به گزارش خبرگزاری مهر، جامعه اقتصادی اروپا و منطقه یورو این روزها دوران بسیار دشوار خود را سپری می کند و در حالی که امید می رفت این اتحادیه پس از توافقنامه لیسبون مسیر خود را در راستای همگرایی بیشتر اعضا به آسانی طی کند اما چشم انداز روشنی برای این منطقه دیده نمی شود.
ظهور پدیده ای به نام "جنبش اشغال وال استریت" که خواستگاه آن آمریکا بود به سرعت بسترهای خود را در اقتصاد شکننده اروپا باز کرد. روز گذشته روز "اقدام جهانی" بود. در آخرین تحولات در این باره تظاهرات کنندگان جنبش اشغال در چند کشور این اتحادیه به خیابان ها ریخته و اعتراض خود را به اوضاع بد اقتصادی نشان دادند.
صدها نفر در لندن طی تظاهراتی در خیابان های این شهر خواستار پایان آنچه که آنها "غارت سرمایه داری" نام بردند، شدند. در آلمان فعالان جنبش اشغال در مقابل بازار بورس فرانکفورت تجمع کرده و اعتراض خود را به سیستم سرمایه داری حاکم بر غرب نشان دادند.
در 80 شهر اسپانیا نیز روز شنبه اعتراضات در راستای بی‌عدالتی‌های اقتصادی ادامه داشت. بیکاری بالا و 25 درصدی در این کشور بالاترین میزان را در اتحادیه اروپا به خود اختصاص داده است. معترضان همچنین گفته اند که آنها بر آن هستند تا اعتراضات مشابهی را در شهرهای مسکو، آتن، و نیویورک برگزار کنند.
اعتراض‌ها در آلمان در حالی است که این کشور در بین کشورهای بحران زده اروپا بهترین وضعیت را به لحاظ اقتصادی دارد، اما به نظر می رسد جنبش اعتراضات اقتصادی که جای اعتراضات مدنی دهه های گذشته را در این قاره گرفته از یک پیوستگی قابل توجهی برخوردار بوده و به نوعی به همدردی با قربانیان کاپیتالیسم تبدل شده است.
گفته می شود که پیروزی سوسیالیست ها و شکست نیکلا ساکوزی در فرانسه که از دیر باز شعار "عدالت اقتصادی" را سر می دادند در واقع آخرین قربانی اوضاع بد اقتصادی در این اتحادیه را گرفت اما به نظر نمی رسد که سارکوزی آخرین قربانی این بحران باشد.
در صورتی که پیوستگی و زنجیره بودن اعتراضات تحکیم شود این می تواند حتی به خاطر احساسات سمپاتیک در کشورهایی که وضعیت اقتصادی بهتری دارند با دیگر کشورها، قربانیان بیشتری را بگیرد و برخی دیگر از شخصیت های سیاسی در کشورهای دیگر هم که از وضعیت اقتصادی نسبت مساعدی برخوردار هستند، قربانی شوند.
نظر شما