پیام‌نما

وَلَنْ تَرْضَى عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ * * * یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. بگو: مسلماً هدایت خدا فقط هدایت [واقعی] است. و اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود. * * * از تو کی خوشنود گردند ای ودود! / از رهی، هرگز نصاری و یهود؟

۱۷ تیر ۱۳۹۱، ۸:۲۹

پرونده ای برای "دروغ"-9/

منافع ملتها با دروغ تأمین نمی‏شود

یک استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه به هیچ وجه با دروغ گفتن نمی‎توان مصالح و منافع یک کشور را حفظ و تأمین کرد، گفت: پیامد دروغ گفتن از بین رفتن نظام یا سست شدن استحکام حکومت درپی بی اعتمادی به آن و درنهایت متلاشی شدن و تباهی حکومت خواهد بود.

دکتر قاسم پورحسن درمورد دروغ در سیاست به خبرنگارمهر گفت: یک اشتباه متداولی که امروزه در حوزه سیاست شکل گرفته این است که سیاست با فریب و نیرنگ و دروغگویی پیوند خورده است. این دیدگاه کاملاٌ غلطی است. هیچ یک از متفکران حوزه سیاست دروغ را به عنوان اصل و پایه سیاست تلقی نکرده‎اند. در هیچ دوره‎ای، در اندرزنامه‏های ایرانی یا سیاست نامه‏های که وجود دارد و چه حتی در اندیشه‏های سیاسی مغرب زمین، کسی اساس سیاست را دروغ و فریب و نیرنگ قرار نداده است.

وی افزود: در ایران راستگویی در تمام شئون و مناسبات جمعی از جمله سیاست به عنوان پایه و شالوده تلقی می‎شده و یک حقیقت بوده است. سقراط هم عنوان می‎کند که با خصلت‏های نیک و فضیلت‎های حاکم است که دولت نیک پدید می‏آید. در اندیشه زرتشتی دادگری فضیلت محسوب می‏شده و ممکن نیست که دادگری با دروغگویی عجین شود. خواجه نظام الملک هم در پندهایش به حاکمان عنوان می‎کند که ماندگاری حکومت در پرتو دادگری است و حاکم نباید از خدعه و فریب و نیرنگ استفاده کند زیرا حکومتش متلاشی خواهد شد.

استاد گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: در اسلام هم حق حاکم بر مردم و حق مردم بر حاکم از بزرگترین حق‎هاست. در گلستان سعدی هم در داستان دو وزیر، سعدی در مقابل امری که سبب فتنه شود می‎گوید لزومی به راستگویی در این صورت نیست. حکومت کردن فضیلت است و دروغ گفتن رذیلت. بنابراین حکومت تمشیت و به سامان بردن امور جامعه است. سیاست کردن و رستگاری جامعه با دروغ پیوندی ندارد. اصل مهم در سیاست این است که هیچ حاکمی نباید به دروغ متوسل شود زیرا دروغ زشت ترین اعمال در سیاست است.

این محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه درمورد تبعات دروغگویی در سطح مقامات سیاسی هم تصریح کرد: ماندگاری و پایه یک حکومت مطلوب با دادگری و عدالت و راستگویی است. هرنوع دروغی با هر بهانه‏ای حتی دروغ مصلحت‏آمیز نمی‎تواند موجب قوام حکومتی بشود. هرحکومتی هرچقدر قدرتمند با دروغگویی متلاشی خواهد شد. چه دروغ بین خود و چه به مردم یا حکومت‏های دیگر باشد.

پورحسن درپایان گفت: به هیچ وجه بادروغ گفتن نمی‎توان مصالح و منافع یک کشور را حفظ و تأمین کرد این تصور کاملاً غلطی است. پیامد دروغ گفتن از بین رفتن نظام یا سست شدن استحکام حکومت درپی بی اعتمادی به آن و درنهایت متلاشی شدن و تباهی حکومت خواهد بود. تنها در پرتو حق طلبی و عدالت طلبی است یک حکومت است که مردم می‎توانند به حقوقشان دست یابند.

کد خبر 1640205