به گزارش خبرگزاری مهر، صبر در ساختار شخصیت انسان، جایگاه رفیعی دارد. جان صابر از زیباترین پدیده های عالم امکان است. روح شکیبا به مقام اطمینان قدم می نهد و خشنود و پسندیده به جرگه خاصگان درگاه حق می پیوندد؛ همچنین تأثیرگذارترین خصلت در صورت معنوی و در نتیجه تعیین کننده ترین عامل در سرنوشت ابدی انسان است.
به همین دلیل در آیات شریف کتاب آسمانی و میراث روایی معصومان(ع) به صبر، توجه بسیار و سفارش فراوان شده است. جهت گیری مجموعه آیات و روایات در این باره، در پی القای این باور است که بدون صبر، شخصیتی بزرگ ساخته نمی شود و هیچ کار سترگی صورت انجام نمی پذیرد.
یکی از مقامات بلندی که روح آدمی در سلوک به سوی خدا طی می کند، مقام شکر است. شُکر یکی از اثرگذارترین سجایای اخلاقی در پیشرفت و تکامل انسان است که پس از طی مراتب به دست می آید و منشأ پیدایش فضیلت ها و آثار فراوانی می شود. شکر به عنوان یک فضیلت نه تنها مقبول فطرت پاک انسانی است، بلکه قرآن کریم و روایات معصومین بر آن انگشت تأکید نهاده اند. شکر ملاک انسانیت انسان، معیار خداپرستی، نشان ایمان به خدا و تفسیر حکمت خدادادی است. شکرگزاری صفتی الاهی و مطلوب بندگان برگزیده خداست.
کتاب اخلاق الاهی - جلد دهم(آثار مشترک قوای سه گانه نفس/بخش سوم: صبر و شُکر) اثر آیت الله العظمی مجتبی تهرانی و تدوین و تحریر محمدرضا جباران در قطع وزیری، 392 صفحه، 2500 نسخه و بهای 9000 تومان برای نخستین بار منتشر شد.
نظر شما