امام سجاد(ع)، پاسدار نهضت کربلا

به گزارش خبرنگار مهر، امام زین العابدین(ع) در پنجم شعبان سال هشتم هجری دیده به جهان گشود و تقریبا 23 سال با پدر بزرگوارش زندگی کرد.

ایشان در زمان وقوع حادثه عاشورا به تقدیر خداوند متعال و به دلیل حفظ امامت، چند روزی در بستر بیماری افتادند تا هم وظیفه جهاد از ایشان برداشته شود و هم دشمن ایشان را به شهادت نرساند.

این امام بزرگوار و عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) بعد از واقعه عاشورا بزرگترین پیام رسانان کربلا شدند و پیام خونین کربلا را شهر به شهر بردند و مردم تحت ستم و غافل را بیدار کردند.

امام سجاد(ع) که در دوران امامت خویش در محدودیت شدیدی به سر می‌بردند و حاکمان مستبد اموی سایه شوم خود را بر شهرهای اسلامی گسترده بودند و اهل ایمان از ترس مال و جان خود مخفی می‌شدند و با استفاده از مؤثرترین شیوه‌ها توانست از فرهنگ عاشورا و دستآوردهای آن به صورت شایسته‌ای پاسداری کند.

امام زین العابدین(ع) راه حماسه آفرینان کربلا را تداوم بخشید و یاد، نام و خاطره سالار شهیدان حضرت حسین بن علی(ع) را جاودانه ساخت و آن یادگار امامت توانست جهانیان را با عزت و افتخار حسینی آشنا کند.

امام سجاد(ع) برای زنده نگه داشتن یاد شهیدان کربلا، در مناسبت‌های گوناگون بر عزیزانش گریه می‌کرد. اشک‌های حضرت زین العابدین(ع) که عواطف را برانگیخته و در اذهان مخاطبان، ناخواسته مظلومیت شهدای کربلا را ترسیم می‌کرد، آثار پرباری برای تداوم نهضت عاشورا داشت.

امروز این روش با پیروی از آن امام همام همچنان ادامه دارد و فرهنگ گریه بر سالار شهیدان عالم، همچنان تأثیرگذار بوده و در پیوند دادن عواطف و احساسات میلیون‌ها عزادار عاشق با راه و هدف حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) مهمترین عامل محسوب می‌شود.

عشق به سرور و سالار شهیدان در سوگواری‌ها اشک می‌آفریند و این گریه‌های عزت بخش که افتخار شیعه است هر سال در ماه محرم کشور اسلامی‌مان را به حماسه عاشورا نزدیک نموده و قیام امام حسین(ع) را در خاطره‌ها زنده می‌سازد‌.

این امام بزرگوار برای احیا و پاسداری از نهضت عظیم عاشورا، در مقابل شیطان و شیطان صفتان جبهه‌ای باطنی گشود و ارتباط حقیقی با آفریدگار جهان را به عنوان یکی از علل و عوامل قیام عاشورا برای تمام انسانهای خداجو و حقیقت طلب عرضه نمود و از این طریق عزت واقعی را به همه شناساند.

ایشان وارث رنج واندوه ومصیبتی جانکاه و نیز وارث انقلاب خونین و بسیار عمیق کربلا بودن، سال‌ها در مصائب پدر بزرگوارش گریست در حالى که روزها، روزه، و شبها بیدار بود و خدا را عبادت‏مى‏کرد، و گاهى وقتى خادم او افطار آماده مى‏کرد و نزد آن بزرگوار مى‏آورد، حضرت در حالى که بشدت مى‏گریست به او مى‏فرمود: چگونه آب بنوشم در حالى که پدرم را با لب تشنه شهید کردند.

پیشوای شیعیان بعد از حماسه افتخار آفرین و عزت بخش عاشورای حسینی، وقتی در غروب عاشورا پدر بزرگوار و سایر عزیزانش به شهادت رسیدند، مسئولیت سنگینی را برای ادامه راه آنان به دوش کشید.

رساندن پیام عاشورا به گوش جهانیان، سرپرستی اطفال و بانوان و پاسداری از اهداف امام حسین‌(ع) از جمله مسئولیت‌های آن امام بزرگوار بود که در دوران زندگی خود توانست آنها را به انجام رساند.

سرانجام در 25 محرم سال 95 هجری در سن 57 سالگی پس از یک دوره زندگی سراسر رنج و اندوه ومبارزه وجهاد؛ به دستور ولید بن عبدالملک خلیفه ستمگر اموی، توسط هشام بن عبدالملک مسموم و به شهادت رسید ودر قبرستان بقیع در مدینه کنار قبر امام حسن‌(ع) به خاک سپرده شد.