توان یابان بال شکسته هایی که پر می کشند

به گزارش خبرنگار مهر، هر روزصبح از خواب برمی خیزیم و با چشمان بینا نگاهی به صبح روشن می اندازیم و آماده کار و تلاش می شویم، به سادگی فکر می کنیم و روی دو پا راه می رویم، دستان خود را به کار می گیریم و امور روزانه خود را به راحتی انجام می دهیم، بالا رفتن از پله ها و گذر از میان مانع های بتونی خیابان مشکلی را برای ما ایجاد نمی کند.

آسانسور ساختمان هم اگر خراب بود و یا  اصلا وجود نداشت به سادگی به سراغ پله ها می رویم وخود را مقصد می رسانیم.

به مدرسه، فرهنگسرا، سالن ورزشی، استخر، کتابخانه و ... می رویم، هر کتابی که دوست داریم را از کتابخانه برداشته و می خوانیم و هیچ گاه محدودیتی برای فعالیت های ما وجود ندارد.

اما حال فردی را در نظر بگیرید که از نعمت چشمان بینا برخوردار نیست، اما طراوت صبح را به زیبایی و شاید بهتر ما هر سحرگاه که از خواب برمی خیزد درک می کند اما نمی تواند به راحتی ما برای جلو رفتن گام بردارد، او نیاز هم ندارد تا کسی دستش را بگیرد فقط می خواهد مسیر را پیدا کند، او یک شهروند است، مثل همه شهروندان این شهر.

کمی آن طرف تر جلوی یکی از ادارات پرتردد شهر شخصی با ویلچر به سختی جلو و عقب می رود تا بتواند از میان مانعه های بتونی بگذرد و تازه به پله ها برسد، در کنار پله ها هم خبری از رمپ و یا محلی برای  عبور ویلچر نیست، همه می آیند و از کنارش بی تفاوت می گذرند، هر کس به این فکر می کندکه زودتر خودش را به اتاق مسئول مربوطه برساند و کارش را به انجام برساند.

کسی به فکر فردی که روی ویلچر نشسته نیست.

به فرهنگسرا و سالن ورزشی رفتیم، کودکی به سختی روی یک پای خود قدم برمی داشت و عصایش نقش پای دوم را برایش بازی می کرد، با نگاهی که در آن انبوه موج می زد، به کودکانی نگاه می کرد که راحت و بدون مشکل مشغول بازی و سرگرمی و ورزش بودند، اما اینجا هم کسی فکری برای او نکرده بود.

به کتابخانه های شهر رفتم، افراد نابینایی فراوانی را دیدم که در پارکهای کنار کتابخانه ها روی نیمکت نشسته اند و وقتی پای گپ و گفتگو را با آنها باز کردم، از کافی نبودن تعداد کتاب برای نابینایان به خط بریل و نیز نبود کتابخانه ویژه نابینایان در این شهر گلایه کردند.

برای تکمیل کردن گزارش از مجموعه مشاهدات این شهر راهی  مرکزی برای توانمندسازی توان  یابان شدم.

آری توان یابان....

واژه ای که شاید کمتر آن را شنیده ایم و باید یادآوری کرد که این واژه معادل معلول است، کلمه ای که از ابتدای این گزارش سعی شد از آن استفاده نشود، تا بار دیگر یادآوری کنیم که معلولان هم شهروندان همین شهر هستند، زیر آسمانی زندگی می کنند که ما زندگی می کنیم، با این تفاوت که ما از  نعمت سلامتی جسمی و ذهنی برخورداریم و ممکن است عده ای از این موهبت بی بهره باشند.

عده ای که به واسطه مهاجرتهای فراوان به شهر کرج و استان البرز شمار آنها در مقایسه با استانهای دیگر بسیار بیشتر است و این مهم برنامه ریزی و تصمیم گیری در این حوزه را  برای دست اندرکاران امر بهزیستی مشکل ساز کرده است.

روز جهانی معلولان فرصتی را فراهم آورد تا به بررسی مشکلات قشر توان یاب  بپردازیم.

مسائلی همچون اشتغال، بیمه، تحصیل و امکانات رفاهی و خدماتی توانبخشی ویژه توان یابان از دغدغه  های مشترک این قشر از جامعه ماست.

شاید یکی از عمده ترین مشکلاتی که بر سر راه بررسی و حل مشکل توان یابان وجود دارد، نوع نگاه غلطی است که به این قشر در جامعه می شود.

بارها شعار معلولیت محدودیت  نیست را شنیده ایم اما تا هر کسی از نزدیک فعالیتهای مفید و اثرگذار توان یابان مراکز بهزیستی را نبیند به درستی به این باور نمی رسد.

از همین رو به سراغ یکی از موسسات نیکوکاری توانبخشی ویژه معلولان در کرج رفتیم و از نزدیک با توان یابان این موسسه به گفتگو نشستیم.

موسسه نیکوکاری توانبخشی رعد سالهاست عهده دار آموزشهای فنی و حرفه ای با هدف توانمدسازی توانن یابان بالای 14 سال تحت پوشش این موسسه به صورت رایگان است.

از درب موسسه که به داخل می روی، هیجان و نشاط موج می زند، از کارهای دستی و هنرهای توان یابان موسسه تا روحیه کار گروهی دسته جمعی میان توان یابان.

هنرهایی نظیر معرق، خوشنویسی، طراحی و نقاشی، گلسازی و همین چنین فعالیتهایی در زمینه فیلمسازی، عکاسی، رایانه، حسابداری و ... بخشی از فعالیتهای توان یابان موسسه رعد است که منجر به اشتغالزایی برای شمار زیادی از این قشر شده است.

تاکنون بیش از 600 دختر و پسر با انواع معلولیتها در این موسسه به حرفه آموزی مشغول شده و وارد بازار کار شده اند.

اما تعداد مراکز این چنین با توجه به جامعه آماری معلولان استان کافی نیست و به نظر می رسد با توجه به اثربخشی و نتایج فراوان این قبیل موسسات برای جامعه توان یابان استان، باید برنامه ریزان این حوزه با کمک تشکل های مردم نهاد گام های بیشتری در راستای حمایت از این موسسات و افزایش تعداد این مراکز بردارند.

استاندار البرز همزمان با روز جهانی معولان در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: مهاجرت از جمله دلایل افزایش تعداد معلولان این استان است که اغلب برای گرفتن خدمات توانبخشی و ... به این استان آمده اند.

وی در خصوص مناسب سازی معابر و ادارات برای استفاده این قشر نیز از دستور اکید استانداری به ادارات کل استان البرز برای مناسب سازی خبر داد.

این مسئول در پاسخ به تحقق سهم سه درصدی اشتغال معلولان در دستگاههای استان البرز نیز گفت: در حال حاضر جذب نیرو در این استان ممنوع است اما تنها دو نیروی جذب شده در استانداری نیز از معلولان انتخاب شده اند و استانداری البرز توجه ویژه ای به موضوع اشتغال معلولان خواهد داشت.

به هر روی مشکلات معلولان استان البرز تنها به مسئله مناسب سازی و اشتغال ختم نمی شود.

کمبود سرانه های تفریحی، رفاهی ورزشی برای این قشر، راه اندازی کتابخانه ویژه معلولان و افزایش مراکز توانبخشی حرفه آموزی ویژه توان یابان و حمایت از تشکلهای مردم نهاد معلولان و ... از جمله مسائلی است که باید دست اندرکاران بهزیستی و سایر مسئولان استان البرز به آن توجه ویژه ای کنند.

از حدود سه میلیون نفر جمعیت استان البرز در حدود بیش از 100 هزار نفر معلول در این استان زندگی می کنند که 64 هزار نفر از این عده دارای معلویت شدید و نیازمند خدمات ویژه هستند.

...............................

اعظم کریمی