به گزارش خبرنگار مهر، این روزها که کاروان اسرا به کربلا می رسد، گویی تمام عالم برای دیدار و ملاقات دوباره خواهر و برادری سوگوار بوده که لحظه ای در تمام عمر، ازهم جدا نشدند و اکنون چهل روز است که از هم دور هستند.

میاندرود - خبرگزاری مهر: اربعین تلاقی اشک و احساسی است که از سراسر عالم در قطعه ای از بهشت جمع می شوند.
در این روز، بنا بر روایتی زینب (س) با یادگاران برادر، زن و فرزندی که چهل منزل طعم اسارت کشیدند، به کربلا می آید و در این روز از غم روزهای جدایی و جفای امت رسول الله بر خاندان اهل بیت (ع) شکایت به برادر می برد.
در فرهنگ عاشورایی، چهلمین شب شهادت حضرت حسین بن علی(ع)، مصادف با روز بیستم ماه صفر است.
شیعیان در این روز، مراسم سوگواری عظیمی را در کشورها و شهرهای مختلف به یاد عاشورای حسینی بر پا می کنند.
عاشقان و پیروان آن امام، در اربعین به ذکر مصائب اهل بیت پرداخته و چشمان اشکبار خود را با مظلومیت حسین (ع) و یارانش پیوند می زنند.
اعتبار اربعین امام حسین (ع) از گذشته میان شیعیان و در تقویم تاریخی وفاداران به امام حسین(ع) شناخته شده است.
کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی، عالم فرهیخته و معتبر شیعه در قرن پنجم درباره اربعین نوشته است: طبعا براساس اعتباری که این روز میان شیعیان داشته، از همان آغاز که تاریخش معلوم نیست، شیعیان به حرمت آن، زیارت اربعین میخواندهاند و اگر میتوانستهاند مانند جابر بر مزار امام حسین(ع) گرد آمده و آن امام را زیارت میکردند.
این سنت تا به امروز در عراق با قوت پا برجاست و هر سال میلیونها شیعه عراقی و غیرعراقی در این روز در کربلا و در کنار بارگاه امام حسین (ع) جمع میشوند چنانچه در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۱ میلیون نفر در کربلا گردهم آمده بودند.
در این روز زیارت امام حسین(ع) مستحب است و این زیارت، همانا خواندن زیارت اربعین است.
عدد چهل (اربعین) در فرهنگ اسلامی جایگاه ویژه اى دارد
اربعین در متون دینی و دستورات اسلام بسیار مورد تاکید بوده و به نوعی عدد چهل در سن انسانها نشانه بلوغ و رشد فکری است، چنانچه رسول خدا(ص)در سن چهل سالگی به رسالت رسیدند.
نمونه های دیگری از اهمیت عدد چهل نقل شده است. برای نمونه در قرآن "میقات" موسی با پروردگارش در چهل روز حاصل شده است.
حضرت آدم چهل شبانه روز بر روی کوه صفا در حال سجده بود. درباره بنی اسرائیل که برای استجابت دعای خود چهل شبانه روز ناله و ضجه میکردند، اهمیت این موضوع مشهود است.
علاوه بر این، اعتبار حفظ چهل حدیث که در روایات فراوان، سبب تألیف صدها اثر با عنوان اربعین در انتخاب چهل حدیث و شرح و بسط آنها شده است.
درباره نطفه هم تصور بر این بوده که بعد از چهل روز علقه می شود. این عدد در تحولات بعدی علقه به مضغه تا تولد در نقلهای کهن به کار رفته است.
شرابخوار، نمازش تا چهل روز قبول نمیشود و کسی که چهل روز گوشت نخورد، خلقش تند میشود.
در روایت دیگری از رسول خدا (ص) نقل شده است، کسی که لقمه حرامی بخورد، تا چهل روز دعایش مستجاب نمیشود.
خصوصیت عدد چهل و اسرار نهفته در آن براى ما روشن نیست. البته چه بسا با توجه به ویژگى هاى انسان،" چهل بار" تکرار یک رفتار پسندیده موجب ملکه معنوى و تعمیق آن رفتار و قابلیت نزول فیض خاص خداوند مى شود. در فرهنگ اسلامى هم عدد چهل (اربعین) جایگاه ویژه اى دارد.
خواندن زیارت اربعین از نشانه های مومنین است
مهمترین نکته درباره اربعین، روایت امام حسن عسکری (ع) است که حضرت در روایتی که در منابع مختلف از ایشان نقل شده، زیارت اربعین را یکی از پنج نشانه مؤمن دانستهاند.
حضرت در این روایت فرموده اند، علامتهای مؤمن پنج چیز است؛ پنجاه و یک رکعت نماز فریضه و نافله در شبانهروز، زیارت اربعین، انگشتر به دست راست کردن، پیشانی بر خاک نهادن در سجده و بلند گفتن بسم الله و یکی از وظایف شیعیان را اهتمام به زیارت اربعین برشمردند.
شیخ مفید در "مسار الشیعه" به روز اربعین اشاره کرده و نوشته است: اربعین روزی است که اهل بیت امام حسین(ع)، از شام به سوی مدینه مراجعت کردند و روزی است که جابر بن عبدالله انصاری برای زیارت امام حسین(ع) وارد کربلا شد.
در کتاب " نزهه الزاهد " آمده است: در بیستم این ماه بود که حرم امام حسین(ع) از شام به مدینه آمدند، همین طور در ترجمه فارسی " فتوح ابن اعثم " و کتاب " مصباح، کفعمی" این مطلب آمده است.
برخی عنوان کردهاند که عبارت شیخ مفید و شیخ طوسی، بر آن است که روز اربعین، روزی است که اسرا از شام به مقصد مدینه خارج شدند، نه آنکه در آن روز به مدینه رسیدند.
به هر صورت، زیارت اربعین از زیارتهای مورد وثوق امام حسین(ع) است که از لحاظ معنا و مفهوم قابل توجه است.
جابر و عطیه نخستین زائران کربلا
در نخستین اربعین شهادت امام حسین (ع)، جابربن عبدالله انصاری و عطیه عوفی موفق به زیارت تربت و قبر سید الشهدا شدند. بنا به برخی نقلها، در آن اربعین، کاروان اسرای اهل بیت (ع) در بازگشت از شام و سر راه مدینه، از کربلا گذشتند و با جابر دیدار کردند.
شیخ طوسی زیارت اربعین را با سند به نقل از حضرت صادق(ع) آورده است: در ابتدای این زیارت زائر با عرض سلام، خود را به آن حضرت نزدیک کرده و با تکرار واژه ادب، روح و روان خود را به لحاظ نزدیکی به ایشان از پستی ها و رذایل و آلودگی ها پاک می کند و سلام را چنان با ادب و خلوص و اشک و آه بر دل القا می نماید، تا سلامتی کامل حاصل گردد و موجب جواب سلام آن بزرگوار شود.
در قسمتی از این زیارت آمده است " و بَذلَ مُهجَتـَهُ فیکَ لیَستـَنقـِذَ عِبادکَ مِنَ الجَهالةِ وَ حَیرَةِ الضـَلالة " یعنی خدایا جانش را در راه تو بخشید تا بندگانت را از نادانی، سرگردانی و گمراهی نجات دهد.
در قسمتی دیگر از این زیارت می خوانیم " وَ لَعَنَ اللهُ مَنْ ظَلَمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً سَمِعَتْ بِذلِکَ فَرَضِیَتْ بِهِ " و خدا لعنت کند کسى که به تو ستم کرد و خدا لعنت کند مردمى که شنیدند جریان کشتن و ستم تو را و بدان راضى بودند.
و امروز شیعیان شما از گوشه و کنار عالم خود را به کربلایی می رسانند که تجلی گاه عشق و ایثار است. سرزمینی که اشک و ناله و سوز و گداز با خاک و آبش ممزوج است.
شیعیان شما خود را به قطعه ای از بهشت می رسانند تا با تو بگویند، اگر زمانه ما را در یاری از شما به تاخیر انداخت امروز با تمام وجود مانند فرزندت امام زمان (عج) بر سر و سینه می زنیم و اشک می ریزیم.
........
گردآوری: محمد اسماعیل بخشی
کد خبر 1509281
نظر شما