به گزارش خبرگزاري مهر، اين روزنامه درمطلبي نقادانه درخصوص مواضع اخير سران كشورهاي عربي بويژه درنشست شرم الشيخ وپس ازآن وبهانه گيري موذيانه كساني همچون شاه اردن درباره دخالت كشورهاي همسايه بويژه سوريه وايران نوشت : براي دومين بار سياستمداران عرب مساله عرب بودن عراق را به بحث و بررسي مي گذارند و در رابطه با خطرات بوجود آمده از جانب همسايه هميشگي خود يعني ايران كه به ناگهان آنرا كشف كرده اند با آه و سوزش و ناراحتي به گريه و زاري در رسانه هاي گروهي مي پردازند.
اين نويسنده عرب در ادامه اين مطلب با حمله شديدبه سردمداراني كه در سالهاي گذشته برخلاف خواست افكارعمومي پاي عوامل خارجي را به منطقه بازكردند ولي درزمينه پيامدهاي ناگوارمواضع خودتاكنون هيچ تاملي نكرده اند،اظهارداشت:آنها در رابطه با خطر آمريكا و خطر بوجود آمده از جانب اسرائيل كه خاري در بغل آنها مي باشد گريه و زاري نمي كنند و گويي كه مساله عرب بودن مساله اي مصنوعي، جعلي، موقت، متزلزل و شكننده بوده و موضوعي اصيل، مستحكم، قديمي، هميشگي و از قرنها پيش نمي باشد. گوئي كه آنها همچون آمريكاييها مي خواهند بگويند كه اگر اهل سنت در انتخابات شركت كنند عرب بودن عراق تضمين خواهد شدو اگر مقاومت متوقف شده و در برابر نيروهاي باصطلاح آزاديبخش آمريكايي كه نيروهاي ويرانگري، ذلت آفريني، نابودسازي، سرقت و غارتگري مي باشند. سرتسليم فرودآورند بنابه ادعاي آنها قادر به حفظ عرب بودنشان خواهند گرديد.
اين كارشناس مسائل خاورميانه دربخش ديگري از مطلب خود ضمن به چالش كشانيدن ديدگاههاي قومي ودراعتراض به اقدامات نمادين كشورهاي عربي درتمركز بر جنبه هاي ناسيوناليستي اعلام كرد: اگر كنفرانس كشورهاي همسايه عراق به عرب بودن عراق اعتراف كند كشور عراق سراپا و از چهره گرفته تا دست و زبان عرب خواهد شد و گوئي كه هويت چيزي است كه سياستمداران و يا سخنگويان رسمي نيروهاي متجاوز ظرف مدت يك روز و طي يك كنفرانس آنرا مشخص خواهند نمود و تاريخ، فرهنگ، تمدن، زبان و مقاومت مردمي آنرا تعيين نمي كنند و اين در حالي است كه اين كنفرانس همانطوريكه در كنفرانس قبلي در شرم الشيخ نيز صورت گرفت جرات نكرد در بيانيه خود به مساله اشغالگري آمريكا بپردازد.
شايد بزرگان سياست نمي دانند هنگامي كه ملتي در معرض تجاوز خارجي از جانب تمدني بيگانه قرار مي گيرد به هويت و تمدن خويش چنگ مي زند تا اينكه اين هويت و تمدن ذوب نشده و از بين نرود. شايد اطلاع آنها از ساموئل هانتينگتون كه در خصوص نزاع تمدنها و نه ذوب شدن آنها صحبت مي كند بيشتر باشد.
وي در ادامه اين نوشتاربا استناد به شواهد ومدارك تاريخي موجود در خصوص هويت و سابقه تمدني ملتها يادآورشد كه شايد آنها نمي دانند كه هيچ يك از ملتهاي متجاوز قادر به تغييرعرب بودن عراق نبوده و به عبارت ديگر نسبت به انجام اين كارعاجز و ناتوان بوده اند زيرا نه مغولها كه قبلا اقدام به سوزندان كتابخانه ها كردند و نه آمريكاييها كه بعدا اقدام به آتش كشيدن آنها نمودند و نه تركها و جنبش ترك سازي و نه استعمار انگليس هيچ يك قادر به اين كار نبوده اند. حال چگونه است كه ايران به عنوان كشوري كه از زمان خلقت زمين و موجودات بر روي آن توسط خداوند وابسته و متعلق به اين منطقه بوده و در تمدن، آينده و ارزشهاي ما شريك مي باشد و از ما در برابر خطرناكترين تجاوز صورت گرفته در تاريخ معاصر ما يعني تجاوز صهيونيزم حمايت و پشتيباني به عمل مي آورد تهديد كننده عربيت به حساب مي آيد؟
بخش ديگر اين مقاله به ارزيابي مواضع منفعلانه برخي كشورهاي عربي در قبال رژيم صهيونيستي بويژه در سالهاي اخير مي پردازد ومتذكر مي شود كه اين امر در حالي است كه سياستمداران از بر زبان آوردن نام تجاوز صهيونيزم اجتناب مي ورزند. زيرا اين مساله به امري ممنوعه براي آنها تبديل شده است. اين درحالي است كه حمايت ايران ازما به هنگام پشتيباني آن از حزب الله كه به بركت اين كشور و همچنين به بركت حمايتهاي مادي ومعنوي سوريه موفق به اخراج نيروهاي اسرائيلي از لبنان، پايان بخشيدن به طرح توسعه طلبانه صهيونيزم و تغيير مفاهيم جنگ در منطقه گرديد صورت گرفت و مفهوم جنگ، به جنگ بين نيروهاي مقاومت مردمي و كشورهاي اشغالگر نظير آنچه كه در لبنان، فلسطين و عراق مي گذرد تبديل گرديد كه براساس آن سازمانهاي مقاومت اعم از اينكه مدت زمان اشغالگري طولاني و يا كوتاه باشد پيروزي را از آن خود خواهند ساخت.
ما اين فرياد را كرارا پس از توافقات جداگانه كمپ ديويد با كشور مصر، در طي جنگ داخلي لبنان دررابطه با فينيقيها و در جريان جنگ داخلي الجزاير در رابطه با " آمازيغيها " شنيده ايم علاوه بر اين ما اين فرياد را كرارا در رابطه با اين موضوع كه قوميت گرايي پديده اي شعاري پس از جنگ اول آمريكا بر عليه عراق مي باشد و همچنين در رابطه با شعارها و خواستهاي انزواطلبانه كشورها پس از تجاوز به عراق و اشغال آن كه به منظور توجيه ضعف گروهي آنها صورت مي پذيرد شنيده ايم.
اين كارشناس درمقاله خود با انتقاد ازسكوت سران كشورهاي عربي درقبال فعاليتهاي فرهنگي ورسانه اي واشنگتن گفت : سوال اساسي كه در اينجا مطرح مي شود اينكه چرا اعراب در برابر خطر آمريكا براي عرب بودن همه نمي ايستند؟ گوئي كه چيزي در رابطه با راديو سوا، كانال تلويزيوني الحره، كارشناسان خارجي و تغيير برنامه هاي درسي، دخالت در برنامه ها و سريالهاي ايستگاههاي تلويزيوني، مرتبط ساختن كشورهاي عربي از لحاظ اقتصادي، سياسي و نظامي به اسرائيل و آمريكا و تلاش براي پيوند مردمي آنها از طريق مبلغين و سازمانهاي غير دولتي تحت پوشش مالي آنها چيزي نشنيده اند.
و بالاخره هم اكنون كه سياستمداران به ناگهان از خطراتي كه فقط عرب بودن عراق را مورد تهديد قرار داده و عرب بودن همه را مورد تهديد قرار نمي دهد بيدار شده اند نمي دانم چرا آنها ترس و واهمه اي در رابطه با عرب بودن فلسطين از خود نشان نمي دهند؟ و چرا دست كمك و مساعدت خود را به سوي كشور سودان دراز نمي كنند تا اين كشور بتواند از عرب بودن خود كه كليه نيروهاي خارجي و از همه طرف آنرا مورد تعرض قرار داده اند محافظت به عمل آورد؟
نظر شما