به گزارش خبرنگار مهر، شیخ فرید الدین عطار نیشابوری بزرگترین عارف مثنوی سرای جهان و شوریده ای از عارفان قرن ششم هجری است.
عطار شاعری است که سوار بر سیمرغ هفت شهر عشق را قبل از مولانا جلاالدین محمد بلخی گشت ودر پایان با سیمرغ به فنای فی الله رسید به عبارت دیگر اوج عرفان عطار این شعر بود(که وحده لا الله االاهو) یعنی در جهان هیچ نبوده و هیچ نیست جز وجود خدا، وجودی که تمام عالم فریاد او می کشد و تمام آدم سجده او می کنند.
اشعار و آثار عطار حکایت عارف بیدلی است که در همه احوال خدا با او بود اونمیدیش از دور خدایا می کرد.
عطار در قالب مثنوی فریاد بر می آورد که ای انسان غفلت زده از خویش خدا در همسایگی توست کعبه، دیر و بت خانه بهانه است اگر خدا را می خواهی به خویش نگاه کن واین یعنی تجلی سخن امیر دل ها حضرت علی (ع) در نهج البلاغه است که می فرماید( من عرف نفسه فقد عرف ربه) و این چنین است که عطار سخن عشق می گوید و مولانا شوریده تر از زبان شمس جز ذکر خدا بر زبان نمی راند و دنیا را با انفجار شعر متوجه نور علی نور خداوند می کنند.
عطار هنجره سوزناک بشر از عشق خداوند است هنجره ای که ذکر یار می گوید و از هجر یاردر فغان است و حافظ جواب این فغان را در یوسف گمگشته باز آید به کنعان می دهد.
عطار درتذکرت اولیا از مقام بزرگان می گوید تا را ه روشن و مسیر رستگاری را به انسان های سرگشته از دوران های مختلف نشان دهد.
عطار با زبان مثنوی می گوید ای کسی که در جست جوی خدا هستی بیهوده ریاضت نکش و مانند انسان معاصر در جستجوی خدا در دام شیطان نرو بلکه اندکی بایست و به خویش نگاه کن چون تو ای انسان آیینه تمام نمای خداوندی و عالم صغیر ابن سینا هستی که با توسل به قلب یعنی حریم قدسی خداوند می توانی این عالم صغیر را وسعت بخشیده و آن را عالم کبیر کنی .
حیف که انسان سرگشته امروز جز نامی از عطار نمی شناسد و درعرفان های کاذب در جستجوی خدا است در حالی که به قول عطار خدا با اوست و در اوست.
ای کاش مسئولان فرهنگی ما فکری به حال این بزرگان از یاد رفته بکنند و این عالمان گرانقدر را از فراموشی در آورده و به عنوان الگو و مسیر کمال به جوانان نشان دهند.
اما صد حیف که جوانان ما در جست جوی خدا به عرفان هندی،غربی و شرقی روی آورده و در دام شیطان پرستی افناده اند و از عطار شیرین سخن جز نامی نمی شناسند.
شاید اگر امروز به فکر معرفی شاعرانی پر آوازه چون عطار نباشیم از فرهنگ ایرانی و بزرگانش جز نامی باقی نماند و یا باید منتظر باشیم تا یکی از کشورهای جغرافیای فارسی زبان یا اعراب این شعار را به نفع خویش مصادره کنند البته اگر این گونه می شد چندان هم بد نبود چون لااقل نظر مسئولان فرهنگی کشور به این موضوع جلب می شد و پشت سرهم برای این شاعر بزر گ سینمار وهمایش برگزار می کردند اما بادید این را نیز یادآور شد که حق شعر عطار فراتر از همایش است.
نظر شما