نویسندگان جوان با رویکرد جشنواره‌ای اثر خلق نکنند

به گزارش خبرنگار مهر از ارومیه، کارگاه داستان دهمین جشنواره شعر و داستان جوان سوره صبح روز دوشنبه 26 تیر در فرهنگسرای جوان ارومیه برگزار شد.

در ابتدای این کارگاه محمد مهدوی شجاعی در سخنانی با اشاره به برخی ایرادات ساختاری این جشنواره گفت: همه قصه‌های دنیا یک ضعف عمومی دارد که پایان‌بندی است. این موضوع در قصه‌های رسیده به جشنواره نیز به وضوح دیده می‌شد. از سوی دیگر در تمامی آثار جشنواره با خواندن چند پاراگراف می‌شد سطح داستان‌ها را تشخیص داد که به نظر من این نشان‌دهنده ضعف محتوایی ساختاری داستان‌ها است.

شجاعی ادامه داد: من ایده‌های خوبی را در میان داستان‌های رسیده به جشنواره دیدم اما زبان رویات قصه‌‌ها عموماً مشکل داشت. گاه پیش می‌آمد چندین صفحه از داستان می‌گذشت اما نمی‌شد دید که چه ماجرایی در پیش است و اثر جذابیت ساختاری و تعلیق را نداشت و در پایان هم حس می‌شد که گویا نویسنده می‌خواسته هرچه زودتر داستان را تمام کند و به دنبال کار خود برود.

این داور جشنواره گفت: اینکه می‌بینیم امروزه جوانان 20 تا 22 ساله آثاری را به جشنواره ارایه می‌کنند نسبت به زمانی که من و دوستانم تازه وارد فضای داستان نویسی شده بودیم، معجزه است اما دیدگاه نداشتن به انسان، تاریخ، فلسفه و حتی خود ادبیات در این داستان‌ها موج می‌زد. به نظر من داستان‌نویس کسی است که شناخت کاملی از تمام فضای اطراف خود برای روایت داشته باشد و در این زمینه تحقیق و پژوهش نقش موثری ایفا می‌کند.

در ادامه این کارگاه محمدرضا بایرامی نیز در سخنانی با اشاره به حضور جشنواره‌های برخی از داستان‌نویسان گفت: اتفاقی که این روزها افتاده این است که برخی تنها در جشنواره‌ها حضور دارند، قصه‌ای برای آن می‌نویسند و بعد دیگر هیچ کاری نمی‌کند و به همین خاطر می‌بینیم که بسیاری از قصه‌ها در جشنواره‌ها می‌چرخد و نویسنده آن دغدغه و زایش ادبی تازه‌ای ندارد.

بایرامی ادامه داد: ما می‌پذیریم که یکی از اصول اساسی نویسندگی داشتن موضوع برای خلق داستان است اما آنچه که در آثار جشنواره دیده شد موضوعیت نداشتن بیشتر آثار است و تنها مسابقه و جشنواره‌ برای وی اهمیت دارد.

حسین فتاحی نیز سومین سخنران این کارگاه بود که در سخنان خود با اشاره به اینکه قسمتی از داستان‌های موجود در جشنواره تلاش داشتند تا موضوع انقلاب اسلامی را متناسب با جشنواره ارایه کنند، گفت: توقع حداقلی من این بود که روایت ما از داستان انقلاب با روایت ما از نویسندگان جوان ما از آن ‌متفاوت باشد. جوان امروزی می‌تواند با دید متفاوتی به انقلاب نگاه کند و مطالبات مردم را درباره آن پیگیری کند اما این موضوع در داستان‌های جشنواره دیده نشد.

فتاحی ادامه داد: من در آثار این دوره از جشنواره تفاوت دید میان نویسندگان جوان و پیشکسوتان را احساس نکردم. در حالی که جوان داستان‌نویس تازه نفس است و وابستگی کمتری به دنیا دارد و می تواند دید تازه‌تری در داستان داشته باشد.

آخرین سخنران این مراسم نیز یوسف علیخانی نویسنده و مدیر نشر آموت بود.

علیخانی در سخنانی خود با اشاره به حضور چندین ساله‌اش در جشنواره‌های مختلف استانی گفت: به بهانه‌های مختلفی در سال‌های گذشته به شهرستان‌ها رفته‌ام. نویسندگان جوانی را می‌بینم که ادبیات آمریکای لاتین را به عنوان مثال خوب می‌شناسند اما دریغ از یک نویسنده ایرانی که از آن اثری خوانده باشند یا بشناسندش و این آفت بزرگی است.

وی ادامه داد: نیما یوشیج به ما توصیه کرده بود که به زبان مردم خودمان بنویسیم اما ما این کار را نمی‌کنیم. همواره دوست داریم شکل دیگری باشیم، در داستان‌هایمان راحت و صریح نیستیم و خوب طبیعی است که در این شرایط که دایماً برای مطالعه به آثار خارجی ارجاع داده می‌شویم زمانی هم که از ما اثری تولید می‌شود خواننده‌ای برای ما وجود ندارد.

علیخانی با بیان آن که تولید ادبیات جهانی در ایران تنها از تهران امکان پذیر نیست گفت: شما به عنوان نویسندگان جوان باید خودتان را جدی بگیرد و کتاب خودتان را منتشر کنید. از میان همه شرکت کنندگان در جشنواره تنها 3نفر برگزیده می‌شوند بلاشک مابقی نیز به داوران به دلیل انتخابشان خرده خواهند گرفت اما برگزیده واقعی کسی است که جشنواره را کنار بگذارد و به فکر نوشتن و انتشار کتاب خود باشد.