سازمانها و ارگانهاي دخيل در امر سفر و مسافرت همواره با نزديك شدن به روزهاي پاياني سال، به ارايه برنامه ها و امكانات خود براي سفرهاي نوروزي مي پردازند. اما هستند اقشار كثيري از جامعه كه بدون اعتنا به اين قبيل آمار و ارقام فقط به شنيدن آنها بسنده مي كنند.
در حالي دبير جامعه هتل داران ايران از افزايش تقاضاي مسافران براي استفاده از هتلها و مراكز اقامتي در ايام نوروز و تسهيلات نوروزي براي اين دسته از افراد خبر مي دهد كه بايد بدانيم آمار مسافرت كاملا معكوس بوده و اكثريت جامعه بنا به دلايل كاملا اقتصادي از انجام سفر محروم هستند.
كارشناسان و روان شناسان اجتماعي بر اين باورند كه سفر و مسافرت تاثير بسزايي در بالا بردن روحيه افراد براي آغاز دوباره كار و زندگي دارد و البته اين واقعيت نيز بر هيچكش پوشيده نيست كه كار و تلاش بهترين تفريح تلقي مي شود. اما اينكه تلاش انسان براي تامين نيازها و مايحتاج اوليه زندگي مرز و حدي دارد كه مي بايست نسبت به آن هوشيار و آگاه بود، نكته اي است كه در بين خانوارهاي زحمتكش و تلاشگر و در عين حال محروم جامعه محلي از اعراب ندارد!
زيرا تحليلگران اجتماعي معتقدند اگر اين مساله از سوي افرادي كه به سفر و مسافرت نمي روند مورد توجه قرار نگيرد، قطعا در ادامه مسير زندگي با بحران هاي مخرب و ويرانگري مواجه خواهند شد. چه بسا فشارهاي روحي و رواني ناشي از عدم تامين خواسته هاي خانواده در مقابل ريخت و پاشهاي برخي از خانوداه ها منجر به بروز اين تفكر مي شود كه ادامه زندگي براي افراد مستمند و نيازمند ميسر نخواهد بود و به ناچار دست به كارهايي مي زنند كه هزينه هاي آثار و پيامدهاي منفي و مخرب آن به مراتب سنگين تر از خرج يك سفر ساده خواهد بود.
كم كم به روزهاي پاياني سال نزديك مي شويم و خانواده ها خود را مهيا و آماده استقبال از بهار طبيعت مي كنند و بهترين راه براي آغاز سال نو مي تواند با انجام يك سفر خانوادگي به يكي از نقاط كشور رقم بخورد. بنابراين حجم سفرهاي نوروزي باعث مي شود كه با همه تمهيدات و اقدامات مسئولان و متوليان امور، نرخ خدمات مسافرتي به مراتب گران تر از ديگر روزهاي سال باشد.
بالا رفتن نرخ بليت اتوبوس به عنوان بديهي ترين وسيله مسافرت براي قشر حقوق بگير، اولين معضل و مشكل به شمار مي رود كه همگان با آن مواجه هستند. اما قائله سفر به همين جا ختم نمي شود، زيرا مشكل اسكان و تهيه خوراك يكي ديگر از مشكلات حاد براي كساني است كه مي خواهند از تعطيلات دو هفته اي بهترين استفاده را ببرند. ولي با كمي تدبير و انديشه به اين نتيجه مي رسند كه بار سفر بستن به مراتب برايشان سنگين تر ازماندن درخانه خواهد بود. بنابراين قيد سفر را زده و همان مي شود كه همه مي دانيم كه همانا نشستن در كنج خانه و زانوي غم سفر و مسافرت ديگران را در بغل گرفتن است.
از سوي ديگر عده اي محدود از اقشار جامعه كه آنها را به عنوان قشر مرفه و پولدار جامعه مي شناسيم و تعداشان نيز بسيار اندك است همواره لحظه شماري مي كنند كه تعطيلات طولاني از راه برسد تا بتوانند با فراغ بال خاطر به هر نقطه از اين سرزمين پهناور و ديدني كه تاكنون سفر نكرده اند، بروند و خوش بگذرانند. اين افراد به دور از دغده هاي مالي از هفته ها قبل بليت هواپيماي خود و محل اسكان شان را رزرو كرده و مشكلي از بابت تهيه مقدمات سفر ندارند.
با يك حساب سرانگشتي مي توان هزينه يك سفر ساده و معمولي را به مقصد مشهد، اصفهان يا شيراز به عنوان يكي از مقصدهاي هميشگي مسافران در طول ايام عيد برآورد كرد كه هزينه سفر با اتوبوس و اقامت چهار روزه در يكي از اين شهرها براي خانواده هاي پنج نفره حداقل 200 هزار تومان خواهد بود و اگر اين سفر با قطار صورت بگيرد كمي گران تر مي شود و اگر با هواپيما باشد حداقل 500 هزار تومان هزينه در بر خواهد داشت.
حال اگر حقوق ماهيانه يك نفر كارمند يا كارگر را با اضافه كاري و تمام مزايا بين 200 تا 250 هزار تومان در نظر بگيريم و به آن پاداش آخر سال را بيفزاييم، آن وقت اين محاسبه درست از آب درخواهد آمد كه خانواده هاي حقوق بگير هم مي توانند بار سفر ببندند و ايام عيد را خوش باشند. اما به يك شرط و آن اينكه از ساير هزينه ها چشم پوشي كنند و فقط به فكر سفرباشند و بس!!
متاسفانه واقعيتي كه در جامعه با مواجه هستيم و نمي توان منكر آن بود، فقر اقشار كثيري از جامعه براي تامين مايحتاج اوليه زندگي است و اينكه آنها مجالي براي اجابت ساير خواسته ها مورد نياز خودشان در طول زندگي را ندارند. زيرا قريب به اتفاق افراد جامعه را قشر كارمند و كارگر تشكيل مي دهد و اين افراد نيز با وضعيت اقتصادي حاكم بر جامعه قادر به انجام يك سفر ساده و معمولي نخواهند بود.
آرزوي سفر و مسافرت در روزهاي نوروز و آغاز سال نو همواره يك روياي تلخ و شيرين براي اقشار كم درآمد و مرفه جامعه بوده است.
نظر شما