به گزارش خبرنگار مهر، این روزها در تئاتر ایران موضوعی که بیش از پیش از سوی مدیران و مسئولان تئاتری مطرح می‌شود، تولید و اجرای متون و آثار ایرانی است. اینکه هنرمندان ایرانی بر روی تولید و اجرای آثار ایرانی متمرکز شوند امری مثبت است و هیچکدام از هنرمندان تئاتر ایران با آن مخالف نیستند.
اما نکته‌ای که باعث واکنش برخی از هنرمندان می‌شود این است که یک هنرمند بسته به نگاه خود و نیازی که در خود و جامعه احساس می‌کند اثر نمایشی متناسب را انتخاب و دست به تولید آن می‌زند. گاهی این نیاز می‌تواند از سوی متون ایرانی برطرف شود و گاه با اجرای یک اثر خارجی برطرف می‌شود.
در تئاتر حرفه‌ای ایران همواره این روند وجود داشته و طی شده است. در برخی مواقع آثار ایرانی و در برخی مواقع آثار خارجی تولید و اجرا شده‌اند. یک هنرمند متعهد و حرفه‌ای که کارنامه تئاتری قابل قبولی دارد می‌تواند با اعتمادی که جامعه تئاتری به او و آثارش دارد، اثری را ایرانی یا خارجی انتخاب و تولید و اجرا کند.
این روزها تأکید و اولویت بر حضور و اجرای آثار نمایشی ایرانی در چهاردهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک باعث بروز واکنش‌هایی از سوی هنرمندان حرفه‌ای و فعال این عرصه شده است. در حالی این تأکید و اولویت در جشنواره تئاتر عروسکی وجود دارد که با نگاهی به دوره‌های گذشته این جشنواره می‌توان به این نتیجه رسید که بسیاری از متون شرکت کننده و آثار اجرا شده در جشنواره ایرانی بوده و تعداد انگشت‌شماری از آثار خارجی بوده‌اند.
به عنوان مثال در اولین دوره جشنواره تئاتر عروسکی در سال 68 تنها یک متن خارجی در میان متون شرکت کننده در جشنواره وجود داشت. یا در دوازدهمین دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک از میان 198 اثر متقاضی حضور در جشنواره تنها 8 نمایشنامه خارجی به چشم می‌خورد و 190 اثر دیگر ایرانی بودند.
نگاهی به آمار متون ارائه شده به دوره‌های مختلف جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک حاکی از آن است که دغدغه اجرای متون ایرانی در بین هنرمندان تئاتر عروسکی وجود دارد. حتی با نگاهی به آثار اجرا شده تئاتر عروسکی در سالن‌های تئاتری در قالب اجرای عمومی می‌توان شاهد اجرای آثار ایرانی توسط هنرمندان تئاتر عروسکی بود.
در این بین این حق را باید به هنرمندان با سابقه و حرفه‌ای عرصه تئاتر عروسکی داد که گاهی دغدغه مدنظر خود را از طریق متنی خارجی بیان کنند. اگر به این واقعیت توجه شود که دغدغه اجرای متون ایرانی چیزی نیست که با یک یا دو دوره جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی در هنرمندان ایجاد شود و این دغدغه پیش از این نیز در بین این گروه از هنرمندان بوده، حواشی ایجاد شده طی روزهای گذشته درباره جشنواره بین‌المللی تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک از بین می‌رود.
انصراف برخی هنرمندان تئاتر عروسکی و همچنین برپایی نشست مشترک این هنرمندان با اردشیر صالح‌پور دبیر چهاردهمین دوره این جشنواره و ارائه اعتراض خود از محدودیت ایجاد شده در جشنواره حاکی از آن است که هنرمندان برای تداوم فعالیت حرفه‌ای خود نیازمند اعتماد بیشتر از سوی مدیران و مسئولان تئاتری هستند.
اگر اعتماد مدنظر نسبت به هنرمندان تئاتر عروسکی همچون گذشته وجود داشته باشد و در صورت وجود توافق و تفاهمی میان دبیرخانه جشنواره تئاتر عروسکی تهران ـ مبارک و هنرمندان تئاتر عروسکی، می‌توان امید داشت که با فراغ خاطر هنرمندان تئاتر عروسکی می‌توان شاهد برگزاری جشنواره‌ای در خور جامعه تئاتری ایران بود.
-------------------------------
فریبرز دارایی
نظر شما