دکتر محمد حسین ساکت درمورد دروغگویی و قبح آن در سیاست به خبرنگار مهر گفت: دروغ در همه جا بد است و در سیاست بدتر. ولی متأسفانه سالهاست که شاهد دروغ در جامعه هستیم.
وی افزود: با بررسی تاریخی ناهنجاریهای موجود در ایران باستان در کتیبههای منتسب به کوروش او از چند چیز گلایه دردناکی داشته که مهمترین آنها دروغگویی بوده است. البته دروغگویی یک ناهنجاری اخلاقی و کیفری ویژه ایران باستان نبوده و در همه ممالک کم و بیش این امر بوده است. نگرانی پادشاه ایران باستان نشان دهنده دغدغه و کژتابیهایی است که پادشاه و جامعه از دروغگویی رنج میبردند.
مستشار پیشین دیوان عالی کشور ادامه داد: با آمدن اسلام دروغگویی یک گناه کبیره شمرده شد و به تعبیر امام صادق(ع) اگر همه گناهان را در یک صندوق گردآوریم کلید آن دروغ است. در روایتی دیگر شخصی به محضر پیامبر آمد و گفت میخواهم ناهنجاریهایی مرتکب شود پیامبر فرمود هرکاری میکنی بکن فقط دروغ نگو. آن شخص دید که با دروغ گناهان دیگرش انجام شدنی است و بدون دروغ گناهی نمی‌شود مرتکب شد بنابراین برای وفا به عهدش از همه گناهان دست کشید.
این حقوقدان و وکیل دادگستری درمورد دروغ در سطح مقامات سیاسی ما هم گفت: دروغ از مقامات بالا تا رده پائین دامنگیرسیاسیون ما شده است. چرا به کوچکترین مسائل گیر میدهیم و همه بسیج میشوند تا جلوی آن گرفته شود ولی در مورد دروغ مقامات که صدماتش بسیار بیشتر از برخی از مسائل است هیچ کس صدایش در نمیآید. اسلام به لباس و آداب غذا خوردن کاری ندارد و برخورد با اینها فقط دلسردی به دین را به همراه میآورد.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: هرجرمی یا بزهای حتی به صورت نمادین ریشه اولیه آن در دروغ است. برای مثال در خیانت در امانت باید دروغ گفت. یعنی بگوییم امانتی دست من ندادهاید. بسیاری از عادتهای زشت ما در دروغ است از جمله دورویی و چاپلوسی. البته باید کار مثبت یک نفر را گفت. مثلاً تقدیر از رفتگری که کیف حاوی میلونها تومان فردی را به صاحبش برگرداند و رسانهها در این مورد بسیار خوب عمل کردند کار پسندیدهای است.
ساکت در پایان یادآور شد: دروغ خیلی از نمادهای عبادی را تحت الشعاع خود قرار میدهد و باید با آن مبارزه کرد. مسئولان رفتارشان آئینه جامعه است، دروغ آنها بازتاب گسترده‌ای در جامعه خواهد گذاشت.
نظر شما