گروه بیست محفلی بی محتوا/ ‌نشست مکزیک فاقد ‌کامل ‌اراده برای حل معضلات بشری بود

به گزارش خبرگزاری مهر، "پتر روشایلو" (Петр Рушайло) در مطلبی تحت عنوان "اجلاس سران بدون موضوع و محتوا"  در روزنامه "اخبار مسکو" می نویسد: اجلاس سران گروه 20 که در روزهای سه شنبه و چهارشنبه ‌در ‌مکزیک ‌برگزار ‌شد، ‌می‌توانست ‌به ‌عنوان ‌یک ‌ملاقات ‌"تاریخی" ‌شناخته ‌شود. ‌البته ‌از ‌یک ‌زاویه ‌دید ‌واقعاً ‌تاریخی ‌شده ‌است. ‌تاریخدانان ‌آینده ‌می‌توانند ‌بنویسند ‌که ‌رهبران ‌کشورهای ‌جهان ‌در ‌سال ‌2012 ‌به ‌خوبی ‌مسائل ‌بشریت ‌را ‌درک ‌می‌کردند ‌ولی ‌فقدان ‌کامل ‌اراده ‌برای ‌جستجوی ‌راه ‌حل‌های ‌رضایت ‌بخش ‌بحران ‌را ‌از ‌خود ‌نشان ‌دادند.

روشایلو با اشاره به بخش هایی از بیانیه پایانی نشست گروه بیست می نویسند: بدیهی ‌است ‌که ‌کسی ‌از ‌این ‌گونه ‌جلسات ‌انتظار ‌اتخاذ ‌تصمیمات ‌سرنوشت ‌ساز ‌را ‌نداشت. ‌ما ‌عادت ‌داریم ‌که ‌سیاستمداران ‌برای ‌بحث ‌و ‌گفتگو ‌گرد ‌هم ‌می‌آیند ‌ولی اکنون ‌این کار کافی ‌نیست ‌زیرا ‌در ‌شرایط ‌بحران ‌اقتصادی، ‌این ‌افراد ‌باید ‌بیشتر ‌تلاش ‌بکنند. به ‌عبارت ‌دیگر، ‌رهبران ‌گروه ‌20 ‌فقط ‌می‌توانند ‌از ‌چیزی ‌استقبال ‌کنند. ‌ ‌این ‌در ‌حالی ‌است ‌که ‌در ‌اسپانیا، ‌یکی ‌از ‌کشورهای ‌مشکل ‌ساز ‌منطقه ‌یورو، ‌نرخ ‌بیکاری ‌به 30 درصد‌ رسیده ‌و ‌مردم ‌به ‌خیابان ها ‌می‌ریزند ‌و ‌حاضرند ‌به ‌کلانتری‌ها ‌حمله ‌نمایند. ‌در ‌این ‌رابطه ‌می‌توان ‌یادآوری ‌کرد ‌که ‌روزولت ‌رئیس ‌جمهوری سابق ‌آمریکا ‌در ‌زمان ‌"رکود ‌بزرگ" ‌هر ‌هفته ‌طی ‌پیام‌های ‌رادیویی ‌برای ‌ملت ‌توضیح ‌می‌داد ‌که ‌دولت ‌وی ‌برای ‌برطرف ‌کردن ‌بحران ‌چه کار ‌می‌کند. ‌ولی ‌ما ‌دوباره ‌شعارهای ‌رهبران ‌کشورهای ‌جهان ‌را ‌می‌شنویم ‌که ‌حاضر ‌نیستند ‌درباره ‌اشتغال، ‌بهروزی ‌مالی ‌و ‌مسائل ‌مهم ‌دیگر ‌هیچ ‌تصمیمی ‌بگیرند ‌یا ‌حتی ‌وعده ‌بدهند.

روزنامه مسکونیوز در ادامه آورده است: به ‌نظر ‌می‌آید ‌که ‌سیاستمداران ‌برجسته ‌جهان ‌نمی‌فهمند ‌که ‌هنگامی ‌که ‌خانه ‌آن‌ها ‌آتش ‌گرفته ‌است، ‌نباید ‌در ‌باره ‌ماهیت ‌شیمیایی ‌آتش ‌بحث ‌کنند ‌بلکه ‌باید ‌آن ‌را ‌خاموش ‌نمایند. ‌ولی ‌در ‌بیانیه ‌مشترک ‌گروه ‌20 ‌بحث ‌درباره ‌نظارت ‌بیشتر ‌بر ‌بانک‌ها، ‌تأمین ‌پایداری ‌بازارهای ‌کالاها ‌(به ‌خصوص ‌بازار ‌نفت) ‌و ‌مقابله ‌با ‌حمایت ‌بی ‌رویه ‌از ‌بازار ‌داخلی ‌با ‌همین ‌لحن ‌نظری ‌توصیف ‌شده ‌است.

روشایلو می نویسد: البته ‌می‌توان ‌خوشحال ‌شد ‌که ‌رهبران ‌کشورهای ‌جهان ‌بالاخره ‌ابعاد ‌مصیبتی ‌را ‌که ‌با ‌آن ‌روبرو ‌شدند، ‌درک ‌کرده‌اند. ‌ولی ‌فقدان ‌توصیه‌ها ‌و ‌پیشنهادهای ‌مشخص ‌و ‌عدم ‌قاطعیت ‌در ‌مبارزه ‌با ‌بحران ‌باعث ‌ناراحتی ‌می‌شود. ‌گروه ‌20 ‌از ‌کسانی ‌تشکیل ‌شده ‌است ‌که ‌برای ‌اتخاذ ‌تصمیمات ‌و ‌نه ‌برای ‌بحث ‌نظری ‌درباره ‌مشکلات ‌انتخاب ‌شدند. ‌به ‌عنوان ‌نمونه ‌بارز ‌اتخاذ ‌تصمیمات ‌هماهنگ ‌شده ‌می‌توان ‌به ‌رفتار ‌بانک‌های ‌مرکزی ‌در ‌سال‌های ‌2009-2008 ‌اشاره ‌کرد ‌که ‌در ‌آن ‌زمان ‌بانک‌های ‌مرکزی ‌بدون ‌مشورت ‌با ‌سران ‌کشورها ‌با ‌هم ‌درباره ‌تدابیر ‌فوری ‌در ‌جهت ‌تثبیت ‌اوضاع ‌توافق ‌نمودند. ‌حال ‌نوبت ‌سیاستمداران ‌سطح ‌عالی ‌است ‌که ‌درباره ‌این ‌گونه ‌اقدامات ‌به ‌توافق ‌برسند. ‌اوضاع ‌به ‌گونه‌ای ‌شکل ‌گرفته ‌است ‌که ‌آنها ‌باید ‌همه ‌فرمول‌های ‌"نزاکت ‌سیاسی" ‌را ‌کنار ‌گذاشته ‌و ‌برنامه ‌اعمال ‌خود ‌را ‌به ‌صورت ‌کاملاً ‌مشخص ‌ارائه ‌دهند. ‌ولی ‌آنها ‌نمی‌خواهند ‌این ‌کار ‌را ‌بکنند ‌و ‌ترجیح ‌می‌دهند ‌به ‌حرف های ‌عمومی ‌بسنده ‌کنند که ‌البته ‌ممکن ‌است ‌مشکل شان ‌این ‌باشد ‌که ‌نمی‌توانند ‌چیزی ‌پیشنهاد ‌کنند.