به گزارش خبرنگار مهر، این کوهنورد خراسان شمالی در جریان صعود خود به بلندترین قله دنیا تا ارتفاع 8 هزار و 600 متری صعود کرده اما به خاطر مشکل ریوی از 200 متری قله مجبور به بازگشت شده بود.
به یقین مردم ایران و خصوصا اهالی خراسان شمالی بهمنیار را به خاطر تلاش ستودنی و استقامت مثال زدنی‌اش همواره در یادها خواهند داشت.
آنان علاقه خود را به این ورزشکار در روز بازگشت وی به بجنورد به نمایش گذاشتند؛ در این روز پیر و جوان، ورزشکار و غیرورزشکار برای تکریم عزم و روحیه بلندپرواز این مرد پرتلاش به استقبال وی آمده بودند.
بیدی که با هر بادی نمی‌لرزد
این کوهنورد خراسان شمالی که سال گذشته به قله 8 هزار و 516 متری لوتسه، چهارمین قله بلند دنیا و همسایه غول وحشتناک اورست صعود کرده بود پس از بازگشت از صعود ناموفق خود درمورد سفر به اورست و حواشی آن با خبرنگار مهر صحبت کرد.
حسین بهمنیار در گفتگو با خبرنگار مهر، در تشریح برنامه صعود خود به بام دنیا عنوان کرد: پس از رسیدن به کاتماندو پایتخت کشور نپال، حرکت خود را به سمت به یس کمپ آغاز کرده و در مدت 7 روز پس از عبور از شهرهای لوکلا، فاکدینگ، نامچه، تنگبوچه، فریچه و لبوچه و انجام برنامه‌ی هم هوایی به یکی از قلل مجاور در لبوچه صعود کرده و وارد یس کمپ اورست شدم.
این کوهنورد خراسان شمالی ادامه داد: پس از رسیدن به به یس کمپ اورست در ارتفاع 5 هزار و 300 متری و انجام برنامه‌های هم هوایی، در تاریخ 16 می به همراه شرپای خودم استارت برای صعود نهایی را انجام دادم.
وی افزود: پس از طی کردن کمپ‌های 2 و 3، در تاریخ 18 ماه می به کمپ 4 در ارتفاع 7 هزار و 900 متری رسیدم.
بهمنیار اظهار داشت: در همین روز آقایان رضا شهلایی و دکتر کیخسرو مردانپور دو کوهنورد ایرانی به صورت جداگانه به کمپ چهار اورست در ارتفاع 8000 متری رسیدند.
این کوهنورد خراسان شمالی با بیان اینکه در این فصل صعود وی تنها ایرانی دارای مجوز صعود از شورای برون مرزی کشور و در قالب تیم ملی بوده است اضافه کرد: در سال جاری از ایران چهار نفر برای صعود به قله اورست اقدام کرده بودند که علاوه بر من، رضا شهلایی، کیخسرو مردانپور و خانم پروانه کاظمی نیز برای صعود تلاش می‌کردند.
وی تصریح کرد: در روز 18 ماه می پروانه کاظمی به قله صعود کرده بود و ما به وی تبریک گفتیم.
بهمنیار ادامه داد: همان شب، همه کوهنوردان حاضر در کمپ چهار آماده صعود بودند و من نیز در ساعت 8 شب صعود خود را به قله اورست آغاز کردم.
وی افزود: من تا نقطه‌ای به نام "بالکونی" در ارتفاع 8600 متری به صعود خود ادامه دادم اما به دلیل مشکل شدید ریوی ترجیح دادم از این ارتفاع با همراهی شرپای خودم به پائین برگشته و به برنامه صعود خود خاتمه دهم.
آدم‌هایی که روی کوه به هم رسیدند
در نخستین روزهای خردادماه سال جاری و همزمان با بازگشت ناموفق بهمنیار از ارتفاع 8 هزار و 600 متری اورست، خبری بر روی خروجی خبرگزاری‌های کشور مخابره شد مبنی بر اینکه دکتر کیخسرو مردان پور یکی از کوهنوردان حاضر در هیمالیا به خاطر شرایط جسمی حسین بهمنیار و کمک به وی برنامه صعود خود به قله اورست را ناتمام گذاشته است.
این خبر در کوتاه‌ترین زمان به تیتر اول برخی رسانه‌ها تبدیل شد و منبع تمامی این رسانه‌ها نیز حمید مساعدیان رئیس انجمن پزشکی کوهستان ایران بود.
حسین بهمنیار این خبر را که دکتر مردان پور به خاطر وی از برنامه صعود خود منصرف شده است را تکذیب کرد.
وی اظهار داشت: من در مسیر برگشت به کمپ چهار دکتر مردانپور را دیدم که در حال صعود بود و من از وی گذشتم و پس از استراحت کوتاهی در این کمپ به همراه شرپا به کمپ دو و سپس روز بعد به به یس کمپ اورست رسیدم.
این کوهنورد خراسان شمالی افزود: در ساعت 5 غروب همان روز در کمپ اصلی و در حالی که قرار بود به وسیله هلی کوپتر به پایین منتقل شوم دکتر مردان پور را دیدم که از صعود به قله منصرف شده و به پائین برگشته بود.
وی اظهار داشت: در همان شب به علت نامساعد بودن شرایط جوی امکان نشستن هلی کوپتر نبود و به همین خاطر در به یس کمپ استراحت کردم.
بهمنیار تصریح کرد: در این شب دکتر مردان پور به همراه یک پرستار کانادایی از من پرستاری کرده و به مداوای من مشغول شد.
وی افزود: روز بعد یعنی 21 ماه می من برای مداوای بیشتر با هلیکوپتر به کاتماندو رفتم که دکتر مردانپور نیز همراه من بود.
این کوهنورد خراسان شمالی تصریح کرد: در این بین برخی شایعات مبنی بر اینکه دکتر مردان پور به خاطر من از صعود منصرف شده به وجود آمد که این موضوع از جانب من تکذیب می‌شود.
کوهنوردی که روی پای خود ایستاده است
فکر می‌کنید این برنامه کوه نوردی برای حسین بهمنیار چقدر آب خورده است؟ احتمالا رقم 700 میلیون ریالی هزینه کرد بهمنیار برای شما باورکردنی نباشد اما این موضوع واقعیت دارد.
بر اساس گفته حسین بهمنیار تنها 150 میلیون ریال این هزینه توسط استانداری خراسان شمالی تقبل شده است.
وی در گفتگو با خبرنگار مهر با قدردانی از استاندار خراسان شمالی اظهار داشت: تنها نهاد حمایت کننده برای این برنامه صعود استانداری خراسان شمالی بوده است.
بهمنیار با بیان اینکه غالب هزینه‌های این صعود از محل دریافت تسهیلات و هزینه شخصی بوده است تصریح کرد: هم اکنون پس از بازگشت از رشته کوه هیمالیا با کوهی از قرض و بدهی روبرو شده‌ام.
وی اظهار داشت: اغلب بدهی من به علت مشکل پیش آمده و هزینه اجاره هلی کوپتر و قسمتی نیز به خاطر تغییرات ارزش دلار روی داد.
این کوهنورد خراسان شمالی نبود اسپانسر برای کوهنوردی در ایران را مهم‌ترین مشکل این ورزش دانست و افزود: اگر از کوهنوردان کشور حمایت مناسب به عمل آید بسیاری از آنان توانایی صعود به قلل مرتفع دنیا و اهتزاز پرچم ایران را در بلندترین نقاط دنیا خواهند داشت.
مسئولانی که عکس یادگاری گرفتند!
این کوهنورد خراسان شمالی در مورد حمایت مسئولان خراسان شمالی از برنامه صعود به اورست اظهار داشت: بجز استانداری خراسان شمالی هیچ نهاد دولتی و یا غیردولتی کوچک‌ترین هزینه‌ای را برای انجام این صعود متقبل نشده بود.
وی با بیان اینکه در سال گذشته و در جریان بازگشت موفقیت آمیز از فتح قله لوتسه بسیاری از مسئولین برای گرفتن عکس یادگاری آمده بودند عنوان کرد: این مسئولان پس از گرفتن عکس یادگاری دیگر سراغی از نیازها و مشکلات موجود نگرفتند.
بهمنیار ادامه داد: در سال جاری نیز برخی مسئولان برای گرفتن عکس یادگاری آمده بودند و مطمئنا دیگر سراغی نیز از من نخواهند گرفت.
وی افزود: با تغییرات جدید مدیریتی در اداره کل ورزش و جوانان خراسان شمالی و انتصاب یک مدیر بومی، امیدوارم رویکرد این اداره کل، حمایت عملی از ورزشکاران این رشته باشد.
این کوهنورد خراسان شمالی اظهار داشت: مردم فهیم خراسان شمالی بیشتر از سال گذشته به استقبال من آمده بودند.
وی تصریح کرد: در طی بازگشت به ایران همواره احساس می‌کردم به خاطر شکست در صعود، مردم زیادی به استقبالم نیایند اما وقتی در بجنورد با استقبال شدید مردم روبرو شدم واقعا به بزرگی این مردم ایمان پیدا کردم.
بهمنیار گفت: مردم استان ما نشان دادند که هدف و تلاش برای رسیدن، برای آنان از نتیجه حاصل شده مهم‌تر است.
کوهنوردی با کفش آهنین و عصای پولادین!
حسین بهمنیار در مورد برنامه آینده خود به خبرنگار مهر گفت: عشق صعود به بام دنیا در من همچنان زنده بوده و بیش از گذشته برای صعود به این قله اشتیاق دارم.
وی افزود: با یاری خدا پس از رهایی از بدهکاری‌های فعلی تلاش خود را برای صعود دوباره آغاز خواهم کرد.
افسرده دلان را به خرابات چه کار است؟
وقتی از حسین بهمنیار پرسیدم که با وجود این همه سختی و مشکلات مسیر صعود، چگونه هنوز در اندیشه بازگشت به همان مسیر دشوار هستید به نکته جالبی اشاره کرد و گفت: در همان لحظه‌ای که پس از ناکامی از صعود در چادر خود نشسته بودم رو به سمت اورست به او وعده دادم که بار دیگر برای فتحش اقدام کنم.
با شنیدن این صحبت کوهنورد خراسان شمالی، بی اختیار به یاد صائب تبریزی افتادم که گفته بود: نیست پروا تلخ کامان را ز تلخی‌های عشق/ آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است.
.......................
گزارش: علی خادمی
نظر شما