صدا و سیما برای محرم سال 90 جز سریال "سرگشته"، مجموعه‌ای از مازیار میری به نام "فرات" را در نظر گرفته بود که به پخش در دهه اول محرم نرسید و در کنار آثاری چون "تا رهایی" که دو سال از تولید آن می‌گذشت و "جاودانگی" که با موضوع زندگی شهید تندگویان همین مدت زمان از ساخت آن سپری می‌شد، سریال تاریخی مذهبی مدنظر تنها اثری بود که در این میان به روزتر و البته در تناسب کامل برای پخش در این ایام بود.

اما آثار نامبرده در بهترین ساعات پخش به روی آنتن رفتند و سریالی که با بیان مسائلی از دو امام بزرگوار؛ حضرت علی (ع) و حضرت حسین (ع) تنها برگ برنده صدا و سیما بود همزمان با پخش این آثار و از شبکه‌ای که مردم تنها به پخش ترتیل و صوت قرآن آن را می‌شناسند بدون تبلیغ برجسته و اطلاع رسانی درست نمایش داده شد.

مگر نه اینکه شبکه‌های سیما هر یک به مثابه عضوی از یک خانواده بزرگ هستند پس چگونه می‌شود که مدیران آنها حتی به تعاملی در حد پخش آثار یکدیگر یا تبلیغ آنها را ندارند و در میان شبکه‌های اول، دوم و سوم از پربیننده‌ترین شبکه‌های سراسری جایی برای پخش سریال فاخری که به تازگی با حضور حرفه‌ترین عوامل آماده پخش شده، در نظر گرفته نمی‌شوند؟ از آن عجیب‌تر اینکه انگار نه تنها "سرگشته" تولید شبکه قرآن نیست بلکه فرزند ناخلف این شبکه است که چنین برخوردی با آن می‌شود.

می‌توان برداشت‌های متفاوتی از این امر داشت. شاید برخی از این واهمه داشتند که مبادا آشکار شود چطور اثر آبرومندی با کمترین بودجه ساخته می‌شود اما بودجه‌های میلیاردی بسیاری صرف ساخت آثار دیگری می‌شود که حتی نتیجه‌ای دربر ندارد؟! همچون سریال امام حسین که دکورهای آن با هزینه گزاف در یزد ساخته شد، قدری از تصویربرداری آن به انجام رسید و ناگهان با توقف پروژه همه چیز را نه به اصطلاح بلکه در واقع باد برد و نابود کرد.