راه نجات از گرسنگی با بیوتکنولوژی/ میزان سطح زیرکشت محصولات تراریخته

دبیر شورای عالی ایمنی زیستی کشور، با بیان اینکه 50 درصد مواد غذایی دنیا از 4 گونه گیاهی گندم، ذرت، برنج و سیب زمینی تامین می شود، گفت: بخش اعظم مواد پروتئینی جوامع مختلف نیز از 14 تا 15 پستاندار و پرنده تامین می شود و این نشان دهنده کاهش تنوع زیستی و تنوع غذایی است.
 
وی فناوریهای زیستی را از جمله روشهای نوین تولید موادغذایی ذکر کرد و اظهار داشت: این فناوری، با استفاده از دستکاری ژنتیکی گیاهان و حیوانات منجر به رشد سرعت تولید گیاهان و حیوانات جدید می شود.
 
وی با بیان اینکه امروزه فناوریهای زیستی در راس برنامه های بسیاری از کشورهای پیشرفته برای تولید غذا است، یادآور شد: از سال 1996 محصولات غذایی فراوانی از طریق این روش تولید شده، به گونه ای که امروزه با رشد بیش از 80 برابری میزان سطح زیر کشت محصولات دستورزی شده به 150 میلیون هکتار رسیده است.
 
ترایخت تنها بخشی از بیوتکنولوژی است

 

رئیس شورای عالی ایمنی زیستی کشور با تاکید بر اینکه تراریخت مترادف با بیوتکنولوژی نیست، ادامه داد: از این فناوری علاوه بر حوزه کشاورزی می توان در سایر حوزه ها از جمله در حوزه درمانی برای تولید انواع داروها، ژن درمانی، تولید سموم و کودهای بیولوژیکی، شناسایی نژادها و تنوع ژنتیکی، تشخیص بیماریها و آفات، تولید آنزیمها و پروتئین ها، ازدیاد برداشت نفت از مخازن نفتی، تولید انواع مواد شوینده و نساجی و توالی یابی ژنوم انسانی و عوامل بیماری زا بهره برداری کرد.
 
وی تولید گیاهان تراریخته را یکی از دستاوردهای بیوتکنولوژی دانست و یادآور شد: از این رو مخالفت برخی با تراریخت نباید باعث مخالفت با بیوتکنولوژی شود؛ چراکه فناوری بیوتکنولوژی دنیای وسیعی است که تنها بخشی از آن موجودات تراریخت است.
 
ضروت توجه به ایمنی زیستی 

 

دبیرایمنی زیستی کشور تاکید کرد: در دنیا یک میلیارد و 200 میلیون گرسنه وجود دارد. اگر بخواهیم تنها از روشهای سنتی استفاده کنیم مشکلاتی را برای امنیت غذایی ایجاد کرده ایم. از این رو ملزم هستیم تا از فناوریهای بیوتکنولوژی استفاده کنیم.
 
وی با اشاره به برخی نظرات در رابطه با مشکلات احتمالی مربوط به محصولات تراریخت خاطر نشان کرد: روشهای نوین هر چند در تامین امنیت غذایی مفید هستند، ولی نظراتی در رابطه با مشکلات احتمالی این فناوری وجود دارد، که این امر به دلیل عدم شناخت از این روشها و سرعت رشد فناوریهای زیستی جدید است.
 
مرشدی با تاکید بر جنبه های ایمنی زیستی در حوزه تراریخت، اضافه کرد: ایمنی زیستی مجموعه ای از تدابیر، سیاستها، مقررات و روشهایی برای تضمین بهره برداری از محصولات زیست فناوریهای نوین و پیشگیری از آثار سوء احتمالی کاربرد این فناوری بر تنوع زیستی، محیط زیست و سلامت انسان و گیاه است.
 
وی با بیان اینکه ایمنی زیستی در رابطه با موجودات زنده تراریخت مطرح می شود، ادامه داد: یکی از مواردی که در ایمنی زیستی مورد توجه قرار می گیرد این است که فناوری های جدید نباید باعث کاهش تنوع زیستی شود که این امر منجر به تصویب پروتکل کارتاهنا شد.
 
مرشدی با تاکید بر اینکه این پروتکل همه کشورها را مکلف کرده تا قانون ملی خود را در زمینه تولید محصولات تراریخته تدوین و در چارچوب مصالح ملی خود اقدام به تولید محصولات تراریخته کنند، اظهار داشت: این پروتکل در سال 1382 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
 
وی یادآور شد: متعاقب این اقدامات، قانون ملی ایمنی زیستی تدوین و در مرداد 1388 به تصویب رسید. این قانون ابلاغ و قرار شد تا آیین نامه اجرایی آن تحت عنوان "آیین نامه اجرایی قانون ایمنی زیستی" به مرحله اجرا درآید.