به گزارش خبرنگار مهر، مراسم گرامیداشت یاد غلامرضا بروسان و الهام اسلامی و جشن تولد سی و هشت سالگی بروسان، پنجشنبه 24 آذر با حضور محمود دولت آبادی، اعضای خانواده بروسان و اسلامی، اعضای جایزه شعر خبرنگاران، نویسندگان و دوستان بروسان و علاقهمندان به شعر در کتابسرای روشن برگزار شد.
علیرضا بهنام در این نشست گفت: بروسان شاعری بود که شاید بتوان گفت بیش از هر شاعر دیگری برای رسیدن به جایگاهی که در آن قرار داشت، زحمت کشید. از سالهای دهه 70 و جمعهای ادبی مشهد او را میشناختم و به جرات میتوانم بگویم که در آن موقع با این که در محافل ادبی کشور شناخته شده نبود، ولی در مشهد چهره شاخص و متمایزی داشت. مهمتر این که تحت تاثیر جریانهایی که میآمدند و میرفتند نبود.
وی افزود: به خصوص در بین سنین 20 تا 30 سالگی انسان تاثیرپذیر است اما بروسان اعتنایی به فراز و فرودهای جریان ادبی نداشت. میتوان یک سری از آزمایشهای مثبت کردن تکنیک را در مجموعه «یک بسته سیگار در تبعید» او دید و در نهایت به شکل خاصی از شاعرانگی رسید که برای دغدغههای خودش کاملا مناسب بود و موجب شد شعرش سهل و ممتنع و غیر قابل تقلید شود. به همین جهت میگویم که شعر بروسان این ظرفیت را دارد که دیگران را به اشتباه بیاندازد که میشود مثل آن سرود. در حالی که همان تعبیر سهل و ممتنع برای آن خیلی خوب است و علیرغم فرم سادهای که دارد، مفاهیم عمیقی را تحویل جماعت شعرخوان میدهد.
این منتقد ادبی گفت: شعر بروسان، بیانگر تصویری روایتگر است و تکنیک ویژهاش شکار لحظه از زیبایی عناصری است که عموما ممکن است، کنار هم قرار گرفتنشان در فضای شعر بعید به نظر برسد. قدرت استثنایی در شکار لحظههای زندگی، عامل بسیار مهمی در موفقیت بروسان بود. این نکته هم مهم است که با آن که موفقیت را بسیار سخت و در پی تلاش بسیار به دست آورده بود، باده موفقیت چنان مستش نکرد که از هنرمندان و شاعران شهر خودش غافل شود.
مهرنوش قربانعلی هم در این برنامه درباره الهام اسلامی به سخنرانی پرداخت و گفت: من فرصتهای اندکی برای دیدار با اسلامی داشتم. به نظرم شعر او در نهایت به بالندگی شعر بروسان میانجامد. شعر اسلامی در طیف بازخوانی و بازتاب موقعیتهای فرضیاش، تعریف میشود و با شعر بروسان پیوند میخورد. در واقع اشعارش واگویههای حسی با او را در خود دارد.
وی افزود: شعر الهام اسلامی تازه میخواهد بال باز کند و ظرفیتهای اجتماعیاش را نشان بدهد ولی فرصت اندک است و او مجال نمییابد. چه در مجموعه شعرش و چه در گزیده کوتاهی که دفتر شعر جوان از او منتشر کرد، میتوان گرایش بازتابهای تاریخی را دید. نگاه و سلوکی که او در شعرش بازتاب میدهد، مبتنی بر آرامش و دوستی است. در کل باید بگویم که شعر اسلامی دوران تنیدن پیله برای پرواز را پشت سر میگذاشت.
در ادامه این برنامه علیرضا بهرامی متن پیام نرگس برهمند را درباره الهام اسلامی قرائت کرد و شاعرانی مانند پوریا گلمحمدی، رضا یاوری، علیرضا جهانشاهی، سعید پوریوسف، محمد آشنا و محمد حنیفی به شعرخوانی پرداختند. مجتبی بروسان فرزند زندهیاد بروسان هم به خوانش شعری که خودش سروده بود، پرداخت.
گلمحمدی پیش از شعرخوانیاش گفت: آن روزی که بروسان برنده جایزه شد، استاد دولتآبادی خیلی خوشحال شد و به مراسم آمد. امروز هم ایشان به این مراسم آمده است و من خیلی خوشحالم که نویسندهای مانند ایشان به شاعران احترام میگذارد. این هم از حرفهای خودشان است که هر ایرانی یک شاعر درونش دارد.
محمود دولتآبادی در این مراسم گفت: در راه که میآمدم، با خود میگفتم درون انسان جوان، خطرهای زیادی نهفته است. لازم است در جوانی یک نگاه مراقب داشته باشیم. جوانی اتفاقی حیرتآور است که با شتاب از آن عبور میکنیم که اگر آن نگاه مراقب نباشد، هر خطری ممکن است تهدیدمان کند.
وی افزود: دست بر قضا دیشب درباره مقوله جوانی، مطلبی مینوشتم و از نیرویی نوشتم که با شتاب توام است و از خودم درباره وجه تمایز انسانی در سن و سال من و سن و سالی که نیمقرن پیش در آن بودم، میپرسیدم. در نتیجه به نظرم رسید مدعی شوم که خاصیت نیروی جوانی، سرعتش نسبت به زمان است. همه خوانده و شنیدهایم که اگر بتوانی به سرعت نور برسی، میتوانی در زمان باقی بمانی. نیروی جوانی هم همان سرعت است. به این جهت در جوانی، زمان حال را احساس نمیکنیم که شتاب و سرعت درونی ما، سعی دارد با زمان برابری کند و اگر در سالخوردگی جا میمانیم از آن است که آن شتاب را که بتواند به زمان نزدیک شود، از دست میدهیم.
این نویسنده پیشکسوت در ادامه گفت: آن شتاب مقدس در هدیهای به نام جوانی به انسان داده میشود. بیاییم حتما یک نگاه مراقب به خودمان داشته باشیم. من آن جاده بیرحم را میشناسم. از وقتی که خبر درگذشت بروسان را شنیدم، فکر کردم ای کاش آن نگاه مراقب بتواند تامل و تحمل بیشتری را در جوانیمان توصیه کند. اشاره من به یک اتفاق و حادثه فیزیکی نیست بلکه منظورم وسیعتر از یک واقعه است. به نظرم رسید صرف نظر از تاثر شدید خودم و همه آنهایی که رضا را میشناسند یا نمیشناسند، این نکات برای این مجال مناسبتر باشد.
در ادامه مراسم کیک تولد سی و هشت سالگی غلامرضا بروسان توسط محمود دولتآبادی و مجتبی، پسر بروسان بریده شد. این برنامه با شعرخوانی رسول یونان به پایان رسید.
نظر شما