دکتر بخشعلی قنبری در تعریف عرفان به خبرنگارمهر گفت: تعاریف بسیاری از عرفان شده است ولی تعریفی که بین همه صاحبنظران مشترک است این است که عرفان نگاه شهودی انسان به جهان هستی است. یعنی عارف با حس و عقل جهان را بررسی نمیکند بلکه یک شناخت حضوری از راه شهود از جهان هستی دارد. علم او به جهان هستی علم حضوری و نه حصولی است. یعنی حس و تجربه و عقل را برای فهم به کار نمیگیرد.
وی در تفاوت عرفان حقیقی با کاذب هم تصریح کرد: در این تعریف فرقی در عرفان حقیقی با کاذب نیست بلکه در دستیابی به این تعریف یا محقق ساختن این تعریف بین این دو رویکرد به عرفان تفاوت وجود دارد. عرفان حقیقی بر این باور است که ما به این شهود از راه عبادت و سیر و سلوک پذیرفته و مقبول دست پیدا میکنیم. ولی در عرفانهای کاذب و نوظهور بر فنون و مهارتهایی تأکید میشود که از طریق آنها به یک نوع فرا رفتن از جهان هستی دست مییابیم که در این فرا رفتن از هستی ممکن است با نیروهای غیبی جهان هستی ارتباط برقرار کنیم یا به آن متصل شویم.
این استاد عرفان و ادیان دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: ولی در عرفان حقیقی تأکید بر این است که آدمی از راه طبیعت و اعمال طبیعی و دینی به این امکان دست یابد.
این محقق و پژوهشگر حوزه عرفان درمورد علل گرایش جوانان به این عرفانوارهها هم اذعان کرد: یکی از علل اصلی رویکرد جوانان به این فرقهها دردسترس نبودن راههای آشنایی با عرفان حقیقی است. اگر عرفان حقیقی به خوبی معرفی شود دیگر کسی به عرفانهای دروغین تمایل پیدا نمیکند.
قنبری در مورد آسیبهای فردی و اجتماعی این عرفاننماها هم اظهارداشت: آسیبهای این کلاسها بسیار است برای مثال تخریب ذهن و نظام روحی و روانی افراد به علاوه بر اینکه چه بسا آسیبهای زیاد دیگری هم از طریق ناهنجاریهایی به حوزه اخلاق فرد وارد میشوند از جمله این آسیبها است.
وی برای مقابله با این فرقهها هم گفت: با گسترش عرفان حقیقی نزد جوانان خودبه خود در کلاس این گروهها بسته خواهد شد. دستگاههای فرهنگی، خانوادهها، دانشگاهها و اساتید و از همه مهمتر خود فرد باید آگاه باشند و تبلیغات این دستهها را نقش بر آب کنند. یعنی با گسترش دادن عرفان حقیقی، مشتری عرفانهای کاذب و نوظهور خود به خود کم خواهد شد و به تعطیلی خواهند انجامید.
نظر شما