به گزارش خبرنگار مهر، مرکز همکاریهای فناوری و نوآوری ریاست جمهوری اقدام به برگزاری کارگاه بین المللی با عنوان دیپلماسی علم و فناوری برای کشورهای در حال توسعه کردند.
در پایان این کارگاه بیانیه "تهران 2012" به عنوان اولین سند برای توسعه دیپلماسی فناوری برای کشورهای در حال توسعه با همکاری نمایندگان کشورهای حاضر در این کارگاه صادر شد. این بیانیه به امضای کشورهایی چون آلمان، هند، اندونزی، ایران، عراق، اردن، کنیا، مالاوی، میانمار، نپال، نیجیریه، پاکستان، سریلانکا، آفریقای جنوبی، اوگاندا، اروگوئه و ونزوئلا رسید.
قرار است بیانیه تهران 2012 از موضوعات کاری در اجلاس سران جنبش عدم تعهد قرار گیرد و بحث و بررسی شود. جزئیات این بیانیه به شرح زیر است:
1- کشورهای در حال توسعه با تبدیل دیپلماسی علم و فناوری به بخش جدایی ناپذیر از راهبرد روابط بین‌الملل خود منتفع خواهند شد.
2- رویکرد چند وجهی مشتمل بر ساز و کارهای مختلف برای دیپلماسی علم و فناوری می تواند اتخاذ گردد که شامل برنامه های دوجانبه، چند جانبه و منطقه ای در علم و فناوری باشد.
3- این برنامه ها می تواند شامل حفظ مراکز تعالی فعلی و راه اندازی مراکز تعالی جدید، تبادل کارکنان علم و فناوری، سازمان دهی جلسات، کنفرانس ها و کارگاهها در موضوعات مرتبط، پروژه های مشترک، حمایت از ترویج نوآوری و کارآفرینی در حوزه علم و فناوری باشد.
4- همکاری بین‌المللی در زمینه علم و فناوری به طرز موثری به توسعه علمی و اقتصادی کشورها کمک می کند. کشورهای در حال توسعه ممکن است گزینه های موجود را از طریق انتخاب زمینه های مناسب و شیوه های اجرای همکاری بین‌المللی در راستای اهداف و مقاصد برنامه ها و راهبردهای توسعه ملی خود انتخاب کنند.
5- پیش نیاز همکاری های علم و فناوری عبارت است از برنامه ریزی های بلند مدت و تعهد سیاسی به تخصیص منابع و بودجه لازم برای ارتقای تحرک کارشناسان، برگزاری نشست ها و اجرای پروژه های تحقیق و توسعه مشترک با دیگر کشورها. تعامل صنعت و دانشگاه می تواند ارزش همکاری های بین‌المللی را بالا برده و در جهت جذب بودجه به بخش خصوصی برای پروژه ها ارتقا یابند.
6- کسب انطباق و جذب فناوری از منابع خارجی برای دستیابی به پیشرفت ملی و رقابت بین‌المللی لازم است. همچنین، در اختیار داشتن و دستیابی به زیر ساختهای تحقیقاتی در کشورهای در حال توسعه برای رشد کلی کشور مفید تلقی می‌شود.
7-همکاری های بین‌المللی علم و فناوری می تواند برای ارائه کمک فنی به شرکت های کوچک و متوسط در کشورهای در حال توسعه مورد استفاده قرار گیرد. رویه های مناسب و موفقیت آمیز شرکت های کوچک و متوسط را می توان در کشورهای در حال توسعه انتقال داد و شبیه سازی کرد. شرکت های کوچک و متوسط برای فعالیت های تحقیق و توسعه و مالکیت فکری نیاز به حمایت دارد. بدین منظور می تواند یک صندوق بدون بهره تاسیس گردد.
8-کشورهای در حال توسعه می توانند نیازهای خود را به ظرفیت سازی در زمینه علم و فناوری را که از طریق همکاری های بین‌المللی محقق می‌شود، تعیین نمایند.
9- طراحی برنامه های آموزشی خاص در دیپلماسی علم و فناوری برای دیپلمات ها، سیاست گذاران، دانشگاهیان، ژورنالیست ها و دیگر افراد مرتبط در مورد نقش علم و فناوری در رقابت پذیری بین‌المللی و توسعه مهارت ها برای مشارکت فعال در گفتگوهای بین دولتی علم و فناوری سودمند خواهد بود.
10- کشورهای در حال توسعه می توانند جهت اجرای برنامه های آموزشی با تمرکز خاص بر ظرفیت سازی نیروی انسانی واجد شرایط در زمینه دیپلماسی علم و فناوری از نهادهای آموزش عالی خود حمایت به عمل آورند.
11- اعمال دیپلماسی علم و فناوری مستلزم تلاش تمامی کشورها در زمینه سیاست گذاری، ظرفیت سازی و مشارکت است. این تلاش ممکن است پیرو ارزش هایی باشد که روح علم را حفظ می نمایند؛ یعنی باز بودن، اشتراک دانش، گفتگو، رفاه جامعه و حل مسئله .
11- اعمال دیپلماسی علم و فناوری مستلزم تلاش تمامی کشورها در زمینه سیاست گذاری، ظرفیت سازی و مشارکت است. این تلاش ممکن است پیرو ارزش هایی باشد که روح علم را حفظ می نمایند؛ یعنی باز بودن، اشتراک دانش، گفتگو، رفاه جامعه و حل مسئله .
12- کشورهای در حال توسعه در گروه کشورهای عدم تعهد می توانند ساز و کارهای بین دولتی را برای پرورش و به اشتراک گذاری استعدادها و تخصص موجود در جوامع علم و فناوری خود توسعه دهند.
13- در شرایط و حوزه های دارای تضاد بالقوه، تلاش های کشورها در زمینه دیپلماسی علم و فناوری می تواند از حوزه های مورد علاقه دو جانبه آغاز شود.
14- ضمن آنکه ابعاد فنی در همکاری های علم و فناوری حیاتی هستند، به دلیل تنوع منطقه ای، شعوبات اجتماعی و اقتصادی نیز در خصوص رشد و توسعه از اهمیت برخوردار می باشند.
15- رایزنان و فرستادگان علمی می توانند به منظور ارائه اطلاعات در خصوص ظرفیت های علم و فناوری کشور خود، آغاز گفتگو با کشور میزبان درباره همکاری در حوزه های مورد علاقه دوجانبه و تسهیل همکاری در اجرای پروژه ها به ماموریت های دیپلماتیک اعزام گردند.
16 - چارچوبی بر اساس نیازها و انتظارات کشورهای در حال توسعه برای اعمال دیپلماسی علم و فناوری می تواند توسط کمیته ای تعیین شده از سوی جنبش عدم تعهد (NAM )، ایجاد گردد.
17- شرکت کنندگان به شدت توصیه می کنند که در آینده رویدادهای مشابهی - به عنوان وسیله ای برای تقویت و ارتقای روابط بین کشورهای در حال توسعه در مورد علم، فناوری و نواوری – در کشورهای عضو جنبش عدم تعهد برگزار شود.
تصمیمات فوق در تاریخ 15 می 2012 (26 اردیبهشت ماه) در جمهوری اسلامی ایران اتخاذ شد.
نظر شما