رئيس جامعه پزشكان متخصص داخلي ايران در اين باره مي گويد: پزشكان عمومي، به علت بيكاري به سوي تحصيل در رشته هاي تخصصي و فوق تخصصي روي آورده اند كه اين باعث افزايش تعداد پزشكان در رشته هاي مختلف تخصصي و فوق تخصصي شده است و با ادامه اين روند به طور حتم پزشكان متخصص نيز بتدريج به سرنوشت پزشكان عمومي بيكار دچار مي شوند.
دكتر ايرج خسرونيا ادامه مي دهد: هم اكنون فارغ التحصيلان پزشكي در رشته هاي تخصصي و فوق تخصصي نظير رشته هاي جراحي عمومي، تخصصي داخلي، تخصص عفوني و تخصص كودكان افزايش يافته بنابراين متاسفانه اين متخصصان نيز با بيكاري روبرو هستند.
پزشكان متخصص هم به دنبال كار مي گردند
وي اظهار مي دارد: برخي از پزشكان حتي با داشتن تخصص و فوق تخصص نه تنها امكان استخدام براي آنها وجود ندارد بلكه در صورت باز كردن مطب هم، بيمار مراجعه كننده ندارند و متاسفانه پس از پزشكان بيكار با ادامه اين روند بزودي با متخصصاني روبرو خواهيم شد كه دنبال كار مي گردند.
دكتر خسرونيا با بيان اينكه افزايش ميزان ظرفيت دانشجويان رشته هاي پزشكي در دانشگاه آزاد يكي از علل مهم بالا بودن آمار پزشكان بيكار است، مي گويد: وزارت بهداشت و درمان به عنوان متولي سلامت مردم جامعه، بايد با دانشگاه آزاد هماهنگي هاي لازم را انجام دهد تا با تعداد زياد فارغ التحصيلان روبرو نبوده و به ميزان نياز جامعه، دانشجوي پزشكي پذيرش كنند تا از اين طريق شان دانشگاه ارج نهاده شود، به گونه اي كه پزشكان پس از اتمام تحصيلات به مسافر كشي روي نياورند.
وي ادامه مي دهد: از ابتداي انقلاب قرار بود كه پزشكان جامعه نگر براي كشور تربيت كنيم به گونه اي كه دانشجويان پزشكي چند ماه يا چند سال از تحصيل خود را در روستاها فعاليت كنند تا از اين طريق ضمن احساس درد و رنج روستاييان با بيماري هاي بومي آشنا شوند اما متاسفانه اين كار هم صورت نگرفت و يا فقط براي تعداد محدودي انجام شد.
50 ميليون هزينه هر دانشجوي پزشكي
رئيس انجمن پزشكان عمومي ايران نيز در خصوص مشكلات پزشكان بيكار مي گويد: متاسفانه با وجود اينكه براي تحصيل هر دانشجوي پزشكي عمومي، از سوي دولت، بيش از 50 ميليون تومان هزينه مي شود اما از توانمندي هاي اين نيروها استفاده نمي شود كه اين امر باعث از دست رفتن سرمايه هاي علمي جامعه مي شود.
دكتر حسن هويدا مي افزايد: بسياري از پزشكان عمومي به علت پيدا نكردن كار متناسب با رشته تحصيلي خود دچار مشكلات روحي و رواني مي شوند چرا كه با فعاليت در رشته هاي غير پزشكي، نمي توانند از سرمايه و اندوخته هاي علمي خود استفاده كنند.
وي ادامه مي دهد: زماني كه پزشكان نمي توانند به بيماران خود كمك كنند دچار افسردگي، بي تفاوتي و بي انگيزگي مي شوند و متاسفانه اين امر در حال حاضر گريبانگير تعداد زيادي از پزشكان است.
مسوولان شهامت اصلاح نظام سلامت را داشته باشند
دكتر هويدا مي گويد: حتي اگر پزشكان در مشاغل غير پزشكي اما پر درآمد يعني با 10 برابر حقوق پزشكان هم فعاليت كنند، به طور حتم بازهم احساس رضايتمندي نخواهند كرد چون فعاليت هاي غير پزشكي نمي تواند آنها را ارضا كند، چرا كه در اين صورت نتواسته اند به وظيفه اصلي و حرفه مورد علاقه خود كه پيشگيري و درمان بيماري ها است و سال هاي زيادي را براي فرا گرفتن آن زحمت كشيده اند، عمل كنند.
وي اظهار مي دارد: مسوولان نظام سلامت بايد اين شهامت را در خود ايجاد كنند تا مانند كشورهاي پيشرفته نظام سلامت را اصلاح كرده و جايگاه پزشكان را در جامعه مشخص كنند تا از اين طريق هركس در مشاغل مربوط به رشته خود فعاليت كند و منزلت و شان انسان ها حفظ شود.
نظر شما