علیرضا بهرامی، روزنامهنگار در گفتگو با خبرنگار مهر درباره افزایش جشنوارهها و مسابقات روزنامهنگاری موضوعی از سوی ارگانها و نهادهای مختلف و مزایا و معایب این گسترش گفت: در این زمینه نگاه مطلقگرا را نمیپذیرم و معتقدم این مسئله باید از همه جوانب آسیبشناسی شود.
وی با اشاره به اینکه هیچ نهادی با هدف تخریب فرهنگی جشنواره برگزار نمیکند، بیان کرد: قطعا در مورد هر یک از جشنوارههای موضوعی میتوان موارد متعددی را با اهداف متعالی برشمرد. ممکن است شرایط و تمهیدات باعث شود که افراد به هدف مورد نظر دست پیدا نکنند ولی هدف اولیه مثبت بوده است.
بهرامی با بیان این مطلب که کثرت جشنوارهها در حوزههای مختلف تابعی از شرایط پیرامونی است، اظهار کرد: قطعا هدف اصلی کسانی که جشنوارهها را طراحی میکنند، این نیست که تعدادی از خبرنگاران را به خودشان مدیون کنند و یا از خبرنگاران دوست و همراه خود تقدیر کنند.
وی با اشاره به اینکه هدف اصلی جشنوارهها، فرهنگسازی و حساسیتزایی است، تصریح کرد: به طور مثال در حوزه فوتبال چنین جشنوارههایی برگزار نمیشود؛ چراکه فوتبال به خودی خود آنقدر فعال است که نیازی به جلب توجه ندارد ولی این جشنوارهها اغلب در حوزه محیط زیست، رسانه مالیاتی و... هستند چراکه در این زمینهها دچار فقر فرهنگی هستیم و آنچه میتواند ارزش باشد تبدیل به ضد ارزش شده است.
این روزنامهنگار ادامه داد: در بعضی از حوزهها تعداد خبرنگاران مشخص است و قاعدتا در جشنوارهها نیز تنها این عده جایزه دریافت میکنند، اما این مشکل در جشنواره مطبوعات نیز به اشکال مختلف قابل مشاهده است. به طور مثال در دورههای متعدد که جشنواره مطبوعات برگزار شده تا کنون چند نفر خاص در شاخه طنز برگزیده شدهاند.
وی با اشاره به اینکه دستاندرکاران برگزاری جشنوارهها اغلب مسئولان روابط عمومی در همان حوزه مربوطه هستند، افزود: آنها ترجیح میدهند در ازای هزینهای که صرف میشود کارکرد بلند مدت برای جشنوارهها و حوزهشان به دست آورند، اما در این زمینه دچار اشتباه میشوند و گمان میکنند کارکرد بلند مدت به این مفهوم است که خبرنگاران را به نوعی مدیون خودشان کنند تا در آینده بتوانند تعامل بهتری با حوزه خبریشان داشته باشند.
بهرامی در ادامه ضمن مخالفت با برگزار نشدن این جشنوارهها، گفت: این مسابقات و جشنوارهها نه تنها بحث تشویق خبرنگار را همراه دارد بلکه در شرایط نه چندان حرفهای کار امروز میتوانیم مشوقهایی داشته باشیم. حیات حرفهای خیلی از عکاسها به جشنوارههای موردی بستگی دارد و بسیاری از آنها پس از برنده شدن در یک جشنواره میتوانند فعالیتهای متعددی را انجام دهند که به این جشنواره بستگی داشته است.
به گفته بهرامی، یکی از معضلات در حوزه رسانه ، برخوردار نبودن از استانداردهای حرفهای است که دلیل عمده آن تضعیف روحیه جستجوگری در خبرنگاران است که جهانبینی محدودی را ایجاد کرده است. یک بخش عمده از این اتفاق به شرایط اقتصاد رسانه بازمیگردد که خبرنگاران توان و پتانسیل خود را در امور لازم توزیع نمیکنند.
وی ادامه داد: اگر هزینهها صرف افزایش جهانبینی خبرنگاران شود و به طور مثال سفرهای تکراری برای گروهی خاص از خبرنگاران مانند سفر به عسلویه برای خبرنگاران نفت و انرژی تبدیل به سفرهای دورهای و عمومی برای گروههای مختلف خبری شود، بسیاری از مشکلات حل میشود.
بهرامی تاکید کرد: اگر استادان گروه ارتباطات نیز درگیر جنبههای منفی برگزاری جشنوارهها شوند نیز تابعی از شرایط اقتصادی و حرفهای در کار است.
این روزنامهنگار در پایان تصریح کرد: به طور کلی وقتی که هزینه میکنیم باید فایده را در نظر بگیریم و با توجه به اتلاف سرمایههایی که در جشنوارهها میشود و با حداقل فایده، حیات آنها بهتر از ممات است. هر چند که شرایط ایدهآل این است که کارسازتر باشند که این مهم نیز در جامعهای که برنامهریزی بلندمدت در آن ممکن نیست به راحتی دست یافتنی نخواهد بود.
نظر شما