به گزارش خبرگزاری مهر، در این نشست دکتر جبار رحمانی عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی طی سخنانی با نگاهی جامعه‌شناختی و انسان‌شناختی به بررسی زمینه‌های شکل گیری تشیع هندی در منطقه اوده (1722-1857)می پردازد.
بر اساس این گزارش؛ ماجرای ورود اسلام به سرزمین هند، پیچیدگی‌ها و ابعاد خاص خودش را دارد. درباره ریشه‌های ظهور تشیع در هند روایت‌های مختلفی وجود دارد. برخی از این روایت‌ها که از جانب دینداران عنوان می‌شوند، ریشه‌های تشیع هندی به دوران امامت و شاگردان امام صادق و گاه نیز به برخی از طرفداران امام حسین در کربلا منصوب شده اند. از لحاظ اجتماعی و تاریخی حضور تشیع در هند منوط به حضور اجتماعی و تاسیس نهادهای شیعی موثر بر جامعه هندی است. بر این اساس می‌توان ورود مهاجران و تجار شیعی به جنوب هند را سرآغاز این جریان دانست.
یکی از پرسش‌های بنیادین درباره تشیع در هند این است که علی رغم آنکه تشیع در جنوب هند توانسته بود مدت طولانی‌تری حضور پیدا کند و سه سلسله محلی را در آنجا تشکیل دهد، اما شکوفایی فرهنگ و اندیشه شیعی و تولیدات فکری و مذهبی این اجتماع نه در جنوب هند، بلکه در شمال هند و منطقه اوده رخ داد. اینکه چه عواملی مانع شکوفایی فرهنگ شیعی در دکن شدند یا اینکه چرا این فرهنگ در شمال هند (منطقه اوده) به شکوفایی رسید، پرسش محوری این نشست خواهند خواهند بود.
برای فهم این مساله باید عوامل جامعه‌شناختی و فرهنگی که این امکان‌ها و امتناع‌های مختلف را در جنوب و شمال هند ایجاد کرده بودند، شناخته شوند. در نهایت بر مبنای توجه به این عوامل است که می‌توان فهمید که چرا تشیع هندی در شمال هند و در منطقه اوده شکل گرفت و شکوفا شد.
نشست « نگاهی جامعه‌شناختی و انسان‌شناختی به شیعیان هند» در روز یکشنبه 31 اردیبهشت ماه ساعت 17 در « انجمن جامعه شناسی ایران» به نشانی: بزرگراه جلال آل احمد، پل گیشا، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، طبقه اول، سالن کنفرانس انجمن جامعه‌شناسی ایران برگزار می شود.
نظر شما