به گزارش خبرنگار مهر، استان البرز این روزها در حال و هوای دیگری سیر می کند، حضور گسترده و بی نظیر زائران البرزی در مراسم ارتحال امام خمینی(ره) که گروه گروه خود را در قالب کاروان های دسته جمعی، پیاده و سواره به سمت حرم امام خمینی (ره) رسانده اند تا بار دیگر با آرمانهای امام عظیم الشان شان تجدید میثاق کنند.
65 هزار زائر عاشق به حرم مطهر اعزام شدند
رئیس ستاد سالروز ارتحال امام خمینی(ره) در استان البرز در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: بیش از 65 هزار زائر از استان البرز به سمت مرقد مطهر امام خمینی(ره) در سالروز ارتحال ایشان عزیمت کردند.
احمد افضلی افزود: بالغ بر 27 هزار نفر از استان آذربایجان غربی، هشت هزار و 619 نفر از زنجان، 20 هزار و 672 نفر از همدان و هشت هزار و 542 نفر از قزوین میهمان استان البرز بودند.
افضلی با اشاره به اینکه تعداد زائران استان بالغ بر 47 هزار نفر بودند، گفت: این تعداد کسانی هستند که از اتوبوس ها و وسایل نقلیه پیش بینی شده استفاده کرده اند و بی شک تعداد زیادی نیز از وسایل نقلیه شخصی خود برای حضور در مراسم استفاده کرده اند.
وی ادامه داد: در حال حاضر اسکان و پذیرایی بیش از 65 هزار زائر در استان البرز انجام شده است و اداره آموزش و پرورش نیز به منظور اسکان و پشتیبانی تعداد بیشتری از زائران در آماده باش کامل بود .
وداع آخر...
در روزهای آخر وداع، فضای شهرهم با حال و هوای روزهای ارتحال امام عجین شده است و گویا تداعی گر روزهایی آشنا است که قبلا هم تکرار شده است.
ساعت 22 و 20 دقیقه شامگاه شنبه، سیزدهـم خـرداد ماه سـال 1368 است، لحظه، لحظه وصال مردی است که گرچه قــلبـش از کار ایستاده اما میلیـونها قلــب را بـه نور خدا و معنـویت وصل کرده است.
پانزدهـم خرداد 68 در چنین روزهایی میلیونها عزادار از شهرها و روستاهای دور ونزدیک خود را به مصلی بزرگ تهران رساندند، تا برای آخرین بار با پیکر مطهر مردی وداع کنند که با قامت استوارش، قامت خمیده ارزشها و کرامت ها در عصر سیاه ستم، با صلابت استوار کرده بود، وداع کنند.
با فرا رسیدن شـب، وقتی خورشید غروب کرد، هزاران شمع به یاد مشعلـى که امـام افـروخـته بود، در بـیابـان مصلـى و تپه هـاى اطـراف آن روشـن شـد.
خـانـواده هـاى داغدار گرداگرد شمعـها نشستند و چشمانشان بر بلنداى نـورانـى آسمان وستاره ای که در نقطه ای نا مشخص سوسو می زد دوخته شـده بود.
فریاد یا حسیـن بسیجیانی که احساس یتیمى مـى کـردنـد و بــر سـر و سینه مـى زدنـد فـضا را عـاشـورایـى تر کرده بـود و بـاور اینـکـه دیـگر صداى دلنشیـن امام خمینـى را در حسینیه جماران نخـواهند شنید، طاقتـها را از جان ها بـرده بـود .
مـردم شـب را در کـنار پیـکـر امـام بـه صبـح رسانیدند، تا نخستین ساعت بامداد شانزده خــرداد ماه سال 1368 نزدیکان امام می گویند: امام در آخرین شب زندگى و در حالى که چند عمل جراحى سخت و طولانى را درسن 87 سالگى تحمل کرده بود، نافله شب مى خـواند و قـرآن تلاوت مـى کرد؛ در ساعات آخر آرامشى ملکـوتـى داشـت و مرتب شـهادت بـه وحـدانیت خـدا و رسالت پیـامبـر اکرم (ص) را زمـزمه مـى کـرد و بـا چنیـن حــالتى بـود که روحـش به ملکـوت اعلى پرواز کرد.
وقتی که خبررحلت امــام منتشر شـد، گـویـى زلزله اى عظیـم رخ داده است، بغض ها تـرکیـد و سرتا سر ایران و همـه کانـونهایـى کـه در جـهان بـا نام و پیام امام خمینـى آشـنا بـودنـد یــکپارچه گـریستند و بـر سر و سینه زدنـد.
هیچ قلـم و بیـانـى قـادر نیست ابعاد حـادثه و امواج احساسات غیر قابل کنترل مردم را در آن روزها تـوصیف کند. انبـوهى جمعیت و شکوه حماسه حضـور مـردم در روز ورود امام خمـینى به کشـور در 12 بهمـن 1357 و تـکـرار گسـتـرده تـر ایـن حماسـه در مـراسـم تشییع پیکر امام، از شگفـتیهاى تـاریخی شد که گردش زمان هم آن را از یادها نمی برد.
خـبرگـزاریهاى رسمـى جهـانـى زیادی نیز برای ثبت این واقعه عظیم حضور پیدا کرده بودند تا با لنزهای دوربین خود این لحظات را در دل تاریخ به ثبت برسانند؛ پیـکر پاک و سبز پوش امـام بـر بـالاى بـلنـدى و در حلـقه میلیـونها نفـر از جمعیت مـاتـم زده چـون نگینى مى درخشید.
مـردم سراسیمه پیکر مطهر ایشان را به دوش می کشیدند و ضجه می زدند، آنان حق داشتـند این چنیـن ضجه کـنند و صحنه هایى پدید آورند؛ آری آنان کسـى را از دست داده بـودند کـه عـزت پـایمال شـده شان را بـاز گـردانده بود، او جمهـورى اسلامـى را بـر پـا کـرده بـود و رو در روى همـه قـدرتهاى جهـنمـى و شیـطانـى دنـیا ایستاده بـود و ده سال در بـرابـر صـدها تـوطئه برانـدازى و طـرح کـودتا و آشـوب و فتنه داخلـى و خارجـى مقاومت کرده بود، مردم فرمانده 8 سال دفاع در جبهه های دفاع مقدس، مرجع دینـى خـود و منادى اسلام راستیـن را از دست داده بـودند.
در بخش هایی از وصیتنامه امام آمده است:" با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضمیرى امیدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جایگاه ابــدى سفر مى کنـم و به دعاى خیر شما احتیاج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحیـم مى خـواهـم که عذرم را در کوتاهى خدمت و قصـور و تقصیر بپذیـرد و از مـلت امـیدوارم که عذرم را در کـوتاهى ها و قصـور و تقصیـرها بـپذیـرنـد و بـا قــدرت و تصمیـم و اراده بــه پیش بروند." گویی امام از قبل تر هم پیش بینی کرده بود که در نیمه خرداد ماه مردم را ترک خواهد کرد.
شایـد کسانـى که قـادر به درک و هضـم ایـن مفاهیـم نیستنـد، اگـر حالات مردم را در تصاویر مـراسـم تشییع و خاکسپارى پیکر مطهر امام خمینـى مشاهده کنـنـد و خـبر مرگ دهها تـن که در مقابل سنگینـى ایـن حادثه تاب تحمـل نیـاورده و قـلبـشان از کار ایستـاده بـود را بشنـوند و پیکرهایى که یکـى پـس از دیـگرى از شـدت تـاثـر بیهوش شـده بر روى دسـتها در امـواج جمعـیت به سـوى درمانگاهها روانه مى شـدند را در فیلمها و عکسها ببیننـد، در تفسیر ایـن واقعیتها درمانده شوند.
پـس از آنـکه مراسـم تـدفیـن به علت شـدت احسـاسات عـزاداران امـکان ادامـه نیافت، طـى اطلاعیه هاى مـکرر از رادیـو اعلام شـد کـه مـردم بـه خانه هایشان بازگردند ، اما صـدها هزار سوگوار از علاقه مندان دیگر امـام کـه از شهـرهاى دور راهـى تهران شده اند کرور کرور بر جمعیت تشییع کننـده افـزوده می شدند .
بعدازظهر 15 خرداد 68 در روزی که بغض امان ها را بریده بود، مراسم تـدفـین انـجـام شـد و گـوشـه هـایـى از آن نیز به وسـیـله خبرنگـاران بـه سراسر جهان مخابره شـد؛ و اینگونه بود که رحلت امام خمینـى همچـون حیاتـش منـشاء بیـدارى و نهضتـى دوباره شـد و راه و یادش جاودانه گردید چرا کـه او خود حقیـقتی جاودان بـود و حقیقت همیشه زنـده باقی خواهد ماند.
سپیده غفاری
نظر شما