پخش یک برنامه اختصاصی برای سینما از سیمای جمهوری اسلامی بسیار برای اهالی این هنر و سینمادوستان کشور یک اتفاق مثبت به حساب می آید و از زمانی که قرار شد برنامه «هفت» روی آنتن برود، رضایتمندی از وجود چنین برنامه ای بارها و بارها از سوی افراد مختلف با نظرات و سلیقه های مختلف بیان شده و البته نقدها و چالش های متعددی هم در طول مدت پخش هفت از چشم و نظر فعالان این عرصه دور نمانده است.
اهمیت سینما به عنوان یکی از تاثیرگذارترین هنر مطرح در جهان امروز چنان پوشیده نیست که کمترکسی را می توان یافت که گوشه ای از باور های خویش را مدیون تماشای یک فیلم سینمایی نداند.
گرچه در نحوه اداره برنامه هفت اشکالات متعددی وجود داشت و این برنامه نمی توانست پاسخ گوی همه نیاز مخاطب و سینماگر در محتوای خود باشد اما در بعد دیگر همین که فرصتی فراهم شده تا سینمای ایران که بلاشک بخش عمده ای از کلیت رفتار نهادینه شده فرهنگی در جامعه امروز را متاثر از آثار تولید شده و نمایش داده شده در سال های اخیر آن میدانیم، به بحث و تبادل نظر گذاشته شود مقوله ای بس ارزشمند و مسرور کننده است.
واما آنجا می توان متاسف شد که درمی یابی هنوز اهمیت هنر سینما به عنوان یک مقوله فرهنگساز گرچه شعار آن داده می شود اما در عمل به طور کامل درک نمی شود و تا تبدیل شدن به دغدغه ای در ذهن مدیران ما هم شان میزان تاثیر گذاری اش وتوجهی که در دنیا به آن می شود، فاصله معناداری وجود دارد.
در روزگاری که ما تازه فهمیده ایم سینما هم با تمام متن و حاشیه ای که دارد می تواند یک برنامه مستقل و زنده داشته باشد، دنیا درحال پیش برد اهداف کلان و ملی و بین المللی خود از طریق سینماست.زمانی که ما شاهد نمایش فیلم هایمان با کمترین اقبال تماشاگر به دلیل نزول کیفیت و محتوای فیلم ها در سینما هستیم، دنیا صنعتی از این هنر ساخته که روز به روز فربه تر و بزرگتر می شود. در حالی که ما با هزار نبود ردیف بودجه و قرض و دوندگی برای تامین مالی، جشنواره ملی خود را برگزار می کنیم دنیا ارتش ها و نهادهای نظامی خود را موظف به تامین مالی جشنواره های سینمایی خود می کند و غول بی فرهنگی خود را از این طریق به سادگی به رخ می کشد.
اگر دچار این دید غلط اندرغلط باشیم که سینما جز سرگرمی نیست همین هم می شود که هیچگاه نمی توانیم اتفاقی را در بیندازیم که در حد و اندازه های اهمیت فرهنگ کشور باشد.
متاسفانه خواسته و ناخواسته مسئولین دچار این دید غلط به سینما هستند. آنجا که یک سرگرمی صرف دیگر را بر سینما ترجیح می دهند و این کارخود را هم کاملا توجیه شده می پندارند.
همواره تماشای فوتبال یک سرگرمی پرطرفدار در دنیا بوده و هست و در کشور ما نیز مخاطبان بسیاری دارد. اما چگونه می تواند با سینما قابل مقایسه باشد؟!
هیچ پدرو مادری از اینکه فرزندشان به تماشای فوتبال بنشیند نگران نمی شوند اما برخی فیلم ها را برای فرزند خود مناسب نمی دانند.
هیچ بازی فوتبالی علامت -18 یا -16 و ... ندارد اما فیلم های سینمایی این طبقه بندی را دارا هستند.
سینما می تواند اعتقاد انسان و نگرشش را تغییر دهد اما فوتبال جز سرگرمی و هیجان رهاورد دیگری برای مخاطبش نخواهد داشت. برای همین هیچ والدینی از تماشای فوتبال توسط فرزندش هیچ حسی نخواهد داشت واما سینما اینگونه نیست...
چگونه می توان فوتبال را اینگونه بر سینما ترجیح داد و بیان داشت که به خاطر فوتبال جام اروپا و حتی اسپانیا برنامه سینمایی پخش نمی شود؟!!
شکی نیست که یکی از مهمترین رسالت های شبکه سه سیما پخش مسابقات ورزشی مخصوصا فوتبال است و مخاطبان بسیاری هم دارد. اما این شان فرهنگ و هنر این کشور نیست که خیلی عادی بخاطر پخش مسابقات ورزشی تعطیلش کنند و هیچ کس هم احساس غیرعادی بودن در این تصمیم را نکند!!!
باور کنیم که سینما هنوز حتی در ذهن مدیران فرهنگی ما اهمیت خود را نیافته است. باور کنیم که علی رغم پیشرفتی که در این زمینه در سال های اخیر داشته ایم هنوز باید نظاره گر قربانی شدن فرهنگ و هنر در مقابل مخاطب پروپگانداهای بی اهمیت باشیم.
آیا شان فرهنگ وهنر ایران این است که برنامه اش بخاطر جام ملت های کشورهای دیگر تعطیل شود؟ آیا نمی شد زمان پخش آن را تغییر داد یا اگر شبکه سه اینقدر ورزش را مهمتر از سینما می داند برنامه را به یک شبکه دیگر منتقل کرد؟
این برای اهالی فرهنگ تحقیرکننده است.
تاثیرگذارترین قشر اجتماع به راحتی قربانی بی اهمیت ترین (والبته پرطرفدارترین) سرگرمی دوران پر نقص حاضر می شود و این مقوله دردیست که گویی اهالی فرهنگ و هنر ناخواسته و همراه با بیچارگی آن را پذیرفته اند.
بهتر است مسئولین شبکه سه سیما برای تعطیلی موقت این برنامه سینمایی (که البته برای رفع نقوص و ارتقای کیفیت آن لازم بود) دلیل های بهتری بیاورند و اینگونه احساس بی اهمیتی را به اهالی سینما و هنر نچشانند.
------------------
سید احمد دانش
نظر شما