دانشمندی که نقاش شد

به گزارش خبرنگار مهر،  لئوناردوداوینچی نه تنها هنرمند و مجسمه ساز بزرگی بوده است، بلکه به عنوان مهندس،‌ دانشمند و مخترع نیز شناخته می شود.

لئوناردو در 15 آوریل سال 1452 در نزدیکی شهر "توسکان وینچی" کشور ایتالیا متولد شد. او پسر یک وکیل محلی بود. داوینچی مدتی در فلورانس شاگرد نقاش و مجسمه سازی به نام "آندره آدل وروچیو"  بود و در سال 1478 استادی مستقل شد. بعد در حدود سال 1483 به سوی میلان حرکت کرد و برای خانواده "اسفوزا" حکمران شهر، به عنوان مهندس، مجسمه ساز و نقاش و معمار شروع به کار کرد. از سال 1495 تا 1497 او نقاشی ای دیواری به نام "شام آخر" را در سالن ناهارخوری صومعه "سنتا ماریا دل گرزی میلان کشید.

داوینچی در میلان ماند تا این که شهر در سال 1499 به وسیله فرانسه مورد تهاجم قرار گرفت و خانواده اسفوزا مجبور به فرار شدند. در مدتی که داوینچی در فلورانس بود، چند عکس و تصویر از چهره ها کشید. اما تنها تصویری که از این چهره ها باقی ماند تابلوی مشهور مونالیزا است (1503-1506).

شهرت نقاشی‌هایی که از داوینچی باقی مانده باعث می‌شود که او را یک هنرمند مشهور به حساب آوریم. اما هزاران صفحه از نوشته‌هایی که از او به جا مانده نیز افکار درخشانش را به نمایش می‌گذارد. داوینچی درباره زمین‌شناسی،‌ ساختمان بدن انسان ، پرواز، جاذبه زمین و چشم کار کرد اما نکته جالب این بود که او اغلب در یک صفحه کاغذ از موضوعی به موضوعی دیگر می‌پرید.

وی در سال 1506 به میلان برگشت و تا سال 1513 در آنجا ماند. سپس به رم رفت و سه سال در آنجا ماند. در سال 1517 در حین تهاجم پادشاه فرانسه، فرانسیس اول به رم، لئوناردو به منطقه ای در فرانسه حرکت کرد و در دوم می 1519 در همان جا از دنیا رفت.

اگر همه آثار به جا مانده از داوینچی به شکل قابل فهمی منتشر می‌شد، جایگاه داوینچی به عنوان یک دانشمند پیشرو هم فراتر از این می‌رفت بنابراین داوینچی کسی است که نبوغش هم به عنوان دانشمند و هم به عنوان هنرمند مورد توجه است. در واقع او یک مهندس هنرمند بوده است. نقاشی‌های او هم علمی و بر اساس فهم عمیق از کارکرد بدن انسان و فیزیک نور و سایه بوده است در واقع او علمش را با زبان هنر بیان می‌کرد و طراحی‌هایش نشان می‌دهد که او چه فهمی از جهان داشته است.

نوشته هایش که بیشتر از ۵۰۰ صفحه است شامل موضوعات مختلفی از قبیل ستاره شناسی، آناتومی بدن انسان، گیاه شناسی، زمین شناسی و اختراعات گوناگونی است که هیچ گاه در دوران زندگیش به مرحله ظهور در نیامد.

نقاشی وسیله ای بود که او می توانست یافته های علمی خود را در قالب تابلوهای گوناگون نشان دهد. نتها ۱۵ عدد از نقاشیهای او باقی مانده است که در میان آنها مونالیزا  از همه معروفتر است.

داوینچی کار تابلو مونالیزا را پس از سه سال تلاش در سال ۱۵۰۶ بر روی قطعه ای از چوب کاج به پایان رسانید. مونالیزا با نگاه کنجکاوانه و لبخندی مرموز در تور خود به دور دنیا، که از موزه لوور شروع شد، نگاه میلیونها نفر را از سراسر دنیا به خود جلب کرد.

داوینچی خیلی به این تابلو علاقه‌مند بود طوری که تا زمانی که مونالیزا را به فرانک اول پادشاه فرانسه نفروخته بود هیچگاه آنرا از خود دور نمی‌کرد و همیشه این تابلو را حتی در مسافرتها به همراه خود داشت.

سانتیمتر به سانتیمتر این تابلو توسط محققان زیادی آنالیز شده است که تلاش داشته‌اند که رازهای این تابلو را کشف کنند ولی به هیچ چیز قطعی دست پیدا نکرده اند.

تحقیقات نشان می‌دهد که سر مونالیزا بر اساس یک دایره شکل گرفته است که با نگاه کردن به تابلو می‌توان آنرا تشخیص داد. طول و عرض مونالیزا (نه کل تابلو) دقیقا به اندازه ۴ و ۳ عدد از این دایره می‌باشد که مثلث معروف فیثاغورث (۳، ۴، ۵) را تشکیل می‌دهد.

شعاع این دایره دقیقا یک کف دست (۸.۷ سانتیمتر) به سیستم اندازه گیری آن زمان است بنا بر عقیده تعدادی از محققان، مونالیزا در حقیقت چهره خود داوینچی است که به طور بسیار ماهرانه ای در قالب مونالیزا به ظهور رسیده است.

بسیاری از مواردی که مونالیزا را خاص کرده است

آثار داوینچی اغلب دارای رمز و راز خاص خود هستند که همین امر باعث شهرت بیشتر داوینچی شده است. مشهورترین اثر داوینچی مونالیزا یا لبخند ژکوند است درباره این نقاشی نکات زیادی گفته شده است از جمله :

آغاز به کار داوینچی برای کشیدن این تابلو در سال ۱۵۰۳ بود و تا ۱۵۰۷ اتمام آن به طول انجامید .

شیوه ای که لئوناردو در ترسیم چشمان مونالیزا به کار گرفته باعث می شود تا شما از هر زاویه ای که به نقاشی نگاه کنید چشمان مونالیزا را متوجه خودتان ببینید .

لبخند خفیفی که بر لبان مونالیزا است تنها در صورتی دیده می شود که شما به هر جایی از نقاشی  غیر از لبان مونالیزا نگاه کنید و به محض خیره شدن به لبان مونالیزا این لبخند به کلی  ناپدید می شود.

طرز نشستن مونالیزا (که آرنج دست چپ را بر دسته صندلی قرار داده و کف دست راست را بر مچ دست چپ )هنوز هم یکی از ژست های محبوب عکسان است.

پلی که در پس زمینه  پشت شانه چپ مونالیزا دیده می شود هنوز هم به عنوان یکی از جاذبه های شهر بورونو پذیرای توریست هاست.

آرواره های مونالیزا مردانه است و این حدس زده می شود که لئوناردو چهره خودش را به تصویر کشیده است.

در این نقاشی دستهای مونالیزا  متورم است به اعتقاد برخی این امر  دلیل بر آبستن بودن مونالیزا است.

حلقه ای در دستان مونالیزا وجود ندارد تا نشان دهد که او متاهل است .

در ۲۱ اوت سال ۱۹۱۱ تابلو مونالیزا توسط یک دزد ایتالیایی دزیده می شود و به ایتالیا آورده می شود. پس از گذشت دو سال این تابلو در زادگاه خود یعنی فلورانس دیده می‌شود و پس از انجام برخی فعالیت‌های اداری و قانونی تابلو دوباره به لوور بازگردانده می‌شود.

در سال ۱۹۵۶ شخصی اقدام به پاشیدن اسید به قسمت پایینی تابلو نمود که مرمت آن سال‌ها به طول انجامید. در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی شهرهای نیویورک، توکیو و مسکو میزبان این تابلو بودند.


شام آخر یکی از دیوارنگاره‌های لئوناردو داوینچی ایتالیایی

این اثر هنری نشانگر صحنه‌هایی از شام آخر روزهای پایانی عمر مسیح است آنطور که انجیل به آن اشاره کرده‌است. این نقاشی بر پایهٔ کتاب یوحنا، باب ۱۳ آیهٔ ۲۱ است آنجا که مسیح می‌گوید که یکی از ۱۲ حواری اش به وی خیانت خواهد کرد. این نقاشی یکی از مشهورترین و بازارش ترین نقاشی‌های جهان است، که خلاف بسیاری از نقاشی‌هایی از این دست قابل مالکیت شخصی نیست چرا که به آسانی نمی‌توان آنرا جابجا کرد.این نقاشی سراسر یک دیوار تالار مستطیل شکلی را می پوشاند که سالن غذاخوری صومعه سانتا ماریا دله گراتسیه در شهر میلان بوده است.