به گزارش خبرنگار مهر، محمدتقی انصاری در این یادداشت آورده است: "وقتی دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی به سوی تحقیقات کاربردی سوق داده می‌شوند یعنی ملزم هستند در پروژه‌های تحقیقاتی‌شان فرآیند تبدیل ایده به محصول را دنبال کنند، لذا سوالی که امروز باید به دنبال پاسخش باشیم این است که وقتی فناوری یا دانش فنی حاصل می‌شود، بالاخره نتیجه متعلق به کیست؟ متعلق به محقق، دانشگاه / مؤسسه تحقیقاتی یا ... ؟ و به چه نسبتی و با چه شرایطی؟
به نظر می‌رسد جهت یافتن پاسخی برای این سوال باید ضابطه‌ای داشته باشیم که مشخص کند سهم هر یک از طرفین، یعنی سهم محقق از یک سو و سهم دانشگاه یا مؤسسه تحقیقاتی از سوی دیگر چقدر است.
هر عضو هیئت‌علمی یا دانشجوی یک دانشگاه یا موسسه که به آن موسسه تعهد دارد و با استفاده از اعتبارات و خدمات دانشگاه و موسسه مربوطه اقدام به انجام تحقیقات کرده است، چطور می‌تواند فرآیند تجاری‌سازی را طی کند بطوریکه خدشه‌ای به تعهدات استخدامی و اداری‌اش نیز وارد نشود. بنابراین ضروری به نظر می‌رسد که پدیده‌ای تحت عنوان مقررات و ضوابط مالکیت فکری در هر دانشگاه و موسسه پژوهشی وجود داشته باشد.
چندی است که چارچوبی کلی درخصوص ضوابط مالکیت فکری از طریق معاونت پژوهشی و فناوری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تهیه شده است.
در حال حاضر سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی ایران تنها نهاد تحقیقاتی تابع وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که مبادرت به تدوین و تصویب شیوه‌نامه ضوابط و مقررات مالکیت فکری برای ضابطه‌مند کردن استفاده از حقوق دارائی‌های فکری حاصل از نتایج پژوهش‌های کاربردی انجام شده توسط محققان و اعضای خود کرده است و انتظار می‌رود دانشگاه‌ها نیزجهت تسهیل و شفاف‌سازی فرایند تجاری‌سازی نتایج تحقیقات به این سمت حرکت کنند و بالاخره چالش تعیین سهم محقق و سهم موسسه از مالکیت دانش فنی، نحوه واگذاری آن و نحوه تقسیم وقت اعضای هیأت علمی در فرایند تجاری‌سازی و اشتغالات رسمی دانشگاهی و مسئله تعارض منافع مرتفع شود."
نظر شما