به گزارش خبرنگار مهر، آشنا نبودن فعالان هنر تعزیه با اصول این هنر از جمله مسائلی است که بر مهجوریت هنر تعزیه در استان افزوده است.
این درحالیست که تعزیه زمانی در گلستان به اوج شکوفایی خود رسیده بود، اما چندسالی است که دچار افول شده و دیگر رونق سابق خود را ندارد.
در این سال ها تنها در ایام محرم و صفر است که اسمی از تعزیه به میان می آید ولی پس از آن دوباره به فراموشی سپرده می شود.
این بی مهری در حالی به این هنر صورت می گیرد که روح و جان گلستانیها با آن عجین شده است.
یکی از پیرغلامان تعزیه گلستان در این خصوص گفت: گروه های تعزیه ای که در استان در حال فعالیت اند عموماً نوپا هستند و آشنایی با اصول این هنر ندارند.
سید حمزه حسینی با اشاره به اینکه شناختن ردیف های موسیقی از مهم ترین اجزاء اجرای تعزیه افزود: تعزیه خوان ها هیچکدام نه موسیقی تعزیه را می دانند و نه با آواز آشنا هستند.
وی ادامه داد: در یکی از کتاب های شهید مطهری مطلبی در مورد تعزیه خواندم به این مضمون که "عموماً مردم در تعزیه برای شخصی ذلیل و بینوا گریه می کنند در حالیکه اشک مخاطب باید برای ایثارگری و آزادگی و فداکاری اهل بیت (ع) باشد."
حسینی اظهار داشت: همین عدم آشنایی هاست که باعث می شود مردم و حتی تعزیه گردان ها و تعزیه خوان ها نیز با این هنر غریبه باشند.
وی عنوان کرد: ردیف های موسیقی را باید در آواز تعزیه رعایت کرد، دیده می شود که نوازنده دشتی می نوازد اما خواننده در مقام و دستگاه دیگری می خواند.
وی عنوان کرد: تعزیه در استان هیچ متولی خاصی ندارد و نتوانسته جایگاه خود را در جامعه به دست بیاورد.
حسینی گفت: تعزیه به سه قسمت عمده، تعزیه خوانی، تعزیه فروشی و تعزیه دانی است که یک تعزیه خوان باید تعزیه دان باشد و به تمامی جنبه های آن اشرافیت پیدا کند.
این پیرغلام تعزیه استان تصریح کرد: البته لازم است تا در برخی از متن ها بازنگری صورت بگیرد تا از بیان پاره ای از مسائل که سندیت ندارد جلوگیری شود.
وی بیان داشت: این کار باید از سوی افراد متعهد و آگاه به هنر تعزیه انجام شود، کسانی که سال ها خاک صحنه را خورده اند و در مورد به تحقیق و پژوهش پرداختند.
حسینی اذعان داشت: تعزیه خوان باید حسینی و معتقد باشد خصوصاً کسانی که شهادت خوان هستند.
وی تأکید کرد: برای احیای این هنر همه دستگاه های متولی باید از آن حمایت کنند چراکه تعزیه الهامی است که به روح ایرانیان شده و آنرا ماندگار کرده است.
سرپرست گروه تعزیه اهل بیت (ع) روستای آلوکلاته گرگان نیز در این باره گفت: تاریخ تعزیه طی دوران رواج خود یک سردرگمی خاصی را تجربه کرده و آن هم به دلیل عدم آشنایی و غیر تخصصی بودن اجرا کنندگان بوده است.
حجت الاسلام علی اکبر نایبی اظهار داشت: دوگانگی که بین مراجع تقلید و روحانیان با تعزیه خوان ها بوجود آمد، باعث شد که این هنر طی دوره زمانی خاصی شکوفایی خود را از دست بدهد.
این روحانی ادامه داد: این هنر و هنرمندان این عرصه نیازمند حمایت هستند چراکه هنرمند تنها امیدش همان حمایت است که بعضاً وجود ندارد.
وی اضافه کرد: جمعی از جوانان و علاقه مندان امام حسین (ع) در این روستا گروه تعزیه ای را از 6 سال قبل تاکنون راه اندازی کرده اند که همه ساله در ایام محرم و صفر به اجرای تعزیه می پردازند.
نایبی عنوان کرد: تعزیه حضرت ابوالفضل العباس (ع) که امسال در این روستا برگزار شد بیش از 6 هزار نفر مخاطب داشت با اینحال فکر می کنم که این هنر هنوز مظلوم و مغفول است.
وی تصریح کرد: باید از اجرای این برنامه ها که هدف اصلی آن زنده نگه داشتن فرهنگ عاشوراست، حمایت شود.
نظر شما