به گزارش خبرنگار مهر، شاید در تصور برخی تولید صرفا به نفت و گاز یا در نهایت خوراک و پوشاک منحصر شود اما ذکر این نکته ضروری است که نباید در سال حمایت از تولید ملی، تولیدات عرصه فرهنگ و هنر را از یاد برد.
در این زمینه می‌توان به تولیدات تلویزیونی اشاره کرد که آنتن سیما را 24 ساعته از آن خود کرده و طیف عظیمی از مخاطبان را دربر می گیرند. برنامه‌های نمایشی، گفتگو محور، مستند، گزارشی، خبری و انواع فراوان دیگری که در یک چرخه ساده سفارش، صرف هزینه و سرانجام تولید و پخش، به عنوان محصولات رسانه ملی شناخته می‌شوند.
با این حال این رسانه گسترده با تاسیس شبکه‌های تازه و افزایش ساعات پخشِ برنامه‌های تولیدی شبکه‌های قدیمی به میزان بیشتری خوراک نیاز پیدا می‌کند و انتخاب محصولات مناسب برای آن باید امری دقیق و حساب شده باشد.
برای نزدیک‌تر شدن به موضوع به فیلم‌های سینمایی اشاره می‌کنم که به ویژه در روزهای پایانی هفته به تعداد انبوه از شبکه‌های سیما روی آنتن می‌روند. البته راه اندازی شبکه نمایش باعث شده تلویزیون جز آخر هفته‌ها هر روزه به لااقل 6 فیلم سینمایی برای پخش از شبکه مختص آثار سینمایی نیاز داشته باشد.
در این میان اگر بخواهیم به سهم سینمای ایران از این میزان فیلم سینمایی بپردازیم، نتیجه خوشایندی نخواهیم گرفت. چرا که اکثر آثار پخش شده از شبکه‌های سیما و شبکه نمایش محصول کشورهای بیگانه‌ای چون امریکا، انگلستان، آلمان، سوئد، استرالیا و... هستند و در میان معدود آثار سینمای ایران نیز کمتر به تولیدات چند سال اخیر سینما می‌رسیم.
برای مثال فیلم‌هایی سینمایی قدیمی چون "می‌خواهم زنده بمانم" یا "ناخدا خورشید" به قدری از تلویزیون پخش شده که هموطنانی که هنوز ماهواره را جایگزین تلویزیون نکرده‌اند، تک تک سکانس‌های این فیلم‌ها را از حفظند.
اما تلویزیونی که مبالغ بسیاری برای خرید فرهنگ غرب یا کشورهای شرق دور صرف می‌کند حتی در مناسبتی چون ایام محرم نیز از قدری هزینه کردن و تهیه اثری چون "عصر روز دهم" به کارگردانی مجتبی راعی چشم می‌پوشد.
البته شاید با ذکر این نکته این شبهه پیش بیاید که تمامی آثار سینمای ایران به اثر نامبرده شبیه نبوده و قابلیت و شرایط پخش از سیمای جمهوری اسلامی ایران را ندارند، در این صورت باید پرسید افکار فیلمسازان سینمای ایران یا اهالی ممیزی و ناظران پخش به کدام سو رفته که کمتر فیلمسازی اثر قابل ارائه از تلویزیون می‌سازد و ناظران آثار تولید شده در کشورهای بیگانه را به آثار خودی ترجیح می‌دهند؟!
شاید بد نباشد همزمان با به شماره افتادن نفس‌های سینمای ایران، رسانه ملی با حمایت از آثار سینمایی برتر و فاخر راه درست را به فیلمسازان نشان داده و در آنها برای تولید آثار این چنینی ایجاد انگیزه کند نه اینکه اثر قابل توجهی چون "عصر روز دهم" با تمام ارزش‌های ساختاری و محتوایی با گذشت چند سال از ساخت هنوز ارزش خریداری و پخش از تلویزیون را نداشته باشد.
شاید انتخاب راهی که به حمایت از فیلمساز ایرانی بیانجامد از انس دادن مخاطب با فرهنگ غیرخودی –به ویژه با توانمندی فعالان عرصه دوبله- بهتر باشد. به ویژه که پخش برخی آثار خارجی از تلویزیون با اعمال ممیزی‌های فراوان بیشتر نوعی توهین به مخاطب و تبدیل یک اثر هنری به شیری بی یال و دم و اشکم است که چیزی جز افزایش دلزدگی مخاطب از صدا و سیما را به همراه نخواهد داشت.
با این همه باید منتظر ماند و دید رسانه ملی در سال حمایت از تولید ملی فراتر از ساخت و پخش برنامه‌هایی که در قالب گفتگو محور مستقیما به مبحث نامبرده می‌پردازند، در نحوه حمایت خود از تولیدات فرهنگی داخلی تجدید نظر خواهد کرد یا خیر؟
-------------------
مریم عرفانیان
نظر شما