به گزارش خبرنگار مهر، امروز عموم فلاسفه و اندیشمندان، تنها علاج بیماریهای بشری و تنها راه جلوگیری از جنگ و تثبیت صلح و عدالت گستری را، تشکیل یک حکومت جهانی می‌دانند.
اگر کتاب‌ها و تواریخ اقوام و ملل مختلف جهان را بررسی کنیم، به این نتیجه می‌رسیم که همه پیغمبران بزرگ، از موعود مصلح و مقتدری که روزی ظهور خواهد کرد خبر داده‌اند و دنیایی را که پر از هرج و مرج و ستم شده باشد، اصلاح خواهد کرد.
زیرا مهدی موعود (عج) تنها او است که این کشتی سرگردان و طوفان زده را به ساحل نجات می‌رساند و دنیای پر تلاطم، ظلم و آشوب و خونریزی را تبدیل به دنیای عدل و دوستی و محبت خواهد کرد و ستمدیدگان، از زیر بار ظلم و تجاوز، رهایی خواهد جست.
مذهب شیعه 12امامی که همواره منتظر ظهور آن موعود جهانی است، با ارائه مدارک مثبت و مسلم، مهدی آل محمد(ص) را به طور کامل در کتاب قرآن و همه ادیان الهی معرفی کرده و جای دعوی مهدویت را برای احدی باقی نگذارده است.
در این خصوص جابربن عبدالله انصاری از اصحاب پیامبر اسلام، می‌گوید: چون آیه «یا ایها الذین آمنوا اطیعوا الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم" (سوره نساء، آیه59) نازل شد، گفتم: یا رسول الله! خدا و رسول او را می‌شناسم و اطاعت می‌کنم ولی اولی الامر کدامند؟ که خداوند اطاعت آنان را با اطاعت خود و اطاعت تو مقرون و در ردیف یکدیگر دانسته؟
پیامبر فرمود: ای جابر اولی الامر، جانشینان و ائمه مسلمانان پس از من هستند، اول ایشان علی بن ابیطالب، بعد از آن حسن، آنگاه حسین و بعد از آن علی بن الحسین و بعد از آن محمد بن علی که در تورات معروف است به باقر و تو او را خواهی دید یعنی تو تا آن زمان زنده خواهی بود. ای جابر چون او را دیدی سلام مرا به او برسان.
بعد از او صادق تا حسن بن علی و بعد از او فرزندش که هم نام و هم کنیه من است. اوست کسی که خداوند، شرق و غرب عالم را به دستش فتح می‌کند و او از شیعیان خود غیبت می‌کند، غیبتی طولانی که به علت طولانی بودن غیبتش مردم بر امامت او شک می‌کنند، مگر آنان که خداوند دل‌هایشان را به ایمان امتحان کرده باشد.
آری این مرد آسمانی مهدی(ع) در سپیده دم روز جمعه پانزدهم شعبان سال 255 هجری، در شهر سامرا، از بانوی بزرگواری چون نرگس خاتون، همسر امام حسن عسکری، فرزندی متولد شد که نام رسول خدا را بر او گذاشتند.
لقب شریفش مهدی و کنیه‌های او ابوالقاسم و ابوجعفر است.
امام دوازدهم شیعیان به واسطه کثرت دشمنان و ستمکاران زمان خود، بنا به اراده خداوند متعال از نظر‌ها غایب بود و پس از رحلت پدر بزرگوارش که در سال 260 هجری اتفاق افتاد، به فرمان خداوند، امامت و پیشوایی به عهده‌اش گذاشته شد.
هنگامی که امام حسن عسکری(ع) رحلت کرد، و جنازه‌اش برای نماز آماده شد، مردم مشاهده کردند که از درون خانه کودکی 5 ساله درآمد و عموی خود جعفر را به یک سود زد و بر پیکر پدر خویش نماز گذارد.
سپس تا 69 سال امام ضمن اینکه از دیدگان مردم پنهان بود، چهار نایب خاص از جمله عثمان بن سعید اسدی عمروی، محمد بن عثمان بن سعید عمروی، حسین بن روح نوبختی و علی بن محمد سمری با وی در تماس بودند و کارهای مردم را انجام می‌دادند و گاهی هم گروهی به وسیله آنان، به دیدار حضرتش راه می‌یافتند. بعد از آن دوران غیبت کبری امام زمان آغاز شد که تاکنون ادامه یافته است.
مردمی امروز منتظر ظهورش هستند که در تیرگی های چپاول غارتگران بین المللی، قلبهای خود را، به فرارسیدن روز رهایی و پایان دوران استعمار و استثمار، بشارت داده‌اند.
آنانی که در برابر سیل خروشان فساد و بی‌بند و باری، همانند فولاد، مقاومت نموداه و خم به ابرو نمی‌آورند وانتظار را، مهیا شدن جهت مبارزه با جباران و خونخواران، در زیرپرچم برگ پرچمدار عدالت می‌دانند.
منتظرانی که چشم به راه مصلح کل و موسس حکومت عدل الهی و انقلابی بزرگ تاریخ بشریت که با انقلاب بی‌نظیرش، بساط ستم و بیداد را در جهان برپیده و حکومت عدل و داد را جایگزین آن کرده و سراسر گیتی را از عدل و داد پرخواهد کرد، آنچنان که از ظلم و بیداد مملو گشته و تمام تشنگان عدالت، با جان و دل به سوی او خواهند شتافت.
امروز مستضعفان زنجیر استعمار و گرفتاران استبداد، با انتظار روز رهایی از قید اسارت ظلم، دل خوش کرده و شبهای ظلمانی و تاریک بیداد را به امید نور عدالت تو، سپری می‌کنند.
انتظاری که رسول گرامی(ص) درباره جایگاه آن فرمودند: و گاهی انتظار، همسنگ حضور در خیمه حضرت ولی عصر(ع) و مصاحبت با رسول اکرم(ص) قلمداد می‌شود.
امام صادق(ع) نیز فرمودند: و گاهی انتظار به منزله غلطیدن در خون خویش در راه خدا معرفی شده است.
باز در روایتی دیگر حضرت علی (ع) فرمودند: و گاهی انتظارهموزن شهادت در رکاب رسول گرامی قرار گرفته است.
با این اوصاف چگونه می‌توانم چشم انتظار مردی از تبار رسول خدا نباشم که نه تنها جهان در انتظارعدالت گستری اوست بلکه در درون خود نیز به دنبال او می‌گردم مگر اینکه صاحب الزمانم(عج) را نشناخته و یا خود باخته باشم.
نظر شما