به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه "زوددویچه سایتونگ" در تحلیلی به قلم "مارتین وینتر" نوشت: غرب هیچ گزینه نظامی را برای سوریه در نظر ندارد. نه ناتو و نه اروپاییان نمی توانند با خشونت با رژیم اسد درگیر شوند. به جای کاربرد گزینه نظامی هوشمندانه تر این است که غرب روی راه حلهای سیاسی متمرکز شود.
نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: تصاویر و خبرهایی که از سوریه به گوش می رسد وحشتناک است. البته این دلیلی نیست که ما به مداخله نظامی در سوریه رو آوریم و درباره این کشور گزینه نظامی راه حل مسئله نمی باشد.
زوددویچه سایتونگ در ادامه نوشت: گزینه نظامی که به عنوان اولین رئیس جمهوری یک کشور غربی "فرانسوا اولاند" پیشنهاد آن را داد تنها یک تهدید توخالی است. بشار اسد واقعا از این مسئله ترسی ندارد که ناتو یا اروپاییان وی و رژیمش را با خشونت به زانو درآورند. چرا که آنها نه توانایی این اقدام را دارند و نه آن را می خواهند.
نویسنده در ادامه نوشت: ناتو و اروپا نمی توانند در سوریه دست به مداخله نظامی بزنند چرا که صندوقهای وزارت دفاع آنها خالی شده است و بعد از پایان جنگ لیبی ناتو با کمبود مهمات برای به راه انداختن یک جنگ دیگر مواجه است. در ضمن همه کشورهای عضو ناتو مرحله خروج از افغانستان را که از نظر نظامی و مالی بار سنگینی را بر دوش آنها قرار داده است در پیش رو دارند. از این رو دمشق با خونسردی به حدس و گمانها درباره احتمال مداخله نظامی غرب در کشورش واکنش نشان می دهد.
زوددویچه در ادامه تصریح کرد: از طرفی ناتو حتی اگر توانایی مداخله نظامی در سوریه را داشته باشد اما تمایلی به این کار ندارد و این امر درباره آمریکا نیز صدق می کند. آمریکاییها و همچنین شرکای اروپایی آنها از مداخله نظامی در افغانستان و لیبی یاد گرفته اند که چنین اقدامی به ندرت آنچه را که آنها دنبال می کنند را برای آنها به بار می آورد.
در ادامه آمده است: هیچ کس دقیقا نمی داند شورشیان در سوریه چه کسانی هستند و سوریه بعد از سقوط رژیم اسد چگونه خواهد بود. این خواسته غرب به منظور کمک به شورشیان در سوریه این خطر را توجیه نمی کند که ما تمام منطقه را با یک مداخله نظامی به آتش بکشیم. هوشمندانه تر این است که ما خود را روی کاربرد یک راه حل سیاسی متمرکز کنیم. اما در این راستا باید اتحادیه اروپا و ناتو از برخی از خواسته ها و توهمات خود در قبال سوریه دست بکشند. هیچ راه حلی که صرفا با علایق و آرزوهای اروپایی منطبق باشد برای این کشور وجود ندارد.
نویسنده در ادامه خاطر نشان کرد: برای اینکه تضادها و خشونتها در کشور سوریه را حل کنیم باید روسیه و ایران نیز در این امر دخالت داده شوند. مسکو در سوریه علایق ژئو استراتژیکی را دنبال می کند که البته غرب را عصبانی می کند، اما ما باید آن را در نظر بگیریم. از طرفی ما نباید قراردادهای همکاری بین تهران و دمشق را نادیده بگیریم. هدف اصلی همه تلاشهای بین المللی نباید تغییر رژیم در دمشق باشد بلکه باید پایان خشونتها در نظر گرفته شود.
زوددویچه در ادامه تصمیم کوفی عنان برای حل بحران سوریه مبنی بر کمک گرفتن از ایران و روسیه در غالب طرح "گروه تماس" را راهکاری درست ارزیابی کرده و نوشت: این دو کشور به ندرت به یک بحران طولانی مدت در سوریه که علایق آنها را به خطر می اندازد علاقمندند.
زوددویچه در بخش پایانی این مطلب نوشت: این مسئله ای است که ممکن است اروپاییان از آن اکراه داشته باشند اما حقیقت این است که اسد تنها یک مسئله در سوریه نیست، بلکه همچنین بخشی از یک راه حل است و باید با وی مذاکره شود.
نظر شما