الگوهای توسعه در کشورهای توسعه یافته این "اصل" را مورد توجه قرار داده اند که توسعه همه جانبه فارغ از توسعه و پیشرفت در علوم انسانی محقق نمیشود.
کشورهایی چون کره جنوبی و هند در الگوهای توسعه یافتگی خود به اهمیت علوم انسانی و رشد و شکوفایی آن توجه نشان داده اند. کره در سالهای اخیر الگوهای آموزشی در سطوح لیسانس و تحصیلات تکمیلی را تغییر داده است.
کرهایها در آغاز قرن 14 میلادی شیوه و روش کنفوسیوسی را برای آموزش علوم انسانی داشتند. در این شیوه تأکید آنها بر تاریخ، فلسفه و شعر بود. در این سیستم فقط مردان مطرح بودند و از این سیستم بهرهمند میشدند. ولی همین سیستم بعداً مبنایی برای علوم انسانی دموکراتتر شد.
در حال حاضر در کره انواع و اقسام دانشگاهها و با کیفیتهای متفاوت مشاهده میشوند. بیش از 70 درصد دانشگاهها در کره به طور خصوصی و با بودجه خصوصی اداره میشوند.
کشور هند در گذشته و در علوم انسانی شاهد پیشرفتهایی بوده و افرادی در این کشور ظهور کردند که در سطح بین المللی شناخته شده هستند.
نمونه کره نشان داده که کشورها میتوانند در عین توجه به آموزش عالی و علوم انسانی از رشد اقتصادی بالا نیز بهرهمند باشند. وقتی کشوری از لحاظ اقتصادی پیشرفت کرد باید در مقابل مردم خود پاسخگو باشد.
باید توجه داشت که هدف نظام آموزشی رشد اقتصادی صرف نیست بلکه توسعه همه جانبه باید مدنظر نظام آموزشی باشد.
در مقابل دو مدل کره جنوبی و هند می توان به مدلهای چین و سنگاپور اشاره کرد. این دو کشور در تربیت دانشجویان توجه و تمرکز ویژه بر رشد اقتصادی صرف دارند.
در سالهای اخیر این دو کشور اصلاحات اساسی در حوزه آموزش و پروش انجام دادهاند و معتقد هستند که رشد اقتصادی مستلزم شکوفایی تواناییهای تحلیلی به شمار میرود.
سنگاپور هم در سال 2003 و 2004 میلادی دست به اصلاحاتی در نظام آموزشی خود زد. این نظام بچهها را در کانون توجه خود داشت و به بچهها به عنوان یک "کارگزار" که هنوز وارد عرصه تولید اقتصادی نشده اند مینگریست. به عبارت دیگر نگاه به کودکان در این نظام آموزشی، نگاهی اقتصاد محور و در راستای رشد و توسعه اقتصادی است.
باید توجه داشت مدلهای آموزشی کره جنوبی و هند برای توسعه همه جانبه قابل اعتناتر و قابل اتکاتر هستند. چرا که نظام آموزشی در این دو کشور فقط متمرکز بر رشد اقتصادی نیست و توسعه همه جانبه را مورد توجه خود دارد.
نظر شما