به گزارش خبرگزاری مهر، مراسم بزرگداشت فردوسی شب گذشته سه شنبه 26 اردیبهشت ماه با معرفی 12 نقال، شاهنامه و پرده خوان و همچنین امضای تفاهم نامه میان مدیران برج میلاد تهران و بنیاد فردوسی در برج میلاد تهران برگزار شد.
در این مراسم شاهنامه‌شناسانی چون جلال الدین کزازی، عزیزالله جوینی ،سید جعفر حمیدی، کازرونی، مهدیه الهی قمشه ای و جمعی دیگر از مرشدخوانان و شاهنامه‌پژوهان حضور داشتند.
در مراسم بزرگداشت فردوسی، جلال الدین کزازی شاهنامه پژوه گفت: داستان‌گویان شاهنامه اگرچه این داستان ها را وارونه می پنداشتند، اما با این اقدام بهره‌ای بنیادین برای این شاهکار ادبی ایجاد کرده اند.
وی افزود: اگر این داستان گویان در طول تاریخ نبودند، قطعاً شاهنامه به این شیوه ای که ما هم اکنون می بینیم و می شناسیم پدید نمی آمد.
به گفته کزازی برترین و شورانگیزترین بخش شاهنامه، بخش پهلوانی آن است که ماندگاری این بخش در گرو داستان گویانی است که با زبان شیرین خود آن را بازگو می کنند.
این شاهنامه پژوه توضیح داد که پیش از خلق شاهنامه داستان گویان، داستان‌های کهن را برای مردم بازگو می کردند که پس از خلق شاهنامه این هنر ادامه یافت و در خدمت ادبیات قرار گرفت.
کزازی صحبت های خود را اینگونه ادامه داد که همه کسانی که با داستان‌گویی ایرانی آشنایی دارند می‌دانند که هر آنچه که داستان گویان بیان می کنند، همسو با شاهنامه نیست؛ چراکه هر داستان‌گویی، طوماری برای خود دارد که از پدرانشان به آنها ارث رسیده و همه آنها مضمون یکسانی ندارد.
وی در پایان گفت: طومارهای این راویان شاهنامه بود که شاهنامه را در میان ایرانیان و حتی در جهان ماندگار کرد ، قطعاً اگر آنها نبودند، شاهنامه در جغرافیای فرهنگی جهان شناخته نمی شد.
سهیلا نجم محقق و استاد دانشگاه از دیگر سخنرانان مراسم شب گذشته بود. او با اشاره به تحقیقات خود در حوزه نقالی و شاهنامه خوانی گفت: نقالان تا قبل از صفویه به صورت دوره گردی شاهنامه خوانی می کردند اما در زمان صفویه با ایجاد قهوه خانه ها، آنها مخاطبان خود را به قهوه خانه منتقل کردند که نقالان شاهنامه خوانی به صورت تک نفره و یا دونفره اجرا می‌کردند.
وی افزود: نقالی ها به دو دسته نقالی بدون موسیقی و نقالی با موسیقی بدون ساز تقسیم می شود که در نقالی بدون موسیقی ،تکنیک های بدنی و حرکات نقال نقش مهمی داشته و در نقالی موسیقی بدون ساز، کلام به صورت آوازی بیان می‌شده است. نقالی با تصویر نیز همان پرده خوانی است.
به گفته نجم، طومارهای نقالان در حکم رهنمودهایی برای نقال است که به نثر ساده تری برای مخاطب بیان می شده است.
فرزاد هوشیار پارسیان مدیرعامل برج میلاد تهران نیز در این مراسم گفت: فرهنگ و هنر ایرانی در طول تاریخ مدیون بزرگ مردانی همچون فردوسی است که توانست با سرودن شاهنامه زبان فارسی را نه تنها در گستره ایران بلکه در همه جهان،ماندگار کند و در طول تاریخ هزاران ساله زبان فارسی از سوی مرشد خوانان و پهلوانان نسل به نسل حفاظت شد.
به گفته هوشیار، اشعار فردوسی از گذشته‌های دور در هر خانه و هر کوچه پس‌کوچه‌ای از سوی نقالان به عنوان میراث داران شاهنامه زمزمه می شده است.
هوشیار اعلام کرد که از این به بعد برج میلاد تهران میزبان اندیشه‌های مفاخر و بزرگان ادبی، فرهنگی، هنری و دینی در قالب برگزاری بزرگداشت‌ها، همایش‌ها و جشنواره های ایرانی خواهد بود که هم اکنون نیز برای نخستین بار بزرگداشت فردوسی را همزمان با روز این شاعر بزرگ برگزار کردیم.
در ادامه مراسم از پیشکسوتان نقال ولی الله ترابی، حامد ابراهیمی، رسول میرزاعلی، ذبیح الله بهاری، محمد فراهانی نقاش قهوه خانه ای، شایانی، محمد علی میرزایی به عنوان کودک نقال، مرشد میرزاعلی .... تجلیل شد.
مراسم پایانی امضای تفاهم نامه همکاری میان برج میلاد تهران و بنیاد فردوسی بود.
اجرای مرشد ترابی، شاهنامه خوانی سه کودک و همچنین کشیدن نقاشی جنگ سیمرغ و اژدها به سبک مینیاتور توسط استاد لطفعلی در طول برنامه از دیگر بخش‌های این مراسم بود.
نظر شما