محمد بلوری، روزنامه‌نگار پیشکسوت در گفتگو با خبرنگار مهر درباره روند دریافت هدیه در ازای نشر اخبار که در برخی از رسانه‌ها و از سوی بعضی خبرنگاران مرسوم شده است، بیان کرد: در گذشته شرم‌آور بود که خبرنگاری به خاطر پول خبر چاپ کند. به خاطر می‌آورم که یک سال در روزنامه کیهان برایم 4 سکه دونیم پهلوی به عنوان عیدانه آوردند. آن زمان خیلی عصبانی شدم و فکر کردم توهین بزرگی به من شده است.
وی ادامه داد: اما این روزها می‌بینم که در بعضی از سازمان‌ها هدیه‌های نقدی به خبرنگاران داده می‌شود و روزنامه‌نگاران نیز به راحتی این هدایا را می‌‌پذیرند.
بلوری با اشاره به اینکه یکی از دلایل عمده این موضوع مشکلات مادی و دستمزد اندک روزنامه‌نگاران است، تصریح کرد: خبرنگاران در شرایط اقتصادی کنونی با حقوقی که دریافت می‌کنند، واقعا نمی‌توانند زندگی کنند و گاهی اوقات چاره‌ای جز دریافت این هدایا ندارند.
وی تأکید کرد: شاید اگر مسئولین روزنامه‌ها مشکل دستمزد نیروهای خود را حل کنند، بسیاری از مشکلات کنونی رفع شود.
بلوری به مشکل دیگری که در حال حاضر در مطبوعات وجود دارد، اشاره کرد و گفت: این روزها عرصه خبرنگاری باز شده است. در گذشته برای ورود به عرصه خبر باید دوره‌های ویِژه‌ای را می‌گذراندیم. من 6 ماه دستیار یک خبرنگار بودم تا بالاخره بعد از 6 ماه به عنوان یک خبرنگار درجه دو و سه پذیرفته شدم.
به گفته این پیشکسوت روزنامه‌نگار، در آن سال‌ها خبرنگاران به لحاظ اخلاقی نیز شناسایی می‌شدند و بر اساس این اخلاقیات افراد را برای مصاحبه با وزرا و مسئولین معرفی می‌کردند. هیچ مسئولی در آن زمان به خودش این اجازه را نمی‌داد که به خبرنگاری پیشنهادی بدهد. مسئول خود را موظف به پاسخگویی می‌دانست.
وی تأکید کرد: امروز درهای مطبوعات باز شده است و هر کسی می‌تواند به راحتی وارد روزنامه می‌شود و حتی از همان بدور ورود حکم دبیر سرویسی دریافت می‌کند.
بلوری با اشاره به اینکه این روند شأن خبرنگار را پایین آورده است، تصریح کرد: وقتی مسئولی می‌بیند که خبرنگار به راحتی هدیه می‌پذیرد، دیگر ارزشی برای کار او قائل نیست. مسئول خبرنگار را واسطه‌ای می‌بیند که با دریافت مبلغی می‌تواند آنچه مورد نظر او است، منتشر کند.
وی همچنین با اشاره به اینکه مدیران مسئول برای شخصیت روزنامه‌نگاران ارزشی قائل نیستند، گفت: در گذشته اگر برای مصاحبه‌ای با یک مسئول انتخاب می‌شدیم، موظف بودیم که یک روز کامل در آرشیو روزنامه و در میان مصاحبه و مطالب اطلاعات دقیقی را به دست آوریم. زمان مصاحبه آنقدر اطلاعات در دست داشتیم که حتی صحبت‌های مسئول را پرسش‌های فرعی قطع می‌کردیم.
بلوری افزود: بخشی از مسئله از مدیران رسانه‌ها نشأت می‌گیرد. مدیران روزنامه‌ها در حقیقت روزنامه‌نگار نیستند، سیاستمدارانی هستند که تنها برای موقعیت سیاسی خود تلاش می‌کنند. برای آنها اهمیتی ندارد که روزنامه کار کند. برایشان کافی است که خبرنگاران پای اینترنت و ماهواره بنشینند و همان حرف‌ها را در روزنامه تکرار کنند.
این روزنامه‌نگار تصریح کرد: اگر در گذشته ساعت 9 صبح روزنامه‌نگاری در تحریریه می‌نشست، با او برخورد می‌کردیم. اساس کار بر خبر و تولید خبر و بر پایه رقابت و سیستم تنبیه و تشویق بود. مدیر روزنامه نیز همواره نظارت می‌کرد و هدفش پیشرفت روزنامه بود.
وی با اشاره به اینکه متأسفانه مدیران جدید به روزنامه عشقی ندارند، تأکید کرد: به این ترتییب ارزش کار کم می‌شود. روزنامه‌نگار حرفه‌ای تربیت نمی‌شود و دریافت هدیه و پول بابت انتشار اخبار تبدیل به امری طبیعی می‌شود. مردم دیگر به این نشریه اطمینان ندارند و به همین دلیل نیز تیراژ روزنامه‌ها تا این اندازه کاهش پیدا می‌کند.
بلوری تاکید کرد: روزنامه‌ها به دست افراد سیاسی افتاده و همین موضوع اصل رقابت در مطبوعات را از بین برده است.
نظر شما