جایگاه فراموش شده رسانه ها در هرمزگان

غلامحسین عطایی دریایی در گفتگو با خبرنگار مهر بیان داشت: این 20سالی که در حوزه رسانه ها فعالیت می کنم به خوبی نقش آنها را در تحولات استان از نظر اقتصادی، سیاسی و فرهنگی برایم قابل لمس است. امروز در شرق استان که به اعتراف مسئولان کشوری و استانی جزء توسعه نیافته ترین بخش کشور است دیگر خواندن روزنامه و توجه به آن چیز عجیبی نیست.

وی اظهارداشت: آنها به خوبی از نقش رسانه های محلی در ایجاد زیرساخت های آن منطقه واقفند. ندای هرمزگان در دهه 70 اولین نشریه ای بود که درخواست های مردم این منطقه را به گوش مسئولان مرکز استان رساند. از آن زمان که ندای هرمزگان و صبح ساحل به تنهایی بار اطلاع رسانی را به دوش می کشیدند.

عطایی با اظهار اینکه تا امروز که نشریات متعدد و متنوعی به صحنه وارد شده اند همواره عاملی نامرئی سعی کرده نقش آفرینی نشریات استان به ویژه پیشکسوتان را در توسعه استان ناچیز جلوه دهند، افزود: انگار این بی توجهی عامدانه اتفاق می افتد زیرا می پنداری که این اراده ناپیدا نمی خواهد مطبوعات هرمزگانی در جایگاه قانونی و وظایفی که دارند قرار بگیرند، مبادا کم کاریها، کاستیها، حیف و میل ها و بی تفاوتی ها در حوزه مدیریتی استان به منظر افکار عمومی کشیده شود.

وی تصریح کرد: با همین نگاه است که سالها طرح درخواست نشریات در زمینه رفع مشکلات از نظر سخت افزاری و نرم افزاری نادیده و نشنیده گرفته شده و با بی اعتنایی نشریات استان را آن قدر ضعیف نگه داشته اند که حتی برخی به نان شب خود محتاج اند.

مدیرمسئول نشریه ندای هرمزگان عنوان کرد: در مقابل این بی اعتنایی، مسئولان استان سالیانه مبالغ هنگفتی به بهانه چاپ آگهی ها و ... به نشریاتی خارج از استان می دهند که حتی یک نسخه آن در دکه های هرمزگان دیده نمی شود و فقط دو تا سه نسخه موضوع یا آگهی سفارشی چاپ شده مدیر با پست سفارشی روی میز مسئول مربوطه قرار می گیرد.

وی بیان داشت: از سویی نبود امکانات چاپ که نشریات با ناله و زاری سالهای متمادی است در هر فرصت پیش آمده حتی در نزد عالی ترین مسئول استانی مطرح کرده اند، به جز در مقابل دوربین ها و مصاحبه گران واقعیت بیرونی نیافته که به لحاظ تکرار بیش از حد این ژست ها به یک طنز شبیه شده است.

وی افزود: مشکل آموزشی خبرنگاران هم که موضوعی جدی و ساختاری است و توان آنها را در انجام کار حرفه ای افزایش می دهد به همین سرنوشت دچار شده و هیچ وقت شکل عملی بخود نگرفته است.

عطایی در ادامه گفتگو با مهر تصریح کرد: مشکل درآمد نشریات حدیث دیگری است از این نمایش استانی، وقتی پای تقویت بنیه مالی نشریات محلی به میان می آید، همان مسئولان با قیافه ای عالمانه و با نگاهی اندر سفیه می گویند، شما باید کاری کنید آن قدر قوی شوید که نیازی به آگهی دولتی نداشته باشید،یاد دارم در نشستی با یکی از استانداران بود که چنین حرفی زد. من در همانجا چند روزنامه دولتی به او نشان دادم و گفتم حتی این روزنامه ها که به پول نفت و اعتبارات سالیانه دولت وصل هستند تمام صفحاتشان مملو از آگهی های دولتی است و اگر این اگهی ها به آنها ندهند به اقرار خودشان متوقف می شوند.

وی بیان داشت: همه دیدیم که وقتی آگهی های دولتی با تصمیم دولت وقت در اختیار یک روزنامه قرار گرفت، چگونه صدای همه آن نشریات دولتی درآمد و فریاد وامظلومشان آن قدر بلند شد که دولت ناچار شد مصوبه خود را لغو کند، اگر چه در استان ما بعد از لغو آن مصوبه همچنان دَر بر همان پاشنه می چرخد و هستند اداراتی که بی پروا می گویند به ما گفته اند آگهی های دولتی را به فلان روزنامه بدهید. به همین راحتی آشکارا حرف خلاف قانون می زنند.

عطایی تاکید کرد:مطبوعات محلی حتی در نزد مسئولان تراز اول هرمزگان نیز هیچ محلی از اعراب ندارند و من معتقدم این مسئولان در طول مسئولیتشان حتی یک دقیقه فکرشان را خسته توجه به رشد و توسعه نشریات استان نمی کنند.البته اگر قصد برخورد و یا توقف آنها داشته باشند از تمام توان مدیریتی خود در این راه دریغ نمی ورزند.

مدیر مسئول روزنامه ندای هرمزگان عنوان کرد: در بیست سال عمر مطبوعاتیم فقط یک استاندار بود که به نشریات نگاه تازه ای داشت و برای آنان در حد مقدورات خانه ای تهیه کرد تا رسانه ها جایی برای جمع شدن داشته باشند، ولی گویی همان اراده ی نامریی وارد معرکه شد و مدیریت وقت ارشاد که باید از اتفاق افتاده خوشحال می بود از این بهایی که استاندار وقت به مطبوعات داده بود، به خشم آمد و سعی در برهم زدن خانه کرد و متاسفانه ماجراهای زیانباری در تاریخ نشریات استان به ثبت رسید که توشه ای مناسب برای یک مسئول متولی مطبوعات نبود.

وی گفت: من بارها فکر کرده ام چرا یک استاندار یا مدیرکل در هرمزگان وقتی در مقابل دوربین های خبری قرار می گیرند اذعان به نقش مهم مطبوعات در توسعه همه جانبه و اطلاع رسانی به مردم و ایجاد تغییرات در جامعه دارند و بارها گفته اند  رسانه ها پل ارتباطی بین مردم و مسئولان هستند، اما وقتی دوربین ها کنار افتند رفتار دیگری دارند،این تعارض از کجاست که مسئولان به راحتی دچار دوگانگی رفتار می شوند، این موضوع از نمونه های خاص قابل توجه روانشناسی است.

عطایی در ادامه سخنانش اظهارداشت: به تجربه برایم ثابت شده که صد البته منظور از پل ارتباطی مورد نظر آنها نادیده گرفتن کاستیهاست و این نگاه به این خاطر است که گمانم اکثر مسئولان ماندگار در استان نیستند و بیشتر برای کسب تجربه از راه آزمون و خطا به هرمزگان می آیند و به توسعه مطبوعات و زیرساختهای استان توجهی ندارند.

عطایی بیان کرد: از نظر بنده چند عامل مهم سبب بروز رفتارهای نامناسب مدیران نسبه به رسانه ها می شود، اول  ارشاد به عنوان متولی امر برای مطبوعات جایگاهی قائل نیست و اگر ظاهرا باشد در همان حد شعار دیگر مسئولان است که پیش از این گفتم. در عمر 20 ساله ندای هرمزگان تا این زمان حتی یکبار از سوی ارشاد در شورای اداری راجع به مطبوعات و مشکلات آنها و یا توجه دادن مسئولان به قانون مطبوعات صحبتی نشده است. البته بدنه کارشناسی ارشاد از این نظر ضعیف است و در این زمینه نمی تواند برای نشریات آن طور که باید نقش آفرینی کند. این در حالیست که با همه موانع ایجاد شده نشریات استان در جشنواره های مختلف کشوری و منطقه ای خودنمایی و امتیازات خوبی هم کسب کرده اند.

وی افزود: ندای هرمزگان همواره پیشتاز این جشنواره ها بوده است، ولی حتی این اتفاقات در حوزه استانی نمودی پیدا نکرده و یا مدیران خود را به بی اطلاعی زده اند، در حالیکه اگر در استانی مانند خراسان یا اصفهان این اتفاق برای یک نشریه شان افتاده بود از راس تا قاعده مدیران به آن نشریه توجه می کردند. البته مدیریت جدید  ارشاد با عمر کوتاه خود در این سمت قدمهای خوبی برداشته و ما امیدواریم که این قدمهای اولیه مستدام و در راستای توسعه و ارتقاء مطبوعات استان با همه کاستی هایی که می دانیم ارشاد دارد موفق شود.

وی در ادامه بیان دلایل برخی رفتارهای مدیران نسبت به رسانه ها و مطبوعات در استان گفت: وجود رسانه هایی که فقط برای کسب روزی اجاره شده اند و با چاپ حداکثر هزار نسخه افستی آنهم در مواقعی که با انحا مختلف از ادارات آگهی و رپرتاژی بگیرند و یا اینکه از آنها خواسته شود مطلبی دلخواه نظر مسئولی بنویسند به عنوان تریبون روابط عمومی آن اداره چاپ می شوند و حضور منظم ندارند، حضور این نوع نشریه سطح کیفی تولیدات نشریات استان را تحت الشعاع خود قرار داده است، شاید به همین خاطر است که قانون مطبوعات تکلیف این نوع نشریات را مشخص کرده است.

مدیر مسئول روزنامه ندای هرمزگان تصریح کرد: از دیگر اثرات زیانبار این نوع نشریات ظهور نوعی لمپنیسم در بین برخی از فعالان رسانه ای است که برای حل مشکل مالی خود هر کار و رفتار دون خبرنگاری را انجام می دهند که مجیزگویی و سکوت در مقابل توهین مسئولان از نمود بازر آن است. این مجموعه رفتارها باعث شده تا هر مدیری با سلیقه و فرهنگ خاص خود با رسانه  صحبت کند و حتی به آنها حرفهای نامربوط بزند با این نگاه که گویی نشریات استان متولی ندارد و بین رسانه های هرمزگانی انسجام وحدت نیست و هر کدام به دنبال حل مشکل مالی خود هستند، یقینا آنها مطبوعات استان را با این نگاه نشناخته اند و از سوابق آنها اطلاعی ندارند.از همین رو مدارا را ترس و تعامل را نیاز تلقی کرده اند.

وی در ادامه گفتگو بهترین راهکار و گام اساسی در این راستا را اینگونه بیان کرد که رسانه های استان یعنی رسانه هایی که منظم منتشر می شوند و پیوسته مدیر مسئول و سردبیر آن ناظر بر فعالیت نشریه است، با هم منسجم شوند و ناهنجاری های مدیران را با برنامه ریزی خود به برخوردی هنجارمند تبدیل کنند که از نظر من یکی از این راهها حضور منسجم و گسترده فعالان در انتخابات خانه مطبوعات است.

عطایی اظهارداشت: خانه مطبوعات تا کنون انصافا با ناهنجاری های یاد شده خوب مقابله کرده و فضای رفتاری مدیران را تغییر داده و در یکی دو مورد پیش آمده حتی آنها را به عذرخواهی وا داشته است. باید به گونه ای رفتار کنیم تا مدیران بدانند که آنها به نشریات بیشتر محتاج هستند تا نشریات به آنها، در این صورت هیچ وقت مدیری نخواهد گفت به خبرنگاران اجازه ورود به اداره اش نمی دهد، یعنی این گفته خلاف را به این آشکاری بر زبان نمی آورد.