به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا بهشتی در مراسم هفتمین سالگرد سید میرمصطفی عالی نسب که عصر روز پنجشنبه در محل موسسه مطالعات دین و اقتصاد با حضور جمعی از اقتصاددانان برگزار شد، طی سخنانی اظهار داشت: پاسداشت بزرگانی که تنها به ذکر نام آنها بسنده کنیم و برگزاری جلساتی که گاهی با هزینه های کلان و کم ثمر است، نتیجه ای در بر نخواهد داشت بلکه باید بدانیم از این جلسات چه بهره خواهیم گرفت.
وی افزود: برخورد با مرحوم عالی نسب یک تجربه بود و مواجهه با وی تجربه ای بود که نظیرش را کمتر می شد، یافت. بهشتی با اشاره به اینکه 25 سال پیوسته به غیر از فاصله ای که برای تحصیل از ایران خارج شده بود، با مرحوم عالی نسب ارتباط داشت، گفت: حضور در محضر وی همیشه آموزنده بود، چرا که وقتی سخن می گفت به معنای واقعی آدمی احساس می کرد که از عمقی برخوردار است و اظهارنظر های وی، برخوردار از بینشی روشن بود.
وی با بیان اینکه مرحوم عالی نسب مرد میدان عمل اقتصادی بود، گفت: در روزگاری که چنین افرادی در جامعه کم بودند، حضور مرحوم عالی نسب جاذبه های زیادی ایجاد می کرد به طوری‌که روبرو شدن با وی انسان را به تامل و تواضع در برابر شخصیت خودساخته اش وا می داشت.
بهشتی افزود: علاوه بر دانش و تجربه عمیق مرحوم عالی نسب، حضور عملی ایمان در فکر و در سخن او بسیار قابل توجه بود به طوری‌که همنشینی با وی هم عقل افزا و هم دین افزا بود.
وی با بیان اینکه مرحوم عالی نسب به لحاظ علمی شخصیتی بسیار ممتازی داشت، گفت: وی از نگاه کلان اقتصادی برخوردار بود به طوری‌که از دایره نگاه خرد خود را فرا کشید و در سطح ملی و بین المللی قدرت تجزیه و تحلیل مسائل اقتصادی را داشت.
بهشتی افزود: سخنان مرحوم عالی نسب در جلساتی تصمیم گیری‌ها بسیار حائز اهمیت و مثمر ثمر بود. سخنان وی از سنخ متفاوتی با سخنان کسانی بود که در چارچوب اقتصاد خرد به مسائل نگاه می کردند.
وی در ادامه افزود: در یکی از جلساتی که در نخست وزیری در مقاطع اولیه انقلاب برگزار شد، بحث بر سر آن بود که بتوان به نوعی صادرات غیر نفتی را افزایش داد؛ آنهم در شرایطی که درآمد ما به طور اسفناک از فروش نفت پایین بود.
بهشتی با اشاره به خاطره ای در مقاطع جنگ تحمیلی، اظهار داشت: در همان دوران جماعتی از باغدارها به دفتر نخست وزیری مراجعه کرده بودند و انتظارشان از دولت این بود که برای اینکه سیب‌هایشان از بین نرود، به آنها ارز دولتی داده شود تا بتوانند سیب‌هایشان را صادر کنند در حالی که مرحوم عالی نسب به آنها گفت با توجه به شرایط فعلی نمی توانیم حتی ارز مختصری را برای صادرات سیب هایتان در اختیار شما بگذاریم، چون شما تنها از منظر یک باغدار به موضوع نگاه می کنید در حالی که این موضوع ابعاد مختلفی دارد.
وی اضافه کرد: مرحوم عالی نسب با محاسبات خود به آنها نشان داد که صادرات سیب در آن شرایط نه تنها موجب ارز آوری به کشور نمی شد بلکه ارز را هم از کشور خارج می کرد و من آنجا متوجه شدم که نگاه خرد یک باغدار با نگاه کلان یک اقتصاددان چقدر متفاوت است.
بهشتی در ادامه به یکی دیگر از ویژگی های شخصیتی مرحوم عالی نسب اشاره کرد و افزود: مرحوم عالی نسب چه در زندگی شخصی و چه در زندگی اجتماعیش به یک گونه عمل می کرد و دوگانگی مشاهده نمی شد؛ یعنی اگر به چیزی رسیده بود و به آن ایمان داش،ت آن موضوع را هم در زندگی شخصی و خصوصیش و هم در زندگی اجتماعیش رعایت می کرد و کسی بود که منافع ملت و کشور برایش از منافع خود و خانواده اش مهمتر بود.
وی با بیان اینکه مرحوم عالی نسب تا زمانی که فکر می کرد، کار و فکرش برای پیشبرد کشور مناسب است پا به پای مسئولان همراهی می کرد، گفت: اما وقتی دید که کار و عملش با مقاوم هایی در کشور روبرو می شود، سطح فعالیت اجتماعی خود را کاهش داد اما در هر فرصتی که پیش می آمد بدون آنکه هتاکی کند، نقطه نظرات کارشناسی اش را به مسئولان اعلام می کرد.
به گفته بهشتی، با آنکه خیلی از افراد به لحاظ سلایق سیاسی با او موافق نبودند اما در مورد مسائل مختلف اقتصادی با مرحوم عالی نسب مشورت می کردند و از نقطه نظرات کارشناسی وی بهره مند می شدند ،البته او هم در ابراز نقطه نظرات کارشناسی خود برای حفظ منافع ملی کشور دریغ نمی ورزید.
بهشتی اضافه کرد: مرحوم عالی نسب در تمام طول مدتی که مشغول فعالیت بود، نه تنها چیزی دریافت نکرد بلکه گره‌گشای افزاد مختلفی هم بود و بیش از توان یک فرد معمولی تلاش می کرد و تا جایی که برایش مقدور بود، تلاش‌های خود را به ثمر می رساند.
وی از مرحوم عالی نسب به عنوان عنصر فعال، اهل تلاش و متعصب به رونق تولید و صنعت کشور یاد کرد و افزود: در زمانی که وضعیت نساجی کشور به گونه ای بود که پارچه مرغوب تولید می کرد، مرحوم عالی نسب گفت من دیگر از پارچه خارجی استفاده نمی کنم و برای کمک به رونق تولید کشور از پارچه ساخت داخل لباس تهیه می کنم.
نظر شما