به گزارش خبرگزاري مهر به نقل از روزنامه گاردين، جان بولتون به دليل صراحت در گفتار و رفتار نامناسب و همچنين خصومت شديد با موسسات و توافق نامه هاي چندجانبه معروف است و همين ويژگي هاي وي كه هم اكنون نماينده آمريكا در سازمان ملل شده است، ممكن است واشنگتن را از بهره هايي كه مي تواند به دست آورد دور كند. بنابراين به خوبي مي توان ترس و وحشت همگان را از اين انتخاب جرج بوش درك كرد.
اين سرمقاله مي افزايد : در طول نخستين دوره رياست جمهور جرج بوش بولتون به عنوان مسئول كنترل تسليحات و امنيت سومين نفر در وزارت امور خارجه آمريكا به حساب مي آمد. وي به طور اساسي با دادگاه بين المللي لاهه كه بسيار از تصميماتش را با ملاحظات چندجانبه اتخاذ مي كند، مخالفت دارد. البته واشنگتن هم هرگز همكاري مناسبي با لاهه به ويژه در موضوع اخير مربوط به دارفور سودان نداشته است.
گاردين همچنين مي نويسد : دردوره كالين پاول وي با ايران و كره شمالي برخورد كرد و پيونگ يانگ هم در پاسخ به اين رفتار وي را "تفاله بشريت" ناميد. ماه گذشته هم از انتخاب محمد البرادعي به عنوان مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي براي دوره سوم جلوگيري كرد. وي با تلاش هاي ديپلماتيك اروپا براي رويارويي با برنامه هاي هسته اي ايران هم مخالفت دارد.
اين روزنامه مي افزايد : بولتون با ارسال نامه اي به سازمان ملل خواهان حل موضوع هسته اي ايران به طور يك جانبه شده و گفته است كه با موضع گيري هاي كاندوليزا رايس درباره همكاري با اروپا در به نتيجه رساندن برنامه هاي هسته اي ايران موافق نيست. وي به طور كلي مخالفت خود را با سياست هاي رايس مبني بر گفتگو با جامعه جهاني را رد مي كند و خواهان يك جانبه گرايي صرف از سوي امريكا است.
به نوشته گاردين، بسياري از تحليل گران اعتقاد دارند نشاندن جان بولتون بر كرسي دائمي پرجنجال شوراي امنيت سازمان ملل آن هم زماني كه بحث اصلاحات سازمان ملل و توسعه شوراي امنيت مطرح است، به طور واضح اين پيام را مي دهد كه اين بار هم همه چيز در سازمان ملل به سود آمريكا و با محور يك جانبه گرايي واشنگتن پيش خواهد رفت.
اين روزنامه مي افزايد : در ماههاي اخير ما شاهد هستيم كه آمريكا ديگر مشكلاتش را حتي با كوفي عنان دبير كل سازمان ملل نيز مطرح نمي كند و بررسي برنامه نفت در برابر غذا را هم كه يكي از رسوايي هاي سازمان ملل محسوب مي شود و آمريكا آن را بهانه اي براي فشار آوردن به عنان قرار داده بود، مطرح نمي شود. اين نشانه ها خبر بدي براي كساني است كه خواهان متعهد شدن آمريكا در گفتگو با كشورهاي جهان هستند.
نظر شما