اجاره‌نشینی تیاتری‌ها تمامی ندارد!

به گزارش خبرنگار مهر، هفته ماضی برای تیاتر ایران هفته کشمکش بود میان دو جماعت مدیر، یک گروه جماعت مدیران تیاتری و گروه دیگر جماعت مدیران شهرداری. کشمکش بر سر این بود که هر کدام از این دو جماعت مدعی بود که کار خود را به درستی انجام می‌دهد و اگر کمبودی هست تقصیرش بر گردن گروه مقابل است.

حال این کشمکش بر سر چه بود. تیاتری جماعت که از بدو تولد از داشتن امکانات محروم بوده و همواره در محرومیت زندگی را سپری می‌کرده، چند مکان فرسوده دارد که با چنگ و دندان آن‌ها را برای خود حفظ کرده است. یکی از این مکان‌های فرسوده همانا اداره تیاتر است که مکانی برای تمرین گروه‌های بلاتکلیف تیاتری بود.

این مکان آنقدر فرسوده بود که اگر دو گروه همزمان در آن به تمرین می‌پرداختند تبدیل به منارجنبان تهران می‌شد و آنقدر تکان می‌خورد که مجاوران این بنا گمان می‌کردند جان گرفته و قصد حرکت دارد! تیاتری جماعت که همه بلایی سرشان آمده است ولی تمایل به ماندن زیر آوار ندارند تن به پیشنهاد مدیر جماعت برای بازسازی این بنا دادند.

مدیر جماعت بانگ سردادند که این بنای قدیمی را به قصری برای تمرین تیاتری جماعت تبدیل می‌کنند که دیگر تیاتری‌ها در رنج و عذاب نباشند و در میان سنگ‌های مرمرین و جواهرات کار شده بر دیوار و هوایی مطبوع به تمرین نمایش بپردازند. در این میان برای اینکه تیاتری جماعت با اثاث خود در خیابان نماند، مدیران خانه‌ای را اجاره کردند تا به صورت موقت اداره تیاتر باشد.

یک سال گذشت و بنای فرسوده اداره ی تیاتر خراب شد ولی بازسازی نشد! جماعت مدیر تیاتری توجیه‌اش این بود که جماعت مدیران شهرداری سیاهه‌های لازم را برای ساخت این بنای ریخته شده نمی‌دهند و جماعت مدیران شهرداری نیز مدعی بودند که کار در گرو صدور سیاهه‌های آن‌ها نیست.

هر روز سخنان گوناگونی بین این دو جماعت مدیران رد و بدل می‌شد و از سوی دیگر تیاتری جماعت رنگ بر رخسار ندارد. هر صبح جماعت بلاتکلیف تیاتری از کابوسی مهلک رها می‌شود و بیم آن دارد که مبادا صاحبخانه وسایلش را به خیابان بریزد و او بماند و خیابان‌های شهر و تمرین نمایش.

هر روز یکی از جماعت مدیران نوید می‌دهد که همه چیز حل است و روز بعد هیچ محلولی به دست نیامده است. حال مشخص نیست اجاره‌نشینی تیاتری جماعت سرانجامش چه خواهد شد.