به گزارش خبرنگار مهر، نصرالله قادر ینویسنده، کارگردان، منتقد و استاد دانشگاه شب گذشته 10 دی ماه مهمان برنامه تلویزیونی مجله تئاتر بود. قادری در بخش اول برنامه درباره اینکه تبلیغات و مسائل حاشیه‌ای چقدر می تواند به اصل تئاتر ضربه بزند و در فضای کنونی جامعه چه تاثیرات به هنجاری می تواند بگذارد، صحبت کرد. در بخش دوم برنامه نیز نمایش" کشتار خاموش" به کارگردانی وی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
در ابتدای برنامه امیر دژاکام؛ نویسنده و کارگردان تئاتر در گفتگویی تلفنی درباره امکان اجرای نمایش‌های بخش نگاه ویژه در بخش خارج از مسابقه توضیح داد: قبل از هر چیز باید به رای هیات داوران احترام گذاشت. چون ما قبول کردیم که تعدادی نمایش توسط هیات داوران برای حضور در بخش نگاه ویِژه انتخاب شوند.
وی ادامه داد: پیشنهاد من این است که علاوه بر 9 اثری که برای حضور در این بخش انتخاب شده اند سی اثر دیگر با حداقل امکانات بتوانند در سالن کوچک تالار محراب روی صحنه بروند. با این کار ما می توانیم به تعدادی جوان کمک کنیم تا کارشان خارج از جشنواره دیده شود. من برای بخش چشم‌انداز چنین نظری ندارم چون آثار این بخش باید حرفه‌ای باشند و بودجه‌ای هم که به آنها اختصاص می یابد بسیار بیشتر از بخش های دیگر است.
وی افزود: اگر تعدادی مدیر، هنرند و روزنامه‌نگار بتوانند از نمایش های این بخش در تالار محراب دیدن کنند از میان این کارها ما می توانیم تعداد زیادی کارگردان، بازیگر و ... به جامعه تئاتری معرفی کنیم. البته باید محدودیت های جشنواره هم مورد توجه قرار گیرد. و کمک هزینه تنها به 9 گروه انتخاب شده تعلق گیرد.
دژاکام گفت: برخی از این جوانان باور دارند که شاهکار خلق کرده‌اند اما تنها زمانی که روبروی تماشاگر قرار می‌گیرند می‌فهمند که چند مرده حلاج هستند و ضعفهای کار خود را درک می‌کنند. البته باید به هیئت داوران احترام گذاشت و همین هیئت داوران نیز باید این سی نمایش پیشنهادی را انتخاب کنند.
قبل از صحبتهای قادری گفتگوهایی با پروفسور احمد کامیابی مسک، محمود استادمحمد و منیژه محامدی در زمینه مخاطب شناسی تئاتر پخش شد.
قادری درباره حواشی و تبلیغاتی که پیرامون برخی نمایش‌ها به وجود می‌آید توضیح داد: در واقع در حال حاضر برخی رسانه و البته هنرمندان با ایجاد حواشی اندیشه‌های اصلی را در تئاتر زیر سوال می برند و بیشتر show به نمایش می گذارند. وظیفه تئاتر اندیشیدن و خردورزی است.
وی ادامه داد: از دوران مارکس و بعد از اینکه تئاتر وارد ایران شد از آن به عنوان یه مقوله سیاسی یاد شده است. تئاتر از این زمان به بعد اصالت اصلی خود را کم کم از دست داد و و صرفه قصد رساندن یک پیام خاص به مخاطب را داشت. سالهاست تئاتر وسیله‌‌ای به عنوان یک اندیشه که در واقع عنصری اندیشه نما بوده معرفی شده است. در آن زمان تئاتر را معطوف به نخبگان می‌دانستند.
وی افزود: از دهه دوم انقلب مسائل پروپاگاندا در یک نمایش بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت. خود گروه نمایش این حواشی را به وجود می‌آوردند و آنقدر مسائل تبلیغاتی برای کارشان به وجود می آوردند که اصل ازبین می رفت. در مدیریت قبلی ما یک شبه کارگردان به دنیای نمایش معرفی کردیم اما بعد از مدتی این کارگردان به خاج از کشور مهاجرت کرد و شایع شد که در ایران اجازه کار ندارد.
قادری بیان کرد: هدف این تبلیغات در نهایت این است که مخاطب فخیم و اندیشمند وجود نداشته باشد و بیشتر show اجرا شود تا تئاتر. اگر با جو پروپاگاندا سالن‌های نمایش را پر کنیم ذات اندیشمند بودن تئاتر از بین می رود. متاسفانه تئاتر ما چه در تکنیک و چه در محتوا و کارگردانی دارد به سمت تئاترهای عامه پسند پیش می‌رود.
در بخش آخر برنامه نمایش"کشتار خاموش" به کارگردانی قادری که هر شب در سالن سایه مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می‌رود با حضور امین عظیمی منتقد برنامه نقد و بررسی شد.
نظر شما