به گزارش خبرگزاری مهر، "ماکسیم ساموخین" نویسنده این مقاله می نویسد: مقابله سوریه با تجاوز از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا که بر روی موج به اصطلاح "بهار عربی" سوار شده و بیش از یک سال است که ادامه دارد، تا کنون موجب مرگ بیش از 12 هزار نفر شده است. کشورهای غربی تلاش می‌کنند بشار اسد رئیس جمهور مشروع سوریه را سرنگون کرده و زمام امور این کشور را به یک دولت دست نشانده واگذار نمایند. روسیه و چین به عنوان تنها ضامن صلح ناپایدار در سوریه باقی مانده و جلوی صدور قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد را می‌گیرند که ممکن است موجب بمباران های فراگیر این کشور شوند. البته بعید نیست که تلاش های دیپلماتیک به هدر برود. به نظر می‌آید که سوریه به تکرار سرنوشت یوگسلاوی، عراق، افغانستان و لیبی محکوم شده است.
این روزنامه می نویسد: فرانسوا اولاند رئیس جمهور جدید فرانسه اظهار داشت که مداخله نظامی می‌تواند به بحران سوریه پایان دهد. کوفی عنان فرستاده ویژه سازمان ملل و اتحادیه کشورهای عرب، با "خروس فرانسوی" هم‌آوا شده و از بشار اسد می‌خواهد که همه مجرمین جنگی و مزدورانی از زندان آزاد کند تا زیر پرچم بهار عربی غیر نظامیان سوریه را به قتل می‌رساندند. این بیانیه ابلهانه در شرایط اعمال تروریستی بی وقفه و درگیری‌های نیروهای دولتی با به اصطلاح "ارتش آزاد سوریه" که از شبه نظامیان مختلف تشکیل شده و تنها 10درصد اعضای آن را شهروندان سوریه تشکیل می‌دهند، به عنوان دعوت به دست کشیدن از دفاع از مردم کشور و دادن آنها به خورد تروریست‌ها جلوه می‌کند.
ماکسیم ساموخین می نویسد: مسئله سوریه اصولاً حل شده است. آمریکا با لجاجت یک شخص دیوانه، به تدریج همه رژیم‌های مستقل را که نمی خواهند به ساز آمریکا برقصند، از بین می‌برد. آمریکا معمولاً به دست دیگران این کار را می‌کند ولی گاهی ، در صورتی که خطری نداشته باشد، چنانچه این کار امن باشد، بی میل نیست خود اسلحه در دست بگیرد.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: سرکوب رژیم‌های مستقل مغضوب همیشه بر اساس یک سناریو صورت گرفته است. ابتدا این رژیم را "دیکتاتوری" می نامند. دسته‌های مزدوران و مخالفان اندک محلی، مناقشه مسلحانه با مقامات حاکم را شروع می‌کنند. در یک فرصت مناسب، قاعدتاً در آستانه جلسه شورای امنیت سازمان ملل، یک عمل تحریک‌آمیز با تلفات فراوانی رخ می‌دهد. رسانه‌های گروهی با یک صدا رژیم "دیکتاتوری" را به ارتکاب این جرم متهم می‌کنند. طرح "برقراری صلح" شکست خورده و نیروهای خارجی برای دفاع از غیر نظامیان در برابر حاکم مستبد به این کشور اعزام می‌شوند. در نتیجه اشغال کشور توسط نیروهای حافظ صلح دهها هزار نفر از شهروندان این کشور کشته می‌شوند. زیرساخت این کشور ویران شده و جنگ داخلی شروع می‌شود. دولت دست نشانده امکان باز یافتن استقلال واقعی این کشور را منتفی می‌کند.
چند سال بعد معلوم می‌شود که دیکتاتور در حقیقت کسی را نکشته و اینکه این عمل تحریک آمیز توسط سازمان "سیا" طراحی شده بود. ولی جامعه جهانی به این اطلاعات توجه نخواهد کرد زیرا مشغول افشاندن بذرهای دموکراسی به وسیله بمب‌افکن‌ها در یک کشور مغضوب دیگر خواهد بود.
این نویسنده در ادامه می نویسد: این روند در یوگسلاوی انجام شد. در عراق هم سلاح‌های کشتار جمعی که بهانه اساسی برای جنگ با بغداد شده بود، کشف نشد ولی تجاوز صورت گرفته و جنگ در این کشور همچنان ادامه دارد. بدیهی است که روزنامه‌های اروپایی این موضوع را مسکوت می‌گذارند. لیبی که شکوفا‌ترین کشور شمال آفریقا بود، دچار همین سرنوشت شد. جنگ در سوریه اجتناب‌ناپذیر است و راه بازگشت وجود ندارد. با وجود اینکه روسیه و چین از صدور قطعنامه‌های مربوطه ممانعت می‌کنند، غرب از "خط کنترل" عبور کرده است. کشف جسدهای مردم در روستای حوله سوریه در آستانه جلسه شورای امنیت برای غرب بسیار مناسب بود. با وجود نامشخص بودن عوامل این قتل، کشورهای غرب همه با هم بشار اسد را مقصر کشتار مردم سوریه دانستند. به دستگاه تبلیغاتی اتحادیه اروپا اجازه دادند که او را "دیکتاتور خونین" بنامند. بزودی افکار عمومی غرب برای بمباران‌های گسترده سوریه آماده خواهد شد.
نظر شما