به گزارش خبرنگار مهر، با نگاهی به مجموعه‌های تلویزیونی که در سال‌های اخیر تولید شدند، متوجه می‌شویم سطح کیفی این آثار نسبت به گذشته به لحاظ موضوع و کارگردانی پیشرفت‌های زیادی کرده‌است و همین مسئله را باید به فال نیک گرفت. گرچه در میان آثار تولید شده، بعضی تولیدات هم به ویژه در ژانر طنزهای شبانه با ضعف‌های عمده‌ای رو به رو هستند که اگر بخواهیم نسبت به مجموعه‌های طنز شبانه سال‌های قبل همچون "پاورچین" و... مقایسه کنیم، متوجه ضعیف بودن این مجموعه‌ها می‌شویم.
اما به هر حال تولیدات تلویزیونی به ویژه آثار نمایشی به لحاظ موضوع متنوع‌تر شده و در طول هفته مخاطبان تلویزیون شاهد مجموعه‌های متنوعی هستند، اما در میان آثار تولید شده گاهی مشاهده می‌کنیم کارگردانان بیش از اندازه با دوربین بازی می‌کنند تا یک اثر را به لحاظ بصری زیباتر کنند و به قول معروف بگویند ما در اثری که ساختیم نوآوری کرده‌ایم.
البته ما همیشه از نو شدن حرف می‌زنیم، اما این نو شدن را در اکثر مواقع فقط به یدک می‌کشیم و به شکل اصولی به این مسئله نمی‌پردازیم، حتی در برخی مواقع راه را به اشتباه می‌رویم. مسلماً هر کارگردانی با توجه به تبحر و سلیقه خودش اثری را می‌سازد، اما باید دقت کند وقتی اثری را برای تلویزیون می‌سازد که مخاطبان آن میلیونی هستند باید خودش را با سبک و سلیقه رسانه و تماشاگران هماهنگ کند.
این هماهنگی به این منظور نیست که همه از یکدیگر تقلید کنیم و شاهد یکنواخت بودن آثار نمایشی در تلویزیون شویم. می‌توان نوآوری کرد، اما برای هر کاری باید راه و روش خودش را طی کنیم، نه اینکه به هر قیمتی حاضر شویم دست به تفاوت‌هایی بزنیم که نه تنها مخاطبان عام از آن سر در نمی‌آورند، بلکه مخاطبان خاص هم دچار سردرگمی می‌شوند.
اگر قرار باشد هر کس در تلویزیون ساز خودش را بزند نتیجه خوشایندی در بر نخواهد داشت. گرچه اعتقاد داریم کار کلیشه‌ای به شعور مخاطب لطمه می‌زند، اما شناخت روانشناسی مخاطب هم موضوع مهمی است. بنابراین بازی کردن با دوربین باید معنایی به همراه داشته باشد نه اینکه با این اقدام بگوییم که کار ما کلیشه‌ای نیست و متفاوت است و از سوی دیگر هم اعلام کنیم مخاطبان عام بروند قرمه‌سبزی و آبگوشت بخورند!
بیان چنین جمله‌ای از سوی عوامل مجموعه‌ای که ادعا می‌کنند کارشان متفاوت است و قصد دارند سطح سلیقه مخاطبان را بالا ببرند، بعید است؛ چرا که آنها می‌گویند ما خواسته‌ایم با این اثر به شعور مخاطبان احترام بگذاریم.
یکی از آثاری که به اصطلاح کارگردانانش اثری متفاوت است و این روزها از شبکه یک پخش می‌شود، مجموعه تلویزیونی "حیرانی" است که تا 10 قسمت اول مخاطب متوجه پخش این مجموعه نشده بود. گرچه این مجموعه یک قصه بسیار خوب دارد، اما با کارگردانی نامناسب تنها باعث سردرگمی مخاطبان عام و حتی مخاطبان خاص شده‌است. در واقع حرکات بیش از اندازه دوربین باعث سرگیچه مخاطب تا 10 قسمت اول شده بود.
البته شبکه بعد از گذشت قسمت‌هایی از این مجموعه با تدوین مجدد این اثر را تا حدودی نجات داد تا مخاطبان بتوانند بقیه قسمت‌های این سریال تلویزیونی را ببینند. این نشان‌دهنده هوشمندی مدیر شبکه یک است که توانست اثری را که تا قسمت‌های اولیه دیده نمی‌شد به یک اثر قابل تحمل تبدیل کند. گرچه باز هم کارگردانی با مشکلاتی همراه است، اما نسبت به گذشته بهتر شده است.
این در حالی است که این مجموعه از شبکه یک پخش می‌شود که یک شبکه سراسری است و دورترین نقاط ایران هم پای این مجموعه نشسته‌اند. مسلماً قصه خوب با یک کارگردانی مناسب می‌توانست سریال "حیرانی" را به‌عنوان یکی از برترین مجموعه‌های تلویزیون در سال 91 تثبیت کند، اما با کارگردانی "متفاوت" از دید سازندگانش لطمه جدی به قصه خوب آن هم وارد شد.
نکته جالب این که همیشه در آثار تلویزیونی فیلمنامه با مشکلات فراوانی روبه‌رو است و کارگردانی خوب است، اما در مجموعه "حیرانی" عکس این موضوع اتفاق افتاده است. امید داریم کارگردانانی که قرار است در تلویزیون فعالیت کنند کمی خودشان را با تماشاگران تلویزیون هماهنگ کنند تا بتوانند آثار ماندگاری به جا بگذارند.
-----------------
فاطمه عودباشی
نظر شما