به گزارش خبرنگار مهر، عید و بهار واقعی در ایران با وجود تمامی دیدنیها و سرسبزیها و مناطق بکر و طبیعت مسحور کننده اش را هر ساله در باید بیابانهایی بی آب و علفی دید که روزگاری مردانی آسمانی از رملهای تشنه اش پلی ساختند برای رسیدن به خدای و عشق واقعی خود. مردانی از جنس شهید همتها، شهید علی هاشمی ها، شهید باکری ها، شهید چمران ها و ... که آنچه در چنته داشتند دلی پر از معنویت بود که سرانجام آنها را به خدا رساند.
همین اخلاص شهدا و رزمندگان ایران است که چند دهه بعد جوانان ایران زمین در قشنگ ترین روزهای سال، آهنگ سفر به این مناطق که محل عروج انسانهای پاک خدا است می کنند و به جای سیر و سرکه و سمنو و سکه و سماق، سفر هفت سین خود را با سنبه و سجاده و سیم چین و سربند و سر نیزه و سلاح و سیم خاردار مزین می کنند و با خود خاطراتی را می برند که در هیچ کوه و چمنی نمی توان آن را به دست آورد.
فرزند جانبازی که همراه دانشجویان تهران به مناطق عملیاتی آمده است در این خصوص می گوید: بدون اغراق می گویم بهترین لحظات نوروز عمرم را در مناطق عملیاتی گذراندم که اگر خدا نصیب کند سالهای آینده نیز قصد دارم در این موقع از سال به مناطق عملیاتی بیایم تا روحم را با بوی عطرآگین شهدا صیقل دهم.
وی در مورد مقایسه فضایی که لمس کرده با خاطراتی که تاکنون شنیده است، می گوید: اینجا با حرفهای که شنیده ام متفاوت تر است زیرا به صورت واقعی آن را لمس می کنم.آن خاطراتی که پدرم و یا راوی ها از این مناطق تعریف می کنند و اتفاقاتی که برای بعضی از جوانها که در این مناطق، مردانه جنگیده اند افتاده است برای من بیشتر از مسائل دیگر مهم است. این افراد در این مناطق بوده اند که این اتقافات برایشان افتاده است، از این سرزمین عروج پیدا کردند و مقابل سختی ها ایستادند. این مسائل برای من مهم است البته خاک هم گیرایی خودش را دارد. پدرم می گوید حتی ممکن است آن صحنه هایی که تلویزیون نشان می دهد با آن مسائلی که در زمان جنگ بود فرق داشته باشد.
این فرزند جانباز در خصوص جوانانی که جنگ را ندیده اند نیز عنوان می کند: به هر حال افرادی که رفتند و برای کشورشان جنگیدند سختی هایی کشیدند ولی مفهوم واقعی زندگی را فهمیدند. در حال حاضر کسی که این فضا را ندیده باشد و تجربیات افراد آن زمان را نشنیده باشد شاید بیشتر در دنیا زدگی و مسائل مادی و دنیایی غرق شود. شاید اگر آرام آرام با این عده صحبت کرد تا متوجه شوند که چرا در دوران دفاع مقدس افراد اینهمه سختی را تحمل کردند در زندگی افراد تاثیر زیادی داشته باشد.
سیده نسا هاشمیان همسر شهید محمد اصغری خواه راوی کتاب نیمه پنهان هم با حضور در مناطق عملیاتی خاطرات خود و هسمرش از سالهای دفاع مقدس را برای زائران بازگو می کند.
وی در خصوص کاروانهای راهیان نور به خبرنگار مهر می گوید: دفعه سوم است که توفیق نصیب شده وارد این مناطق شویم. اولین بار خانوادگی با بچه ها که کوچک بودند با معاون شهید اصغری از مناطق جنگی دیدن کردیم. بازدید خیلی تخصصی بود چون معاون شهید همه جای جبهه را می شناخت و جاهایی که خودشان حضور داشتند و عملیات کرده بودند را برایمان توضیح داد که بسیار جالب بود. بار دوم با گروه فرهنگی فکه وارد این مناطق شدیم. این سومین بار است که دانشگاه خواجه نصیر از من دعوت کردند که همراهشان در این سفر باشم.
هاشمیان عنوان کرد: با توجه به اینکه اهداف همه مناطق و رزمندگان که حضور داشتند یکی بود، همه مناطق را دوست دارم. منتها بعضی مناطق برجستگی های خاصی دارد؛ مثل شلمچه که ویژگی خاصی دارد یا هویزه که آن هم باز ویژگی خاص خودش را دارد و نمی توان گفت کدامیک بر دیگری ارجعیت دارد. هر کدام امتیازهای خاص خودشان را دارند، هرکدام یک پیام دارند، حماسه هایی که در آن مناطق خلق شده هر کدام با ویژگی های خاصی همراه است و در روح و روان انسان تاثیرگذار است و تحولی در انسان ایجاد می کند. هر کدام یک گرایی به انسان می دهد.
راوی کتاب نیمه پنهان تصریح کرد: من احساس می کنم حضور یک همسر شهید یا یک خانواده شهید و یا کسی که نسبت به اهداف مناطق جنگی، آرمان شهدا و رزمندگان آگاهی داشته باشه می تواند در بین قشر جوان بسیار مفید باشد. چون شخص مضطر می شود. الان هستند بچه هایی که کتاب نیمه پنهان ماه را خواندند و با توجه به اینکه یکسری اطلاعات را کسب کردند. الان که کنارشان هستم و یکسری مسائل جدید را از من می شنوند یا بعضی مطالب که از کتاب سانسور شده واقعیتش را از زبان خودم می شنوند تاثیر پذیری اش شاید هزار برابر است و این خیلی فرق می کند.
وی اظهار کرد: آقای آهنگران می گویند: در باغ شهادت باز، باز است. ولی من می گویم: در باغ کمال باز، باز است. هر چند شاید نیمه باز باشد اما در هر برهه ای از زمان راه های رسیدن به کمال برای انسان وجود دارد. انسان باید زرنگ باشد و راهش را پیدا کند. همین مناطق جنگی و حضور شهدا، همین شهدایی که ما الان زیارتشان کردیم کافی است که انسان بخواهد در موردشان فکر کند؛ اینها همه نقشه است ما باید این راه را برویم. این مناطق جنگی حکم نقشه را دارد. برای رسیدن به این نقشه باید این راه را رفت تا به آن چیزی که می خواهیم، برسیم.
نظر شما