عباس محمدی در گفتگو با خبر نگار مهر گفت: در حال حاضر کوهستان های ایران از چند جهت در فشار هستند که تخریب، تصرف و آلودگی منظر از مهمترین این فشارها است.
محمدی از جاده ها به عنوان مخرب ترین عوامل تهدید کوهستانها یاد کرد و افزود: متآسفانه در حال حاضر جاده هایی که توسط پیمانکاران نفت و گاز که هیچکس حریف آنها نیست و حتی با مخالفت سازمانهای ناظر باز هم احداث می شوند از یک سو و جاده هایی که برای دسترسی کوهنوردان به پناهگاهها توسط هیئتهای کوهنوردی و گاهاً بدون مجوز محیط زیست ساخته می شوند از سوی دیگر کوهستان های کشور را تحت فشار قرار داده است.
وی به گسترش کوهنوردی در کشور اشاره کرد و افزود: در حال حاضر این تعداد کوهنوردان چه اعضای باشگاهها و چه طبیعت گردان افزایش یافته اما متآسفانه آموزش های لازم به افراد برای چگونه رفتن به طبیعت و کوهستان داده نشده است.
محمدی با اشاره به حجم انبوه زباله در کوهستان های کشور گفت: در سال های اخیر ریخت و پاش زباله در کوهها و تخریب طرح های توسعه ای در جای جای کوهستان به قدری زیاد است که اساساً منظره برای یک کوهنوردی لذت بخش کاملاً مخدوش است.
به گفته وی، ساخت پناهگاه در مناطق صعب العبور و احداث جاده برای دسترسی به این پناهگاهها نیز از دیگر عواملی است که هم با ذات کوهنوردی به عنوان یک ورزش مغایرت دارد و هم آسیبهای جدی به این مناطق وارد می کند.
محمدی معتقد است: هم پیمانکارانی که مانند پیمانکاران شرکت گاز در کوهستان دنا به بهانه توسعه طبیعت کوه را دستخوش تخریب می کنند و هم هیآت های کوهنوردی که مانند هیآت کوهنوردی شهرستان اسد آبادی در همدان برای دسترسی کوهنوردان با بودجه خود اقدام به ساخت جاده در کوهستان کرکز می کنند قصد خدمت دارند اما نمی دانند که چگونه میلیارد ها دلار سرمایه اقتصادی، زیست محیطی و گردشگری مملکت را نابود می کنند.
به گفته وی، جالب است که در هردو مورد مذکور سازمان های نظارتی که عبارت از سازمان محیط زیست و هیآت کوهنوردی استان همدان بوده اند با این طرح ها کاملاً مخالفت کرده اند اما ظاهراً در ایران کسی حریف طرح های توسعه ای ناپایدار نیست.
محمدی با اشاره به اینکه تمام آب شیرین مصرفی کشور چه مستقیم و چه غیر مستقیم از طریق آب های زیرزمینی کوهها تأمین می شود گفت: حفاظت از کوهها برای حفظ آبخیز ها نقش اساسی دارد.
به گفته وی امسال که سال جهانی جنگل است تم اصلی روز جهانی کوهستان نیز کو هستان و جنگلهاست که کوههای جنگلی دقیقاً همان مناطقی از کوهستانهای کشور هستند که بیشترین تخریب و تصرف درآنها اتفاق می افتد.
به اعتقاد محمدی، مهمترین موضوعی که بایستی به کوهنوردان آموزش داده شود این است که وقتی پا به کو هستان می گذارند از خود ردی به جا نگذارند و دیده بان کو هستان باشند.
وی با اشاره به اینکه سیمای غالب کشور کوهستانی است ادامه داد: در هر نقطه ای از ایران که بایستیم چشم انداز کوه را داریم و میانگین ارتفاع کشور نیز حدود 900 متر بالاتر از سطح دریاست که نشان دهنده مرتفع بودن غالب نقاط ایران است.
محمدی با بیان اینکه ایران در نوار بیابانی واقع شده است اظهار داشت: اگر رشته کوه البرز در شمال رطوبت دریای خزر و رشته کوه زاگرس در غرب رطوبت دریای مدیترانه را به شکل بارش باز تولید نمی کرد ایران مانند عربستان کاملاً بیابانی می شد بنابراین مهمترین ویژگی و کارکرد کوهستان مهار رطوبت و تبدیل آن به بارش است.
به گفته وی، با اینکه مساحت ایران 1 درصد مساحت کل جهان است اما حدود 10 درصد از تنوع زیستی کل دنیا به واسطه اکوسیستم کوهستان در ایران قرار دارد که این برای یک کشور موهبت بسیار گرانبهایی است و پایه تمدن و حضور جمعیت در کشور است.
محمدی با بیان اینکه در ایران بیش از 200 قله بلندتر از 4 هزار متر وجود دارد گفت: دماوند با ارتفاع 5 هزار 670 متر، علم کوه با ارتفاع 4 هزار و 860 متر و سبلان با ارتفاع 4 هزار و 850 متر بلندترین قله های کشور هستند.
نظر شما