علی اصغر داداش پور در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: کمبود منابع آبی و پائین بودن راندمان آبیاری در مزارع برنج، لزوم استفاده بهینه و افزایش بهره وری از منابع موجود را می طلبد.
وی اظهارداشت: در ایران، کشاورزی بزرگترین متقاضی آب است بطوریکه 93 درصد از آب قابل استحصال سالانه در این بخش استفاده می شود.
مدیر هماهنگی و ترویجی سازمان جهاد کشاورزی گیلان گفت: توجه ویژه ای به نحوه بکارگیری این منابع و برنامه ریزی دقیقی برای استفاده بهینه از منابع آبی موجود، ولی محدود برای کشت پایدار صورت گیرد.
وی افزود: آب در کشاورزی یکی از ارکان اساسی کشت و زرع است بنابراین بهره برداری پایدار از منابع آبی و حفاظت از اکوسیستمهای گیاهی و جانوری که به نوعی متکی به اکوسیستمهای آبی هستند از وظایف اساسی هر فرد و جامعه ای است.
داداش پور به اهمیت آبیاری در زراعت برنج اشاره کرد و گفت: آبیاری شالیزار از مهمترین عملیاتهایست که باید در زراعت برنج انجام شود چون برنج گیاهی متحمل به غرقابی است.
وی گفت: وجود آب باعث انتقال مواد مختلف از ریشه به ساقه، برگ و دانه ها شده و در نتیجه موجب تهیه مواد خشک می شود.
مدیر هماهنگی و ترویجی سازمان جهاد کشاورزی گیلان افزود: مقدار آب مورد نیاز برای برنج بستگی به روش کاشت، ابعاد کرتها، تراکم بوته ها، مقدار مصرف مواد تقویت کننده، نوع بافت خاک، شرایط اقلیمی، شرایط اکولوژیکی و رقم مورد کاشت داشته و بطور کلی در ارقام زودرس نیاز آبی کمتر و در ارقام دیررس نیاز آبی بیشتر است.
وی ادامه داد: برنج در طول دوره رشد خود بطور متوسط به 30 تا 35 هزار متر مکعب آب نیاز دارد، این مقدار آب باید در هنگام پنجه زنی، تشکیل خوشه، گلدهی به اندازه کافی در اختیار گیاه قرار گیرد.
داداش پوریادآورشد: اگر در مرحله تشکیل خوشه و گلدهی آب و رطوبت کافی در اختیار گیاه قرار نگیرد، عمل تلقیح به خوبی انجام نشده و برنج به دست آمده دارای عملکرد پائینی خواهد بود زیرا در رطوبت کم دانه های گرده نمی توانند به تخمدان نفوذ کنند و در نتیجه تلقیح انجام نگرفته، دانه های پوک تولید می شوند.
نظر شما