نادیده گرفتن تحقیق در فیلم های مستند نوعی آفت است

به گزارش خبرنگار مهر، در این بیانیه آمده است:‌فیلم صنعتی به گوناگونی آگاهانه‌ خود در کشور ما سابقه‌ای دیرینه دارد.

تاریخ سینمای ایران، خود به‌ خود گواه این نکته بوده که فیلم صنعتی چه در کسوت داستانی و در قالب مستند، واجد نگاه خالق اثر هنری به تولید یا پدیده‌ای صنعتی است.

نگاهی بسیط با همه واقعیات، غرایب، غفلت‌ ها، نوآوری‌ها و بسیاری چیزهای دیگر، آن گونه که هنرمند آنچه دیگران می‌بینند و یا از آن می‌گذرند را در صنعت کشف می‌کند و به ثبت می‌رساند؛ این چنین است که صنعت خود را عیان می‌دارد، به معنی می‌رساند و از خود پرسش می‌ کند.

اینک که دومین جشنواره فیلم‌های صنعتی به پایان کار این دوره خود رسیده و با عنایت به آثاری که دیده شده و مورد داوری قرار گرفت، نکاتی از باب یادآوری، شایسته طرح است.

با این تاکید که آنچه خواهد آمد تنها چند نکته‌ مهم از بسیار غفلت‌هایی است که در اغلب این تولیدات، می‌توان به وضوح دید و بیان داشت.

به نظر می‌رسد هنوز این باور غلط در اذهان دسته‌ ای از فیلمسازان وجود دارد که مستند، چندان نیازمند فیلمنامه و یا خط مشی روایی نیست. این گروه  اصولا مستند را محصول اقبال و اتفاق می‌دانند نه طرح و برنامه؛ تعبیر و برداشتی نابجا که به ویژه در آثار مستند، غلبه بیشتری دارد بروز ناهماهنگنی و تشتت در این گونه آثار مؤید این نکته است.

در کنار بی‌توجهی به فیلمنامه، نادیده گرفتن تحقیق در قریب به اتفاق آثار، موردی دیگر است که هیئت داوران تذکر به آن را امری ضروری می‌داند. البته در اینجا منظور از تحقیق، پژوهشی ناظر بر فیلم مستند است و نه برداشت منبعث از سو تعبیر فراگیر شده در میان برخی از مستندسازان جوان است.

کم‌ انگاری سهم گفتار متن در یک اثر مستند خطای مسلم دیگری است که برخی آثار را با مشکل مواجه ساخته است.

غیر نمایشی بودن، وجود اشتباهات بارز دستوری و درازگویی‌های بی‌حاصل تنها چند نکته‌ مهم از فراوان اشکالاتی است که در این مورد می‌ توان بیان داشت.

این امید روشن وجود دارد که فیلمسازان عرصه  فیلم صنعتی از این پس با حساسیت‌های بیشتری پای در این گستره‌ مهم بگذارند.