به گزارش خبرنگار مهر، داود بیجاد ظهر پنج شنبه در خزان بهار، دل به خاک سپرد و روحش را به کرانه های آبی نیلی همچون فیروزه ای سفالینه هایش سپرد.
تشیع پیکر این هنرمند که با تبحر دستانش سفالینه ها می ساخت، ما را به یاد این شعر معروف انداخت که می گفت: می دانم پس از مرگم چه خواهد شد، نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت، ولی بسیار مشتاقم که از خاک گلویم سوتکی سازد، گلویم سوتکی باشد، بدست کودکی گستاخ وبازیگوش، دم گرم و چموش خویش را بر گلویم سخت بفشارد و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد، بدین سان بشکند در من، سکوت مرگبارم را.....
بیجاد متولد سال 1324 و فارغ التحصیل در رشته هنر عنوان درجه دوم هنری صنایع دستی را هم کسب کرده و آقا داوود نامی هنری بود که او برای خود انتخاب کرده بود.
بیش از چهل سال فعالیت مداوم در عرصه سفال وسرامیک و حضور در نمایشگاههای خارجی و داخلی خود دلیل متقنی بر حضوری تاثیرگذارش در این هنر بوده است.
آری آقا داوود امروز به دل خاک رفته است و شاید هنرمندانی معدود همچون او پیدا شوند که خاک این کوزه گر را به هنر کیمیا کنند و سفالینه های منقشی همچون او بسازنند.
پرواز پدر هنرهای تجسمی در البرز
شاید اکنون که هنر تجسمی در البرز دیگر پدری ندارد به سختی بتوان هنرمندانی همچون او را تربیت کرد و به جامعه هنری ملحق ساخت و شاید بتوان گفت که با آرام گرفتن این هنرمند که لحظه ای برای ساخت سفالینه ها درنگ نداشت، حداقل برای چندین سال هنرتجسمی هم درالبرز آرام بگیرد.
دیداری از جنس خداحافظی
صبح امروز در حالی هنرمندان البرز به همراه جمعی از مدیران فرهنگ و ارشاد در مراسم بدرقه این سفالگر حضور داشتند که قرار بود امروز در میعادی با چند نفر هنرمندان پیشکسوت برای قدردانی از او حضور پیدا کنند.
در هفته اخیر رویدادی نو و بدیع در استان البرز به وقوع پیوسته و آن هم حضور نماینده ای از سوی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
رضا محمدی نماینده ای از سوی حمید شاه آبادی است که کوله بار سفر بسته است و عازم هر یک از استان ها می شود تا ضمن دیدار نزدیک با هنرمندان هر شهر و دیار دغدغه های پیشکسوتان را در قالب دست نوشته هایشان به دست این مسئول در وزارت خانه برساند و از آنها تقدیرکند.
طبق برنامه ریزی های قبلی قرعه دیدار با داود بیجاد به امروز موکول شده بود، اما چه دیر به یاد این هنرمند افتادیم، صبح امروز مدیرکل فرهنگ و ارشاد استان به همراه جمعی از اهالی فرهنگ و هنرعازم دیداری از جنس وداع همیشگی با این هنرمند شدند و تنها مجال فاتحه ای از سوی اهالی هنر نصیب این هنرمند شناخته شده در عرصه کشوری و ناشناخته دراستان البرز باقی ماند.
دیگر فرصتی برای ملاقات چهره به چهره با این هنرمند دست نداد تا پای درد دل های او بنشینیم، دیگر عقربه ها مجالی برای ماندن ندادند تا دغدغه های این سفال گر شنیده شود، اما بی شک آثار باقی مانده از او که با دستانش به تصویر درآمده است خود گویای دغدغه های چهل ساله این هنرمند خواهد بود.
شاید حمایت و قدردانی از زحمات بی دریغ این دست از هنرمندان برای کشور کوچکترین حرکت برای به تکاپو درآمدن چرخ های هنر باشد.
به واقع سکته قلبی داود بیجاد، تلنگری است تا هر چه سریع تر هنرمندان به نام استان البرز و پیشکسوت ها را که اندوخته های بیشماری در مسیر هنر کسب کرده اند برای حضور در عرصه های مختلف و آموزش هنرمندان جوان به کار گرفته شوند، شاید فردا برای این کار کمی دیرباشد.
سفالینه هایی که خاک می گیرند
داود بیجاد هنرمندی بود که شاید آنگونه که درخور او بوده است در استان هنرمند پرور البرز شناخته شده نبود و اکنون با خبر کوچ اش به دیار باقی فقط خاطره ای از او زنده شود و گرد زمانه بر اندام سفالینه هایش می نشیند.
امروز روز دیداری از جنس وداع با هنرمند سفالگر البرزی بود که سال ها از خاک، سفالینه ها می ساخت اما خود در دل خاک آرام گرفته است.
بی شک روزی سفالگر دیگری همچو او از خاک وجود او گلی خواهد ساخت و سفالینه یا کوزه ای را نقش بند خواهد کرد که از رس وجود او ماهیت گرفته است و آن زمان این ظرف کیمیایی است که خط خال این هنرمند را تصویر گر خواهد بود.
درگذشت پدرهنرهای تجسمی البرز را کلیه هنرمندان و اصحاب فرهنگ و هنر تسلیت می گوییم.
........................................
گزارشگر : سپیده غفاری
نظر شما